dit is de eerste van een serie over sacred hymns, the story behind them, their text, a recording, and a simple companion devotional.”Many a many a man who has labored in obscure places, practically ungemerkt and un-prees by his own generation, has achieved a fame after his death that growsgrows in magnitude with the passing years, “zegt E. E. Ryden over Henry Francis Lyte, auteur van” Abide with Me ” in the book, The Story of Our Hymns.
elke Hymne heeft een verhaal
Henry Francis Lyte werd geboren in het jaar 1793, en werd achtergelaten als een wees zeer jong. Ondanks zijn armoede slaagde hij erin om naar de universiteit te gaan en prijzen te winnen voor zijn poëzie. Hij had oorspronkelijk gedacht om een arts te worden, maar werd geroepen om het ministerie tijdens zijn college dagen. De dood van een van zijn vrienden bracht een diepgaande verandering in hem teweeg toen hij naar zijn bed werd geroepen om troost en troost te bieden. Daar ontdekte hij dat zowel hij als zijn stervende vriend weinig te bieden hadden als troost. Door biddende zoektocht naar de Schrift, kwamen ze beiden tot een steviger geloof in Christus, zoals later door Lyte verklaard: “Ik werd sterk beïnvloed door de hele zaak, en bracht om te kijken naar het leven en zijn kwesties met een ander oog dan voorheen; en ik begon mijn Bijbel te bestuderen en prediken op een andere manier dan ik eerder had gedaan.”
hij werd vicaris van een vissersdorp in Devonshire, Engeland op een elegant landgoed genaamd Berry Head. Het uitzicht op de kust was een van de mooiste op de Britse eilanden. Henry legde wandelpaden door het landgoed en schreef de meeste van zijn preken, hymnen en poëzie tijdens het maken van deze wandelingen.
hij had lang geleden aan een longaandoening die in tuberculose veranderde. Op 54-jarige leeftijd preekte hij zijn laatste preek met moeite en plande een therapeutische vakantie in Italië met de woorden: “Ik moet alles op orde brengen voordat ik vertrek, want Ik heb geen idee hoe lang ik weg zal zijn.”Voordat hij vertrekt, maakt hij een lange wandeling langs de kust in gebed en trekt zich terug naar zijn kamer. Een uur later verscheen hij met een geschreven exemplaar van “Abide with Me.”Sommigen zeggen dat hij het gedicht in dat uur schreef, anderen zeggen dat hij het onderin zijn bureau ontdekte toen hij naar Italië inpakte. Het is waarschijnlijk dat, het vinden van schetsen van een gedicht dat hij eerder was begonnen, hij herzien en voltooid die avond.Kort daarna vertrok hij naar Italië, en op zijn reizen reviseerde hij de hymne opnieuw (hij dacht er blijkbaar aan) en schreef het op aan zijn vrouw. Hij checkte in in een hotel in Nice aan de Franse Rivièra voordat zijn longen het begaven en hij overleed. Een andere geestelijke die toevallig in hetzelfde hotel verbleef en hem tijdens zijn laatste uren bijwoonde, verklaarde dat Henry ‘ s laatste woorden waren: “vrede! Joy!”
een herdenkingsdienst werd gehouden in Brixham en het was bij deze gelegenheid dat “Abide With Me” Voor het eerst werd gezongen. Een klein kruis markeert zijn graf op de Engelse begraafplaats in Nice waar hij begraven is en velen bezoeken zijn graf en vertellen verhalen over hoe de hymne hen tot geloof had gebracht. Het was Lyte ‘ s wens om een hymne als deze te schrijven zoals vermeld in een eerder gedicht:
“een paar simpele stro, een paar spirit-moving lay, een paar sprankelingen van de ziel die nog zou kunnen leven toen ik werd doorgegeven aan klei … o gij! Wiens aanraking leven kan geven aan de doden, uw snelle genade levering, en schenk mij, zwaanachtig, mijn laatste adem om door te brengen in een lied dat niet mag sterven!”
volgens sommige bronnen had Lyte een eigen melodie geschreven voor de tekst, maar het kwam nooit in gebruik. William H. Monk, die een vergadering van het liedboekcomité bijwoonde, zag Lyte ‘ s tekst en besefte dat er geen melodie in zat, ging aan de piano zitten en componeerde “Eventide” in tien minuten. De melodie is geassocieerd met “Abide with Me” tot op de dag van vandaag.
