de ontmoeting tussen traditionele en moderne wereldbeelden
” wereldbeeld? Wat is dat, ” mijn collega vroeg in spothumor toen ik het woord onlangs gebruikte tijdens de lunch in beleefd gezelschap, alsof hij het woord nog nooit eerder had gehoord en geen idee had wat het betekende. De rest van de academici keek toe met bestudeerde detachement, niet willen betrokken raken in de discussie en geven zichzelf weg. Stilte is goud en verbergt een veelheid van zonden. Zijn galgenhumor, zoals in de dood van het wereldbeeld, ging niet verloren op mijn hedendaagse gevoeligheid, om nog maar te zwijgen van sympathieën. Hier was een succesvolle academicus, een professor die scheikunde doceerde op de afdeling Chemical Engineering van een gerespecteerde universiteit die zich ongemakkelijk voelde met de term. Net als het woord “wereldklasse”, gebruiken mensen de term voor effect zonder zich de ware implicaties ervan te realiseren en hoe het de manier waarop we denken beïnvloedt.
In mijn lessen, laat ik altijd het woord wereldbeeld vallen onder andere willekeurige weetjes om mijn studenten te verleiden om zichzelf weg te geven door onwetendheid, desinteresse, of distain; maar dat doen ze nooit. Ze knikken altijd goedkeurend, niet om te suggereren dat ze de betekenis en implicaties ervan kennen, maar om te suggereren hoe belangrijk het is dat we een wereldbeeld hebben dat ons gedrag informeert en ons leven vorm geeft. Wat zouden studenten vinden als ze een Google-zoekopdracht deden om zichzelf te verlichten? De eerste link die verschijnt op een routinematige Google-zoekopdracht komt van niemand minder dan Wikipedia, de alomtegenwoordige website die iedereen graag haat en haat om te gebruiken, maar in het geheim doet. Het is genoeg dat het een definitie geeft waar mensen zich aan kunnen vastklampen als ze ieders versie van de definitie van het woord willen weten. Een alomvattend wereldbeeld is de fundamentele cognitieve oriëntatie van een individu of samenleving die het geheel van de kennis en het standpunt van het individu of de samenleving omvat.
dat is gewoon eng, dacht ik bij mezelf, met behulp van woorden die geen echte zin, laat staan duidelijkheid geven als een definitie. Cognitieve oriëntatie? Het geheel omvatten? Kennis van de samenleving? Wat mag dat zijn? Zo ongeveer het enige woord dat de moeite waard is om te redden in deze ‘wil-zijn’ definitie is “oriëntatie”, omdat het een essentieel fragment in het mozaïek van betekenis vastlegt dat een echt gevoel zou kunnen vormen van hoe een inspirerend, levend en universeel wereldbeeld eruit zou kunnen zien in gewone woorden op een pagina. Gaan we de smadelijke uitdaging aan om een definitie te schrijven die een vingerhoed vol ideeën zou kunnen vullen die dit ongrijpbare concept zouden kunnen onderscheiden? Niet waarschijnlijk, behalve om misschien het volgende te suggereren, ingelijst binnen de taal van het traditionele perspectief dat zijn bronnen van kennis terugvoert naar openbaring binnen de belangrijkste wereldreligies als de heersende inspiratie van onze tijd.Een wereldbeeld is een lichaam van kennis, een groots mozaïek, alomvattend in zijn omvang en universeel in zijn diepte, dat zijn bron vindt en wortelt in een concept van universele openbaring vanuit het hogere bewustzijn van een Opperwezen, een wereldbeeld dat de samenleving in het algemeen, die zijn kader hebben aanvaard en dierbaar zijn, richt op die principes en doctrines met de kracht en de kracht om vorm en kleur te geven aan onze kennisbasis, onze cognitieve en intuïtieve denkprocessen en ons gedrag ten opzichte van onszelf en anderen binnen de contouren van een humanistisch en pluralistische beschaving.Uiteindelijk moet kennis die het fundament en de substantie vormt van een wereldbeeld een universeel geheel weerspiegelen; een volledige werkelijkheid moet een manifestatie