łodzie odegrały ważną rolę w handlu między cywilizacją doliny Indusu a Mezopotamią. Dowody różnych modeli łodzi zostały również odkryte na różnych stanowiskach archeologicznych doliny Indusu. Rzemiosło Uru pochodzi z Beypore, wioski w południowym Calicut, Kerala, w południowo-zachodnich Indiach. Ten typ mamutowego drewnianego okrętu został zbudowany z drewna tekowego, bez użycia żelaza i miał nośność 400 ton. Starożytni Arabowie i Grecy używali takich Łodzi jako statków handlowych.
łodzie można podzielić na trzy główne typy:
- łodzie bez zasilania lub napędzane przez człowieka – łodzie bez zasilania obejmują tratwy i pływaki przeznaczone do jednokierunkowej podróży w dół rzeki. Łodzie napędzane przez człowieka to kajaki, kajaki, gondole i łodzie napędzane kijami jak punt.
- Żaglówki-napędzane wyłącznie żaglami.
- motorówki – napędzane środkami mechanicznymi, takimi jak silniki.
części i terminologia
kilka kluczowych elementów składa się na główną konstrukcję większości łodzi. Kadłub jest głównym elementem konstrukcyjnym łodzi i zapewnia Wyporność. Kanonierka, która tworzy boki łodzi, zapewnia ochronę przed wodą i utrudnia zatopienie łodzi. Mniej więcej poziome, komorowe konstrukcje rozciągające się na kadłubie łodzi nazywane są pokładem. Statek często ma kilka pokładów, ale jest mało prawdopodobne, aby Łódź miała więcej niż jeden, jeśli w ogóle. Nad pokładem znajdują się nadbudówki. Spód pokładu to główka pokładu.
zamknięta przestrzeń na łodzi nazywana jest kabiną. Kilka konstrukcji tworzy kabinę, w tym dach wagonu, który jest lekką konstrukcją, która obejmuje podniesioną kabinę. „Podłoga” kabiny jest właściwie znana jako podeszwa, ale częściej nazywana jest podłogą (podłoga jest właściwie elementem konstrukcyjnym, który wiąże ramę z kilem i kilem). Pionowe powierzchnie dzielące przestrzeń wewnętrzną stanowią przegrody.
stępka jest podłużnym elementem konstrukcyjnym, do którego przymocowane są ramy (czasami określane jako „szkielet”).
przód (lub przedni koniec) łodzi nazywa się dziobem. Łodzie z dawnych czasów często miały wystającą z dziobu figurkę. Tylna (lub tylna) część Łodzi nazywana jest rufą. Prawa strona (skierowana do przodu)jest na prawą burtę, a lewa na lewą burtę.
prawie każda łódź ma nazwę nadaną przez właściciela, i tak jest określana w społeczności żeglarskiej, aw niektórych przypadkach w dokumentach prawnych lub tytułowych. Nazwy łodzi różnią się od kapryśnych do humorystycznych do poważnych.
- zarezerwuj kurs
Materiały Budowlane
do połowy XIX wieku większość Łodzi była wykonana z naturalnych materiałów, głównie z drewna, chociaż używano również trzciny, kory i skór zwierzęcych. Wczesne łodzie obejmują związany trzcinowy styl łodzi widziany w starożytnym Egipcie, kora brzozowa Kajak, zwierzę kryje kajak i koralik i kanoe ziemianki wykonane z jednego dziennika.
do połowy XIX wieku wiele łodzi zostało zbudowanych z żelaznych lub stalowych ram, ale nadal deski w drewnie. W 1855 roku konstrukcja ferro-cementowa została opatentowana przez Francuzów, którzy ukuli nazwę „ferciment”. Jest to system, za pomocą którego stalowa lub żelazna konstrukcja z drutu jest budowana w kształcie kadłuba łodzi i pokryta (kielnią) cementem. Wzmocniony przegrodami i inną wewnętrzną strukturą, jest mocny, ale ciężki, łatwy do naprawy, a jeśli jest prawidłowo uszczelniony, nie przecieka ani nie koroduje. Te materiały i metody zostały skopiowane na całym świecie i zniknęły z popularności do chwili obecnej. Ponieważ lasy Wielkiej Brytanii i Europy nadal były nadmiernie zbierane, aby dostarczać stępki większych drewnianych łodzi, a proces Bessemera (opatentowany w 1855) obniżył koszty stali, stalowe statki i łodzie zaczęły być bardziej powszechne.
