niech zapis pokaże, że przyszedłem przygotowany na mój wywiad z Tamiką Catchings. Spędziłem kilka dni na Lexis Nexis i przeglądałem wyniki mglistych pudełek, mając nadzieję, że szepną coś nowego.
wykonałem swoją pracę-dopóki tego nie zrobiłem.
czternaście minut i 52 sekundy, nie zadałem jej ani jednego pytania dotyczącego powodu, dla którego ten utwór był zielony, sam impuls naszej rozmowy: wprowadzenie Catchings do Koszykarskiej Galerii Sław Naismith Memorial w ten weekend.
„chyba powinniśmy o tym trochę porozmawiać”, zaznaczam nieśmiało przy znaku 14:53. „Sala.”
” to dlatego rozmawiamy?”Catchings chichocze.
Po pierwsze, o mojej bluzie promującej Fundację na rzecz równości czarnych, o moich latach jako bramkarz piłkarski na uniwersytetach Fordham i Southern Connecticut, o dniach mojej mamy na Uniwersytecie w Bridgeport.
miała zostać zapisana w zeszłym roku, zanim bezkrytyczne uderzenie covid-19 odwołało ceremonię i stłumiło edycję 2021.
„I tak będzie świetnie. Nie uprawiasz sportu, żeby być sławnym. Chciałem być najlepszy, bo kocham to … nie być porównywany do nikogo innego.”
ona jednak nie jest nikim innym. Szanse były przeciw niej od samego początku.
przed wszystkim pytałem o jej ubytek słuchu, być może najistotniejsze ciekawostki. Pytam, co to będzie oznaczało stanie na podium Mohegan Sun w sobotę (17: 30). ET na ESPN i aplikacji ESPN) jako jedna z najlepszych koszykarek wszech czasów, wiedząc, co przezwyciężyła.
jako dziecko, aparaty słuchowe – nazywała je kiedyś” niezdarnymi brązowymi pudełkami ” – a jej zgrubiała rama narysowała cel na plecach. Wada mowy też nie pomogła.
tęskniła za niewidzialnością. W trzeciej klasie jej frustracja zagotowała się. Pewnego dnia, gdy wracała ze szkoły, rzuciła aparaty słuchowe na łąkę. Nigdy się nie pojawiły, a wymiana była droga, więc Łapacze musieli nauczyć się czytać z ruchu warg.
„Ale teraz patrzę na to jak na supermoc. Jestem bardziej zamknięty w oczach ludzi. Zawsze oglądałem sztuki, zanim się wydarzyły.”
” zamieniłeś słabość w broń”, przytakuję.
” Cóż…”Łapie uśmiechy. „Oboje to zrobiliśmy.”
nie było ani jednej chwili, kiedy zdałem sobie sprawę, że coś może być nie tak.
byłem ciekawskim maluchem, zafascynowanym dinozaurami i książkami, przerażonym śmiercią, a raczej tym, co będzie dalej, jeśli już.
moi rodzice mówią, że rozmawiałem w wieku dziewięciu miesięcy i zaczęli bezlitośnie pytać „dlaczego” wkrótce potem. Wydaje się, biorąc pod uwagę mój zawód, nigdy nie przestałem.
w okolicach przedszkola zaczęły się infekcje ucha, którym towarzyszyły nasilające się gorączki. Byłem zdumiony, że ból może zacząć się tak daleko w mojej głowie i działać na zewnątrz. Brałam antybiotyki, objawy i udręki ustępowały, i robiłam to od nowa.
niedługo potem miałem rurki w uszach. Pamiętam, jak siedziałam wyprostowana w szpitalnym łóżku, przychodziła do mnie, każdy szum i krzyk, łącznie z własnym okrzykiem.
potem przyszły zatyczki do uszu, ściskane jak gotówka w letnie dni, kiedy byłem błogosławiony, że mam przyjaciela posiadającego basen. Przez jakiś czas nie mogłem wejść do wody bez nich.
infekcje, gorączka, rurki i wtyczki, wszystko w końcu odeszło, wraz z nimi, część mojego słuchu. I, bez względu na to, czy są spokrewnione, czy nie, więc przyszedł boczny lisp — wbijając moje esses i zees.
w szkole podstawowej odbyła się lekcja anatomii ucha. Mój przyjaciel miał ręce przyłożone do głowy, z zamkniętymi oczami. Odwrócił się do mnie i zapytał: „Dan, czy twoje uszy też dzwonią?”