zijn van een organische en holistische werkelijkheid; het universum moet zijn wat het is, namelijk een geordende en harmonieuze totaliteit die we naar buiten zien weerspiegeld in de harmonie en rechtmatigheid van de hemelse sferen. De elementen in de natuurlijke orde moeten met het geheel verbonden zijn, deels om hun betekenis en doel te begrijpen, en deels om de integriteit van hun eigen individuele bestaansreden te behouden die berust op de harmonie en het evenwicht van het geheel. “De wetenschap van onze tijd weet hoe sterrenstelsels en gesplitste atomen te meten, maar het is niet in staat tot het kleinste onderzoek buiten de verstandige wereld, zozeer zelfs dat buiten zijn eigen zelf opgelegde, maar niet herkende grenzen blijft het onwetender dan de meest rudimentaire magie.”De moderne wetenschap presenteert een enorme opeenstapeling van gedetailleerde kennis die niemand in zijn totaliteit zou kunnen begrijpen, deels omdat de moderne wetenschap geen perspectief van totaliteit accepteert dat aan haar vraag naar fysiek bewijs voldoet, en deels omdat de verzamelde feiten simpelweg niet samenvallen met een complete en verenigde theorie in de wetenschappelijke zin, een totaliteit en een eenheid (al-tawhid) in de Islamitische zin van het woord. Als de traditionele kennis van de metafysica vanuit wetenschappelijk oogpunt onvoldoende bewijs heeft, dan zou men kunnen bevestigen dat de moderne wetenschap vanuit metafysisch oogpunt geen betekenis heeft en geen middelen heeft om een alomvattende betekenis te verkrijgen voor de feiten die zij ontdekt, die zouden neerkomen op een universele kosmologie met betrekking tot de oorsprong en het lot van het universum. Het is niet de moeite waard om een uitgebreid geheel van kennis van de fysieke wereld bijeen te brengen, alleen om de essentiële kennis van de ziel van de mens en de geest van God te verliezen als een ongewenst gevolg van de verzamelde ontdekkingen van de fysieke natuur. Het is niet de moeite waard om een traditionele kennis op te offeren die behoort tot een hogere orde van begrip met de macht van het verenigen van de veelheid van alle kennis en van het verenigen van de grote verscheidenheid van de gemanifesteerde wereld tot één geheel, terwille van een analytische kennis die alles weet over de feiten van het universum, maar die niets begrijpt over de betekenis en betekenis van de universele en metafysische waarheden.
de heersende attitudes van de moderne wetenschap zijn niet altijd de gevestigde standaard geweest in vroegere, meer traditionele samenlevingen. Bovendien is de wetenschap niet altijd modern geweest. De geschiedenis portretteert de westerse wetenschap als door een veel traditioneler Tijdperk gegaan toen de Betekenis van de term “wetenschap” zelf de metafysische en spirituele wortels van kennis weerspiegelde die haar ultieme bron vonden in de heilige geschriften van de verschillende religies, een essentiële kennis die de grote vragen van de mensheid aanpakt, inclusief de vragen van oorsprong, bestemming en het uiteindelijke einde van de mensheid binnen de context van het universum zoals wij het kennen. De traditionele wetenschappen werden beschouwd als ” een kennis, die weliswaar geen zuivere metafysica is, maar traditioneel, dat wil zeggen gerelateerd aan metafysische principes, en hoewel een wetenschap in de zin van georganiseerde kennis van een bepaald domein van de werkelijkheid, is zij niet gescheiden van de onveranderlijkheid die de principiale orde kenmerkt.”In dit opzicht ontleent kennis zijn twijfel of zekerheid aan de aanvaarding van het principe van openbaring als de ultieme bron van de essentiële kennis. De traditie van een voortschrijdende wetenschap van de fysische wetten van het universum werd overgelaten aan het relatief lagere niveau begrip van de wetenschap zoals we die kennen in de moderne wereld.
