oryginalne libretto (tekst) opery napisał Lorenzo da Ponte , na podstawie sztuki Pierre-Augustina Carona De Beaumarchais. Wesele Figara (fr. „le mariage de Figaro”) – druga w trylogii Figara Sztuka Beaumarchais ’ ego, Pozostałe to Cyrulik sewilski i La mère.
napisana w 1778 roku, na kilka lat przed Rewolucją Francuską, Sztuka odzwierciedlała rosnące niezadowolenie z klasy rządzącej i była uważana za skandaliczną w tym czasie z powodu przedstawienia niekompetentnego i hedonistycznego szlachcica przechytrzonego przez swojego sługę.
publiczne wykonanie sztuki zostało uniemożliwione przez króla Ludwika XVI i francuskich cenzorów, więc zanim ostatecznie wystawiono ją w 1784 roku, zyskała ogromny rozgłos. Bezprecedensowy sukces sztuki był postrzegany jako odrzucenie króla, a komentarze Rewolucyjnego pokolenia tylko dodały mitu o zapalających walorach sztuki.
Wolfgang Amadeus Mozart i Lorenzo da Ponte stonowali polityczne fragmenty sztuki, tworząc lekką komiczną operę o miłości i przebaczeniu. Niemniej jednak dla XVIII-wiecznej publiczności widok Sztuki Współczesnej zamienionej w Operę byłby radykalny.
miejsce akcji w zamku niedaleko Sewilli było tylko najcieńszym z przebrań dla współczesnej Francji. Taka sceneria, jeśli nie niezwykła w komedii, była w operze wręcz bezprecedensowa, gdzie wieloletnią konwencją było umiejscowienie akcji w odległych i egzotycznych sceneriach. Umieszczenie akcji w bezpośrednim świecie publiczności było prowokacją i miało szokować.