” tak!- Krzyczałam-szepnęłam, myśląc, że znalazłam rodaka. „W każdej sekundzie każdego dnia!”
” och, ” powiedział zażenowany. „Um…nie tylko…trochę?”
zawróciłem do tablicy, ponury. Rozpiął uszy i zrobił to samo.
jeszcze nie wiedziałem co to jest szum w uszach. Że wszechobecne dzwonienie w moich uszach było nie tylko nie normalne, ale nieodwracalne. Tak długo, jak pozwala na to pamięć, wnętrze mojej głowy brzmiało jak chór cykad.
„łagodny lub umiarkowany ubytek słuchu”, stwierdził mój audiolog, gorzej w prawej niż w lewej. Ale mój był dziwnym przypadkiem. Szum w uszach był niezwykły w moim wieku. Odbiorczy ubytek słuchu zwykle powoduje ubytek przy niskich lub wysokich częstotliwościach; mój jest na poziomie konwersacji, dlatego aparaty słuchowe uznano za bezużyteczne.
jedno było pewne: to byłaby tajemnica. Gdyby nie musieli, nikt poza rodziną, nauczycielami i trenerami by o tym nie wiedział. Nie przypominam sobie, żebym otwarcie zwierzał się przyjacielowi przed liceum.
może gdybym to zignorował, to by odeszło.
nie.
ale znalezienie bohatera pomogło.
dorastając w Bridgeport w stanie Connecticut, syn dwóch sportowców z uczelni, koszykówka kobiet UConn została wpleciona w kulturę, zwłaszcza po 1995 roku. Najlepszy przyjaciel mojej mamy sportowca, kolega z drużyny koszykówki i softballu z UB, jest wieloletnim fanem Tennessee. Beztrosko by się ze sobą poganiali, jeden w kąciku Pata, drugi w Geno.
byłoby świętokradztwem nie kibicować Husky.
ale w 1997 roku rozwinąłem potajemne powinowactwo do Lady Vols.
był taki pierwszoroczniak z Teksasu. Cóż, Teksas przez Illinois, a wcześniej New Jersey … nawet Włochy przez chwilę.
nosiła aparaty słuchowe.
„widzisz,” CATCHINGS mówi, ” nie zdawałem sobie sprawy, że jestem niedosłyszący, dopóki nie przeprowadziliśmy się z powrotem do Stanów z Włoch. Byłam w drugiej klasie i do tego czasu myślałam, że jestem normalna jak wszyscy.”
Dan, czy twoje uszy też dzwonią?
Znęcanie się, grube, brązowe pudełka, wyrzucanie ich na wysoką trawę, która by je i nią mitologizowała.
jej mama nie pozwoliła jej wziąć włoskiego z powodu jej wady wymowy. (Hiszpański też nigdy nie wziął ze sobą. Zabawne.)
musiała skupić się na języku angielskim. Catchings myśleli, że to zrobi.
nie pytając, wiedziała, że ja też.
” czytasz z ruchu warg, prawda?”pyta. „Nie chciałeś, żeby to była wada.”
nie Nadal mam w kieszeni mojego Moleskine rekomendację do badania aparatu słuchowego. Nie powinno być gorzej, powiedział – i zawsze by tam byli, gdyby tak było-ale nie będzie lepiej.
albo tak, aż Pat Summitt się o tym dowie.
łapanki zniknęły bez aparatów słuchowych aż do pierwszego roku studiów. Uczyła się z uporem, dzięki czemu została dwukrotną zawodniczką Gatorade state of the year. Zanurkowała w podręcznikach i mimo, że siedziała w pierwszym rzędzie klas, poprosiła nauczycieli, aby wypełnili to, co przegapiła, gdy zwrócili się do pisania na tablicy, jej notatki przerywane pustkami i TBDs.
taniec, który znałem z bliska.
Summitt tego nie miał.
„pamiętam, że pewnego dnia szedłem do sali szkoleniowej, jak długi spacer do gabinetu dyrektora”. „Myślę sobie, OK, wiem, że nic mi nie jest. Czy jest coś, czego nie zrobiłem dobrze?”