een ander opmerkelijk verschil tussen traditionele kennis en moderne wetenschap ligt in de Betekenis van hun toepassing in het leven. De moderne wetenschap past haar kennis toe om de kwaliteit van het leven te verbeteren op de fysieke, praktische en zintuiglijke ervaringsniveaus. Dit is niet verwonderlijk omdat het alleen geïnteresseerd is in het fysieke vlak van het bestaan als de enige uitdrukking van de ware werkelijkheid. De traditionele wetenschappen, aan de andere kant, begrijpen zichzelf als toepassingen van een metafysische doctrine die toegang krijgt tot een andere orde van de werkelijkheid en integreert deze kennis in een eenheid door middel van synthese en volledige integratie in het gedrag en de actie van een persoon. Dus, de manier waarop een persoon is zorgt voor een directe weerspiegeling van de manier waarop hij/zij handelt en zich gedraagt. De traditionele wetenschappen bereiden de weg voor voor een hogere expressie van de essentiële kennis en bieden een pad dat naar die kennis leidt. In de wereld van vandaag beschrijven wetenschappers het universum in termen van twee basistheorieën, relativiteit en kwantummechanica, beschouwd als de twee grote intellectuele prestaties van de twintigste eeuw. De relativiteitstheorie domineert nu het gebied van de astronomie door de zwaartekracht en de grootschalige structuur van het heelal te beschrijven. De kwantummechanica daarentegen behandelt fenomenen op zeer kleine schaal binnen de kwantumwereld. Het is niet verrassend dat de astronomie als het macrokosmische veld van het oneindig grote en de kwantumfysica als het microkosmische veld van het oneindig kleine beginnen scheuren van ontkenning te creëren in de muur van wetenschappelijke waarheid die altijd de wetenschappelijke houding met betrekking tot hogere niveaus van werkelijkheid heeft begeleid. De bevindingen van zowel de astronomie als de natuurkunde beginnen te wijzen op de mogelijkheid van domeinen die eigenlijk “transfysisch” zijn, domeinen die het zuiver fysieke vlak van het bestaan vrijwel overstijgen.
de Wetenschappen van de natuurkunde en astronomie wijzen ook op een ander verbazingwekkend inzicht: beide bevatten hun eigen afzonderlijke werelden en suggereren de mogelijkheid van meer geheime inzichten die verschillen van alles wat we direct met onze zintuigen waarnemen; als zodanig lijken ze hun eigen afzonderlijke wetten te volgen. We leven tussen twee werelden, de ene macro en de andere micro in dimensie en orden van grootte, net zoals we vanuit het traditionele gezichtspunt leven in het continuüm van de tijd binnen de enveloppe van de eeuwigheid. Wat betreft de lineaire vooruitgang van de tijd, lijkt het continuüm van de tijd directioneel en op tijd, vooruit bewegend met een snelheid die samenvalt met het tikken van een metronoom en het kloppen van onze harten. Buiten de lineaire vooruitgang van de tijd lijkt het continuüm van de tijd een pauze tussen twee eeuwigheid, een enkele adem van de mensheid die zijn moment heeft gehad om terug te vallen in de oceaan van de geest. Onze levens zijn slechts fragmenten, een haakje dat de envelop van het ruimte/tijd continuüm opent en het eeuwige nu sluit. Tussen de oneindig grote en oneindig kleine werelden van astronomie en natuurkunde ligt de meso-wereld van het verstaanbare en het verstaanbare, de meso-wereld van alledaagse verschijnselen. Dit Middenland doet denken aan de” middenweg ” van de Islam. We ervaren direct een Meso-wereld met onze zintuigen en worden geacht de middenweg te volgen, een weg die niet alleen de werkelijkheid weerspiegelt van de natuurlijke orde waarin de natuur mooi is omdat ze schoonheid symboliseert en weerspiegelt, maar ook omdat de Middenweg de weg van maat en evenwicht vertegenwoordigt die we hopen te bereiken in ons leven als een weerspiegeling van de islamitische principes. Eeuwenlang heeft de westerse wetenschap erop aangedrongen de natuurlijke orde direct te observeren, terwijl ze tegelijkertijd systematisch weigerde te geloven in iets dat indirect werd waargenomen, van achter een symbool of een sluier als het ware, zoals de waarheden van de