vroege kerkgeschiedenis

het woord “Heilige “komt van het Latijnse woord sanctus dat” heilig, gewijd ” betekent.”In het Nieuwe Testament,” Heilige “betekent alleen” een gelovige in Christus.”Volgens de Bijbel is iedereen die Jezus als Verlosser heeft aanvaard een christelijke heilige:

” terwijl Petrus door het land reisde, ging hij naar de heiligen in Lydda.”Besluiten 9:32

“aan allen in Rome die door God geliefd zijn en geroepen om heiligen te zijn.”Romeinen 1:7

“groet elkaar met een heilige kus. Alle heiligen zenden hun groeten.”2 Korintiërs 13:13

” aan alle heiligen in Christus Jezus te Filippi … genade en vrede aan u.”Filippenzen 1: 1

Paus Johannes XV verklaarde de eerste officiële rooms-katholieke heilige met een hoofdletter” S ” op 3 januari 993. Hij heilig verklaarde bisschop Ulrich van Augsburg.

de kerk in Rome eigende zich stapsgewijs het woord “Heilige” toe (afgekort tot St./Ste.) aan te geven alleen degenen die een leven van ongewone deugd had geleefd en ” die de kerk eert als saints….by een plechtige definitie genaamd heiligverklaring. De officiële erkenning van de heiligheid door de kerk houdt in dat de personen nu in hemelse heerlijkheid zijn (zijn zalig verklaard), dat zij overal in het openbaar kunnen worden ingeroepen, en dat hun deugden tijdens het leven of de martelaarsdood een getuige en voorbeeld zijn voor de christelijke gelovigen.”Modern Catholic Dictionary

het Bijbelse gebruik van het woord “heilige” en het Rooms-Katholieke gebruik van het woord “heilige” zijn niet congruent. Echter, er waren, zijn en zullen mannen en vrouwen gewijd aan de Heer die Heilige levens leiden of die dienen als voorbeelden van heiligheid en heiligheid of die werden/zijn/zullen worden gedood omdat ze christenen zijn. Er zijn ongeveer 12.000 mannen en vrouwen die in de afgelopen 1000 jaar tot katholieke heiligen zijn uitgeroepen.

een van deze voorbeelden voor ons van heiligheid en toewijding aan de Heer was een klein 12 tot 13-jarig meisje genaamd Agnes die in Rome woonde. Ze was een wijdverbreide martelaar in de vroege kerk. Na haar martelaarschap, waarschijnlijk onder de vervolging van Diocletianus (ca. 304), werd Agnes een heldin en een voorspreker bij God voor sommige gelovigen.Paus Damasus (ca. 304-384), die de aanbidding van heiligen aanmoedigde (hagiolatrie), componeerde een lofrede voor haar. De bezoeker van de catacombe van Agnes op de Via Nomentana kan zijn gedicht zien gegraveerd op een marmeren plaat aan de voet van de trap die leidt naar de catacomben:Er wordt verteld dat op een dag de Heilige ouders vertelden dat Agnes, toen de trompet zijn droevige melodieën klonk, plotseling de schoot van haar verpleegster verliet terwijl ze nog een klein meisje was en gewillig de woede en bedreigingen van de wrede tiran (keizer Diocletianus) aantrof. Hoewel hij wenste het edele lichaam in vlammen op te steken, overwon ze met haar kleine krachten immense angst en gaf haar los haar om haar naakte ledematen te bedekken opdat sterfelijke ogen de tempel van de Heer niet zouden kunnen zien.”

Agnes werd gemarteld, in brand gestoken en uiteindelijk onthoofd onder de laatste grote vervolging onder keizer Diocletianus in 303-311. Ze werd gemarteld in Rome in het Circus van Hadrianus, nu het Piazza Novana. De Heilige Ambrosius (ca. 340-397) was de eerste die over haar schreef in de virginibus 1.2.5-9. Hij zegt alleen dat ze een jonge maagd was die werd onthoofd. Prudentius in ca. 405 verfraaide Agnes’ verhaal verder in een hymne die haar verheerlijkte. Peristephanon 14. Hij zegt dat ze naar een bordeel is gebracht om verkracht te worden. Een jonge man die haar begeerde werd blind geslagen.

de vroege kerk vereerde de jonge Agnes terecht voor haar moed, haar maagdelijkheid en haar vrijmoedigheid. Agnus is het Latijnse woord dat “lam, schaap” betekent.”Haar offer als een jong “lam” en de heiligheid van het Lam van God voor wie ze stierf resoneerde. Ze wordt vaak afgebeeld en gebeeldhouwd met een lammetje in haar armen of aan haar voeten.