Prototypes zijn geen one-size-fits-all oplossing. Elk project is anders, en elke fase tijdens een project heeft verschillende niveaus van prototyping nodig. We noemden servet schetsen, Photoshop en Invision hierboven, en dat zijn grote voorbeelden van zowel low-fidelity en medium-fidelity prototypes.
alvorens in modellen met een hogere betrouwbaarheid te springen, denk ik dat het belangrijk is om te herhalen hoe belangrijk de prototypes met een laagste betrouwbaarheid zijn voor het productontwerp. Er is een concept in de UX wereld genaamd Lean UX. De nietjes van dat concept zijn dat low-fidelity schetsen, whiteboard sessies en licht gedocumenteerde ideatie allemaal efficiënter zijn dan springen in (of zelfs doen) high-fidelity wireframes en informatiearchitecturen. Deze high-fidelity documenten meestal veel tijd in beslag nemen om te produceren en verouderd bijna onmiddellijk na het maken van hen. Dit is de goudklompje in dit artikel: mensen kunnen net zo rijke en inzichtelijke feedback geven op een waardeloze servetschets of een 30-minuten whiteboard sessie als ze kunnen voor een volledig functioneel, prachtig ontworpen, afgewerkt product. Bespaar jezelf het geld en laat iemand een schets zien.
maar ik dwaal af. Er is ook waarde in high-fidelity prototyping. Zodra we zijn begonnen met testen met Invision, kunnen we beginnen met het vaststellen van een begrip van wat ons publiek leuk vindt aan het product dat we bouwen. We kunnen met vertrouwen beginnen met het ontwerpen van enkele functies die het potentieel hebben om het tot het eindproduct te maken. Naast de eerste engineering, gebruiken we ook tools zoals Principe, Framer en After Effects om verfijning, beweging en interactiviteit toe te voegen aan onze prototypes. Met deze tools kunnen we dingen op het scherm verplaatsen, op knoppen drukken, geluiden horen en video bekijken, zodat we met dingen kunnen spelen. Een extra bonus aan het gebruik van deze tools is dat ze allemaal uitspugen code die kan worden gebruikt zodra de engineering begint. Door deze hi-fidelity-prototypes te blijven testen, komen we dichter en dichter bij de uiteindelijke landing op dingen die we zeker gaan bouwen. Maar daar houdt het niet op.
we gaan door met het “prototype” van producten terwijl we in de laatste engineering springen. Op dit moment is het technisch gezien geen prototype meer. Het is echt, werkende software die uiteindelijk zal schip. Echter, als de build vordert, we blijven testen met gebruikers, zodat we kunnen zien hoe ze breken wat we bouwen, repareren wat kapot is, en doe het allemaal opnieuw totdat het eindproduct klaar is. Het is belangrijk op te merken dat ‘final’ niet ‘perfect’betekent. Als je wacht op perfect, loop je het risico van het krijgen van beat to market door een iets minder dan perfecte concurrent, en je verliest je Rand. Moraal van het verhaal? Prototype, prototype, prototype, dan schip.