traditionele wereld die indirect werden waargenomen door mythes, symbolen en metaforen. Het wilde zijn waarheid vinden in de atomen en moleculen van elke druppel water en elke zandkorrel. Nu echter, met de ontdekkingen van de kwantumfysica, heeft de moderne wetenschap een hoek omgedraaid, alleen om te komen tot een soort zwart gat in zijn studie van het fysisch universum. Het heeft tot zijn verbazing ontdekt dat materie niet altijd kan worden onderbouwd en vorm niet altijd kan worden gevisualiseerd. In feite reikt de moderne wetenschap nu verder dan haar traditionele domein van de fysieke wereld naar gebieden die zelfs voor wetenschappers moeilijk voor te stellen zijn, laat staan visualiseren of beluisteren voor verificatie door de zintuigen. Natuurkundigen moeten zich bijvoorbeeld afvragen: Is een neutron een deeltje of een golf? Natuurkundigen weten dat niet meer omdat het zich gedraagt als een deeltje en een golf en zijn gedrag wordt gekenmerkt door onvoorspelbaarheid. In het traditionele perspectief werden mensen ervan beschuldigd te geloven, zonder tot een echt begrip van de fysieke wereld om hen heen te komen. Met betrekking tot een aantal van de laatste bevindingen van de kwantumfysica, weten wetenschappers hun theorieën te begrijpen, maar zonder ze daadwerkelijk te geloven, omdat ze wijzen op grensgebieden waar de wetenschap is verboden zich te wagen. “De normale reactie op een eerste blootstelling aan relativiteit is: ‘Ik denk dat ik het begrijp, ik geloof het gewoon niet.’Normaal gesproken heeft een natuurkundige ongeveer vijf jaar contact met de ideeën nodig voordat hij zich er goed bij voelt — niet omdat ze complex of obscuur zijn, maar gewoon vreselijk vreemd.”Nu verkennen kwantum-en astro-fysica de grenzen van deze grensgebieden met een intensiteit en grondigheid die het altijd brengt om zijn onderzoeken, en deze wetenschappelijke disciplines beginnen een aantal verrassende ontdekkingen en een aantal onontkoombare realisaties die mogelijk kunnen leiden tot een doorbraak in de manier waarop de traditionele en moderne wetenschappelijke wereldbeelden met elkaar communiceren.De tijd is gekomen dat we in onszelf moeten nadenken over de verwevenheid en eenheid die wetenschappers langzaam beginnen te ontdekken binnen de basiselementen van de fenomenale wereld. De tijd is gekomen om de grote prestaties van de moderne wetenschap te gebruiken, samen met traditionele kennis, om een consistentie van perspectief en filosofische diepte te bieden aan de kennis die beschikbaar wordt gesteld aan mensen in deze periode. We moeten alle vooropgezette noties met betrekking tot het onbekende mysterie definitief achter ons laten, om ons open te stellen voor het volledige zicht op een nieuwe en onontdekte horizon die binnen de mensheid begint als een besef dat de oorsprong en het uiteindelijke einde één en hetzelfde zijn. Het doel van kennis is niet de ontdekking van een ultiem bewijs dat al onze wetenschappelijke theorieën zal bewijzen ten koste van metafysische kennis. Het doel van kennis is slechts een terugkeer naar de oorsprong van alle dingen die in het hart van de mensheid, in de kern van het atoom, en in het Absolute centrum van het universum ligt. Om kennis te hebben van onze oorsprong en ons uiteindelijke doel is om te weten waar we vandaan komen en daarom de bestemming waarnaar we uiteindelijk zullen terugkeren.Of het nu de recente bevindingen van de moderne wetenschap op het gebied van biologie, chemie en fysica zijn die een revolutie teweeg hebben gebracht in het gehele intellectuele kader en de opslagplaats van de moderne kennis hebben verrijkt als nooit tevoren, of de grote verscheidenheid en diepgaande reikwijdte van de traditionele kennis waarvan de volheid uit de hemel reikt om de aarde te verrijken en waarvan de omvang zich uitstrekt over alle rassen en culturen, één ding moet duidelijk worden. Hoe dieper een moderne en hedendaagse persoon het rationele of intuïtieve perspectief verkent, hoe meer die persoon het bestaan moet realiseren van een unieke overeenkomst van doel en doel tussen de twee hedendaagse paradigma ‘ s van kennis. Er