Listen to Abile with Me
Klik hier om te luisteren: https://keishavalentina.bandcamp.com/track/abide-with-me
blijf bij mij, snel valt de avond,
de duisternis verdiept; Heer, blijf bij mij!
wanneer andere helpers falen en troost vluchten,
hulp van de hulpelozen, o blijf bij mij.
Swift to its close ebbs out life ‘S little day,
Earth’ s joys grow dim, its glories pass away;
Change and decay in all around I see:
O Thou who changest not, abide with me.
I need Thy presence ev ‘ ry passing hour;Wat anders dan uw genade kan de macht van de verleider verijdelen?
wie kan, net als u, mijn gids en verblijf zijn?
door wolken en zonneschijn, o blijf bij mij.
ik vrees geen vijand, met u bij de hand om te zegenen;
kwalen hebben geen gewicht en tranen geen bitterheid.
Waar is death ‘ s sting? Waar, grave, uw overwinning?Ik triomf nog steeds, als gij bij mij blijft.
Hold thou Thy cross for my closing eyes;
Shine through the gloom and point me to the skies;
heav ’s morning breaks and earth’ s vain shadows flee;
In life, in death, O Lord, abide with me.
tekst: Henry Francis Lyte, 1847
Muziek: EVENTIDE, William Henry Monk, 1861
oorsprong: Engelse Hymnodie
Gebruik: deze hymne is in werkelijkheid geen avondhymne. Het thema is de avond van het leven. “Vaak gebruikt bij plechtige gelegenheden, maar niet te langzaam gezongen.De Schrift: “indien gij in Mij blijft, en mijn woorden in u blijven, zult gij vragen wat gij verlangt, en het zal voor u geschieden.”Johannes 15: 7
auteur schreef ook:” Praise, My Soul, the King of Heaven.”
Devotional: Abide with Me
toen ik een jong meisje was nam mijn grootmoeder me mee naar de kerk. Daar zat ik in de bank naast haar gebiologeerd door de manier waarop ze zong de oude hymnen, de meeste van hen uit het hoofd. Ik wist niet veel op die leeftijd, maar ik wist dit: die hymnen betekenden iets voor haar en op hun beurt betekenden ze iets voor mij. In haar uitdrukkingen was er een duidelijke liefde voor deze God die ik nog moest begrijpen, en in het aanschouwen van zo ‘ n schoonheid, meer dan ooit wilde weten.
sindsdien ben ik gefascineerd door hymnodie. Niet alleen de prachtige muziek, maar ook de verhalen achter waarom ze geschreven zijn. Zoals hierboven geciteerd, heb ik ontdekt dat de meeste auteurs van deze geliefde hymnen een leven vol lijden en pijn hebben geleid. Sommige van deze hymnen zijn geboren uit diepe droefheid en, vaker wel dan niet, werden pas ontdekt lang nadat de auteur was overleden.
in een wereld van roem zoekende onmiddellijke bevrediging, is dit bijna ongehoord, en de zeldzaamheid ervan zorgde ervoor dat ik dieper keek. Want in deze verhalen, Het verhaal van onze hymnen, is het niet de auteur, hun muziek, of zelfs de verhalen zelf die grote roem en succes te bereiken. Het is verweven in het weefsel van deze melodieën om glorie aan God te brengen. Om te herinneren wat hij gedaan heeft in het verleden, heden en toekomst. Generatie na generatie verkondigend zijn naam van nu tot in de eeuwigheid.