„Pat pyta:” Kiedy ludzie nie widzą, czego potrzebują?”Okulary”, mówię.”
„” jeśli ktoś chodzi z kulawym, czego mu potrzeba? Czasem Laska, czasem podnośnik w bucie.”
„wtedy mówi:” Kiedy ludzie nie słyszą, czego potrzebują?'”
„’- och, – odparł Catchings. „Potrzebuję aparatów słuchowych.””
” rozmawiała z moją mamą, czuła, że to naprawdę ważne dla mojej przyszłości. Pewnego dnia Twoja historia wpłynie na tysiące, może miliony ludzi.”Catchings mówi.
mija prawie pięć lat od śmierci Summitt i znów żyje na języku Catchingsa.
„masz ludzi, którzy do Ciebie mówią lub tak bardzo w ciebie wierzą” „Czasami możesz wątpić w siebie, ale zawsze była jednym z moich największych zwolenników. …
” … mój bohater.”
zapomniałem powiedzieć o moim własnym bohaterze, moim nauczycielu z piątej klasy, Panu Clapp, który zachęcał mnie do raczkującego pisania, który uspokajał mnie po tym, jak przegapiłem kluczowe notatki i wybuchł łzami, który nigdy nie pozwolił mi czuć się mniej – niż wtedy, gdy większość wszystkiego innego.
musiała to odczuć, jak bardzo byłam Że nie powiedziałem niektórym ludziom, z którymi pracowałem, aż do roku temu, kiedy maski uniemożliwiały Czytanie z ruchu warg. Że dopiero w dobie buforowania zoomu i tandetnego Wi-Fi zdałem sobie sprawę, jak bardzo polegam na wskazówkach kontekstowych i ruchach warg. Że kiedy w końcu pisałem o tym w październiku zeszłego roku, tuż przed moimi 31 urodzinami, współpracownicy i przyjaciele skontaktowali się, mówiąc, że nigdy by się nie dowiedzieli.
tak myślałem. Ciężko na to pracowałem.
„maski” „Maski mnie zabijają!”
nie mówimy o bliznach. Nie mówię jej o profesorze fizyki z Southern Connecticut, który powiedział mi, że będę musiał ponownie ukończyć jego klasę, jeśli nie będę mógł słuchać jego wykładów, który odrzucił przyjmowanie notatek ze szkolnego centrum zasobów dla osób niepełnosprawnych. Nie wspominam o redaktorze, któremu ufałem na początku mojej kariery, który przedstawił mnie niedosłyszącemu koledze, wyciszył jego telewizor i wyzwał nas, aby zobaczyć, kto lepiej czyta z ust.
zamiast tego mówię jej, że są ludzie, których znam od dekady, którzy czytając to, usłyszą mój sekret po raz pierwszy.
„Trzy razy odmówiłem komentowania. Byłem przerażony, jąkałem się. Bałem się, że jeśli nie słyszę, coś przeoczyłem…”
Zdaje się, że wie, że ja wiem. Oczywiście, że tak.
„rzeczą, która powstrzymuje większość z nas przed możliwościami, jest strach” – mówi Catchings. „I musisz przezwyciężyć ten strach.”
” jak?”Pytam.
” stoisz na skraju basenu. Jest zimno?”pyta. „Musiałem włożyć palec u nogi.”
uwiecznienie CATCHINGS w Springfield nie jest szokiem. Jako maturzystka w Texas’ Duncanville High School w 1997 roku zanotowała pierwszy pięciokrotny wynik w historii koszykówki: 25 punktów, 18 zbiórek, 11 asyst, 10 przechwytów i 10 bloków.
czterokrotny uczestnik All-American w Tennessee, Catchings spadł na trzecie miejsce w drafcie WNBA 2001 Po rozdaniu ACL, następnie został liderem wszech czasów WNBA i nadal jest trzeci w punktach i zbiórkach.
zauważam, że to nie podlega dyskusji: jest jedną z największych, która kiedykolwiek dotknęła sądu, mężczyzny lub kobiety.
w takie weekendy skupiamy się na niej. Wolałaby to gdzie indziej.
reszta klasy np. Klasa, w której jeden jest większy niż większość: nieżyjący Kobe Bryant, kolega z 2021 roku.
to będzie weekend pięknie ubrany w fioletowo-złote, z wszechobecnymi 8 i 24-tkami. liczby synekdoche dla pojedynczej wielkości. Ale są również przypomnieniem jej przyjaźni na całe życie z tym, który je nosił.
w tylu słowach pytam czy bez niego będzie pusto.
