in het voorjaar van 2014 stopte Sheela Pai met het eten van tarwe. De 35-jarige advocaat van New York City had jarenlang last gehad van vage en schijnbaar ongerelateerde symptomen, waaronder vermoeidheid, breakouts, zwelling en een hongerige honger die haar een uur of zo na bepaalde maaltijden raakte. Uiteindelijk vroeg ze zich af of er een verband was tussen deze symptomen en haar dieet. Na verschillende mislukte experimenten met andere voedingsmiddelen, besloot ze om te proberen tarwe uit te snijden. Toen ze dat deed, veranderde het haar leven.
“ik was in het verleden afgevallen, maar dit was anders”, legt Pai uit. “De Pond geschild af, en voor de eerste keer, ik stopte met het ervaren van 3 p.m. energie crashes en begon te slapen gezond. Mijn huid is opgeklaard. Mijn lichaam voelde minder ontstoken, en ik zag eigenlijk de resultaten van al mijn lichaamsbeweging.”Haar stemming werd helderder. Vrienden zeiden dat ze er anders uitzag.Pai was niet getest of gediagnosticeerd door een arts met een tarwe-gerelateerde ziekte, maar ze merkte dat wanneer ze zich overgeeft aan meer dan een paar tarwe-gebaseerde voedingsmiddelen per week, haar symptomen terug. Vandaag is ze nog steeds tarwevrij en wil ze de verandering permanent maken. “Je weet niet hoe goed je je kunt voelen,” zegt ze, “totdat je het voelt.”
Pai is nauwelijks de enige die heil vindt in een tarwevrij dieet. Vandaag in Amerika—waar we vaderlandsliederen zingen over onze ambergolven van graan en producten consumeren die tarwe bevatten bij bijna elke maaltijd—zitten we midden in een opstand tegen tarwe en, meer specifiek, een van tarwe afgeleid eiwit genaamd gluten. Deze revolutie werd grotendeels beïnvloed door twee enorm succesvolle boeken—William Davis ’s 2011 Wheat Belly, die meer dan een miljoen exemplaren heeft verkocht, en David Perlmutter’ s 2013 bestseller, Grain Brain. De beweringen van de auteurs zijn door iedereen in beslag genomen, van wellness-experts tot voedselbloggers en hebben veel mensen ervan overtuigd dat tarwe, ons meest nietje en geliefde voedsel, ons kwaad doet.
beroemdheden zoals Gwyneth Paltrow, Miley Cyrus en Russell Crowe hebben hun ervaringen met glutenvrij, maar aanhangers reiken veel verder dan de rijken en beroemdheden. Volgens recent marktonderzoek beweren naar schatting 30 procent van de Amerikanen dat ze gluten uit hun dieet proberen te verminderen of te snijden, en 63 procent gelooft dat een glutenvrij dieet de fysieke of mentale gezondheid kan verbeteren. De terugslag tegen gluten is zo mainstream geworden dat zelfs reguliere supermarkten nu een brede selectie van gluten – en tarwevrije producten op voorraad hebben, waaronder brood, pasta ‘ s, pretzels, cakes, soepen en snackbars. De Padvindsters verkopen glutenvrije koekjes. Zelfs Hooters heeft een glutenvrij menu. In 2014 bracht de glutenvrije markt in Amerika naar schatting $8 op.8 miljard aan omzet.
als u de beweringen van Tarwebuik en Graanhersenen gelooft, zouden we allemaal argwaan moeten koesteren tegenover sandwiches. Perlmutter, arts, een neuroloog, beweert te hebben “onmiskenbaar sluitend” bewijs dat, grotendeels dankzij gluten, ” moderne granen zijn stil vernietigen van uw hersenen.”Davis, M. D., een cardioloog, gaat nog verder en stelt in zijn inleiding dat hij” de zaak zal maken dat ’s werelds meest populaire graan ook’ s werelds meest destructieve voedingsingrediënt is.”De boeken geven tarwe de schuld voor een waslijst van kwalen: prikkelbare darm syndroom, een verhoogd risico op borstkanker, verzwakte botten, diabetes, hart-en vaatziekten, artritis, depressie, migraine, vroegtijdige veroudering, schizofrenie, epilepsie, syndroom van Tourette, geheugenproblemen, angst en slapeloosheid. En daar bovenop? Van tarwe word je dik.
als journalist die de afgelopen drie jaar een boek heeft geschreven over Amerika ‘ s obsessie met vitaminen, was ik geneigd om de hele beweging af te vegen als een rage, de laatste in onze eindeloze zoektocht naar een enkele boosdoener voor al onze gezondheid en gewicht ellende. Maar toen kwam ik mensen als Pai tegen, die geen specifieke medische diagnose hebben maar zich echt beter voelen als ze tarwe en gluten vermijden. Wat is het met tarwe dat hun problemen kan veroorzaken—en kan het de rest van ons beïnvloeden? Ik wilde een wetenschappelijk antwoord op een zelfingenomen vraag: Is het stokbrood in die broodmand een heerlijke traktatie? Of een ernstige bedreiging voor de gezondheid?
er is meer! Wil je de rest van dit verhaal lezen? Klik hieronder om het digitale probleem te downloaden voor de volledige functie.
Foto Krediet: Ryan Love