begint een brug van kansen te ontstaan die de kloof kan overbruggen die bestaat tussen wetenschappelijke en traditionele kennis die te belangrijk zou zijn om te negeren door goed denkende individuen. De wetenschap heeft een eeuwigdurende filosofie van universele waarheden nodig om de feiten en bevindingen die zij ontdekt op het fysieke vlak van manifestatie te onderbouwen, en om ze toegankelijk en betekenisvol te maken voor de mensen van onze tijd. Traditioneel hebben de wereldreligies, en de religie van de Islam in het bijzonder, deze prestatie met aanzienlijk succes bereikt door een heilige levensfilosofie en praktische wijsheid aan te bieden om het doel van het leven te helpen vervullen op een manier die voor iedereen begrijpelijk is. De wetenschap die we voor ogen hebben zou een “heilige wetenschap” moeten zijn in plaats van een uitsluitend “empirische wetenschap” zoals we nu hebben, een wetenschap die de deur openhoudt om de hogere, metafysische werkelijkheden toe te staan zich binnen de natuurlijke orde te openbaren als de universele principes die ze werkelijk zijn.Noch wetenschap noch religie kunnen in het nieuwe millennium als eilanden op zichzelf doorgaan. Noch de moderne wetenschap noch de grote wereldreligies kunnen lijden onder een fataal compromis ten koste van het andere perspectief. De wereld kan het zich niet veroorloven om de ongelooflijke kwaliteit of diepte van de traditionele kennis of de ongelooflijke precisie, nauwkeurigheid en bereik van de kennis van de moderne wetenschap te verliezen. Ze moeten beiden zichzelf integreren in een uitgebreide theorie van kennis waarin de aanhangers van deze twee perspectieven bereid zouden zijn om in te geloven en naar te handelen. Elk perspectief moet een nieuw bewustzijn vertonen dat de ongelooflijke breedte van kennis en mogelijkheid aanvult die deze geldige en alternatieve gezichtsvelden omvatten. Beide moeten inclusief zijn in plaats van exclusief en een uitnodiging zijn voor dialoog en uitwisseling tussen verwante gebieden om hun verschillen en referentiekaders te overbruggen. Het is niet voor niets dat de Boodschapper van de Islam wordt geciteerd als gezegd: “Zoek kennis (van de wetenschap), zelfs naar China,” wat een vorm van Arabische hyperbool was om te suggereren dat de kennis van de wetenschap zo belangrijk was dat men het zelfs tot “de uiteinden van de aarde”zou moeten zoeken. Zonder twijfel dacht de profeet van de Islam aan een traditionele kennis die zijn bron vond in de bovenloop van openbaring die door hem stroomde naar zijn metgezellen, en uiteindelijk de wereld waarin we nu leven.
de bronnen van traditionele kennis zullen de geest en het hart van de mensheid blijven inspireren. De nachtelijke hemel zal altijd de “stad van God” zijn en het enorme kosmische universum zal altijd een prachtig Universeel Boek zijn en een spiegelreflectie van de goddelijkheid. De traditionele schaal van het universum stelt de waarde van de kwalitatieve ervaring achter het koude gezicht van de kwantiteit volledig vast. Het weeft een ingewikkeld web van doel en een hiërarchie van betekenis dat de mensheid in staat stelt om hun plaats in het universum te vinden juist omdat de essentiële elementen van het universum in de mens bestaan, namelijk kennis, intelligentie, bestaan, leven en bewustzijn. Het mysterie van de kosmische genesis en de kennis van een waar begin liggen verborgen in het mysterie van een transcendent bewustzijn dat heeft verkondigd als een eeuwige herinnering: “Ik was een verborgen schat en wilde gekend worden. Daarom heb ik de wereld geschapen.John Herlihy werd geboren in Boston Massachusetts en behaalde een hogere graad aan de Boston University en Columbia University in New York. Hij publiceerde ook een aantal werken over Islam en spiritualiteit, waaronder Wisdom ‘ s Journey en Living a Muslim Life. Zijn meest recente publicatie (augustus 2015) is getiteld Feathers in the Dust: Traditional Essays on The Human Condition. Hij schreef ook een boek met reisverhalen, Journeys With Soul. Hij doceert wetenschappelijk schrijven op de afdeling Engels aan de Qatar University in Doha.