„w tej książce są rozdziały, prawda?”Catchings mówi. „Koszykówka to całe nasze życie-od początku z rodzicami, po wyjazd do Włoch. wchodzi do NBA, a ja do WNBA, nasze kariery się przeplatają.”
” to jak zamknięcie tej książki i rozpoczęcie nowej .”
niewielu sportowców uważało swój sport tak drastycznie tak długo, jak Kobe. I niecałe dwa lata po przejściu na emeryturę, otrzymał zupełnie inne powołanie: Oscar na 90. rozdaniu Oscarów, pierwszy czarnoskóry mężczyzna lub kobieta, który wygrał dla najlepszego krótkometrażowego filmu animowanego. Pisał książki, rozwijała się jego firma inwestycyjna i produkcyjna.
ale jego najbardziej naznaczona cecha? „Girl dad.”
„kiedy stoimy na scenie i wszystkie nasze koszulki są powieszone tuż obok siebie, to będzie surrealistyczne” – mówi Catchings. „Ale to będzie chwila świętowania, ponieważ on i Gigi zostaną zapamiętani na zawsze. Sprawił, że kobieca Koszykówka jest fajna dla facetów, a teraz widzisz tylu facetów próbujących naśladować to, co robił.”
” To jego dziedzictwo.”
” a twoje?”Obracam się.
Catchings milczy.
„
Catchings to GM zespołu Indiana Fever, który po raz pierwszy od czasu odejścia Catchings na emeryturę w 2016 roku po 15 sezonach w zespole. Jej Fundacja Rozwoju umiejętności czytania i pisania, Catch the Stars, kończy w tym roku 17 lat. Jej kawiarnia, Tea ’ s Me, wybrana najlepszą herbaciarnią w Indianapolis, właśnie otworzyła drugą lokalizację. Catchings szczyci się tym, że jest orędownikiem kobiet, szczególnie Czarnych Kobiet, I oczywiście tych z niepełnosprawnością słuchu.
„chcę pomóc. Chcę zobaczyć, jak każdemu się udaje i pomóc każdemu odnieść sukces.”
wzrusza ramionami.
nagle to widzę: supermocarstwo.
nigdy nikomu nie mówiłem, ale zawsze myślałem, że też mam. Zawsze uważałem, że moje skupienie, dbałość o szczegóły, nadrabiają to, czego mi brakuje. Myślałem, że to pomogło mi zostać dziennikarzem, dlatego zostałem bramkarzem Dywizji I.
ale nigdy nie słyszałem, żeby ktoś taki jak ja tak to nazwał, żeby odzyskać autonomię w taki sposób.
wcześniej, czekając na przyłączenie się do rozmowy, krążyłem po jadalni z paniką w poczekalni.
akceptacja mojej niepełnosprawności, bezwarunkowo, jest stosunkowo nowa. Od trzech dekad zmagam się z atakami paniki i paraliżującym lękiem. Myśli samobójcze, najbardziej definitywne wyciszenie hałasu w mojej głowie, nie były rzadkością.
tak bluźnierczo, jak ją ubóstwiałem, to było wezwanie do kontynuowania.
miała ubytek słuchu na korcie i poza nim, sprzeciwiała się chęci zdefiniowania jej.
Podążyłem za tym.
była o tym Otwarta przy wsparciu rodziny, przyjaciół i swojej wiary-z których ostatnia ” utrzymywała przy zdrowych zmysłach.”
patrzy na to, co jest podane, a nie to, co zostało wzięte. „Bóg dał mi ten dar”, mówi Catchings. „I to jest dar, móc wpływać na tak wielu ludzi.”
uśmiecham się i kiwam głową, żywym dowodem na to, że ma.
jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, ma myśli samobójcze lub jest w stresie emocjonalnym, skontaktuj się z Krajowym Centrum Zapobiegania Samobójstwom pod numerem 1-800-273-porozmawiaj (8255) lub na suicidepreventionlifeline.org.