28 kwietnia 1220 r.położono kamień węgielny pod katedrę w jej obecnym miejscu. Pierwszą częścią, która została ukończona, były trzy Wschodnie kaplice pod wezwaniem św. Szczepana, Trójcy Świętej i św. Piotra. W budowie nowej katedry bardzo pomogła energia biskupa i patronat potężnych ludzi, w tym króla Henryka III, który podarował drzewa z Irlandii i posiadłości w Wiltshire na belki dachowe, drzwi itp. i Alice Brewer, która przez 12 lat dawała marmur ze swojego kamieniołomu Purbeck, który zapewniał kapitele, wały, kolumny i podstawy wewnątrz, a niektóre szyby Na Zewnątrz. Biskup, Dziekan i 52 kanoników również dokonali znacznych darowizn z dochodów pochodzących z ich majątków lub prebendów.
główny korpus katedry został ukończony przez konsekrację w dniu 29 września 1258 roku. Ale cały projekt obejmował również Front Zachodni, krużganki, Kapitułę i (obecnie zburzoną) wolnostojącą dzwonnicę, która stała między Bramą ulicy a katedrą. Wszystkie zostały ukończone prawdopodobnie do 1266 roku. Wielka energia uwalniana w Salisbury nie ograniczała się do tego projektu budynku. Nowe miasto stało się również ważnym ośrodkiem edukacji, z założeniem w 1261 Kolegium De Vaux, a następnie Kolegium św. Edmunda. Duchowni katedralni byli zobowiązani do wygłaszania wykładów teologicznych swoim studentom.
ponieważ uniwersytety w Oksfordzie i Cambridge dopiero się rozwijały, istniała szansa, że Salisbury będzie ich rywalem. Pod koniec XIII wieku biskupie Miasto New Salisbury, wokół jego ogromnego New market place (nadal używanego we wtorki & soboty) było wielkim sukcesem, a w jego „chequers” (blokach) zbudowano wiele nowych sklepów, domów i przedsiębiorstw. W ciągu dwóch stuleci było siódmym co do wielkości miastem w Anglii.