do lat 30.XX wieku łodzie zbudowane w całości ze stali od ram do poszycia zastępowały drewniane łodzie w wielu zastosowaniach przemysłowych, także dla flot rybackich. Prywatne łodzie rekreacyjne ze stali są jednak rzadkie. W 1895 roku Wh Mullins wyprodukował stalowe łodzie z ocynkowanego żelaza, a w 1930 roku stał się największym na świecie producentem łodzi rekreacyjnych. Mullins oferował również łodzie z aluminium w latach 1895-1899 i ponownie w latach 20. XX wieku. w połowie XX wieku aluminium zyskało popularność. Chociaż znacznie droższe niż stal, dostępne są teraz stopy aluminium, które nie korodują w słonej wodzie, a aluminiowa łódź zbudowana zgodnie z podobnymi standardami przenoszenia ładunku jest lżejsza niż odpowiednik stali . Około połowy lat sześćdziesiątych XX wieku łodzie wykonane z tworzywa sztucznego wzmocnionego szkłem, bardziej znanego jako włókno szklane, stały się popularne, szczególnie w przypadku łodzi rekreacyjnych. United States Coast Guard odnosi się do takich łodzi jak ” FRP ” (for fibre-reinforced plastic).
łodzie z włókna szklanego są mocne i nie rdzewieją (tlenek żelaza), nie korodują ani nie gniją. Są jednak podatne na degradację strukturalną od światła słonecznego i ekstremalnych temperatur w ciągu ich życia. Włókno szklane zapewnia wytrzymałość konstrukcyjną, zwłaszcza gdy ułożone są długie sploty tkane, czasami od dziobu do rufy, a następnie nasączone żywicą epoksydową lub poliestrową, tworząc kadłub. Niezależnie od tego, czy są ręcznie układane, czy budowane w formie, łodzie z tworzywa sztucznego wzmocnionego włóknem szklanym (FRP) zwykle mają zewnętrzną powłokę żelkotu, która jest cienką, trwałą warstwą żywicy poliestrowej, która nie dodaje wytrzymałości strukturalnej, ale tworzy gładką powierzchnię, która może być wypolerowana do wysokiego połysku, a także działa jako warstwa ochronna przed światłem słonecznym. Struktury FRP mogą być usztywniane za pomocą płyt warstwowych, w których FRP obejmuje lekki rdzeń, taki jak balsa lub pianka.
rdzeniowy FRP jest najczęściej spotykany w tarasach, co pomaga utrzymać ciężar, który będzie przenoszony powyżej linii wodnej. Dodatek drewna sprawia, że rdzeniowa konstrukcja Łodzi jest podatna na gnicie, co kładzie większy nacisk na to, aby uszkodzone struktury warstwowe nie pozostały nienaprawione. Rdzenie piankowe na bazie tworzyw sztucznych są mniej podatne na uszkodzenia. Wyrażenie „zaawansowane kompozyty” w konstrukcjach FRP może wskazywać na dodanie włókna węglowego, Kevlaru lub innych podobnych materiałów, ale może również wskazywać na metody mające na celu wprowadzenie tańszych i, przez co najmniej jednego naocznego świadka geodety jachtowego, mniej wytrzymałych konstrukcyjnie materiałów.
formowanie na zimno jest podobne do FRP w takim stopniu, w jakim wiąże się z użyciem żywic epoksydowych lub poliestrowych, ale elementem konstrukcyjnym jest drewno zamiast włókna szklanego. W formowaniu na zimno bardzo cienkie paski drewna są nakładane na formę lub formę. Każda warstwa jest pokryta żywicą, a na wierzchu układa się kolejną warstwę naprzemienną kierunkowo. W niektórych procesach kolejne warstwy są zszywane lub w inny sposób mechanicznie mocowane do poprzednich warstw, ale w innych procesach warstwy są ważone lub nawet pakowane próżniowo, aby utrzymać je razem, gdy Żywica ustawia. Warstwy są budowane aż do uzyskania wymaganej grubości kadłuba.
łodzie lub jednostki pływające również zostały wykonane z materiałów takich jak pianka lub plastik, ale większość budynków mieszkalnych jest dziś zbudowana ze sklejki i pomalowana lub pokryta warstwą włókna szklanego i żywicy.
Napęd
najczęstsze sposoby napędu łodzi są następujące:
* śmigła napędzane silnikiem
- wewnętrzne
- wewnętrzne/zewnętrzne (napęd rufowy)
- zewnętrzne
- łopatkowe
- water jet (osobiste jednostki wodne, łodzie odrzutowe)
- wentylatory powietrza (poduszkowiec, air boat)
* siła ludzka (wiosłowanie, wiosłowanie, ustawianie drążka itp.)
* Energia wiatrowa (żeglarstwo)
wczesny, Rzadki sposób napędu Łodzi jest reprezentowany przez gąsienicę wodną. Łódź ta była poruszana przez serię wioseł na łańcuchach wzdłuż dna, aby napędzać ją nad wodą i poprzedzała rozwój pojazdów gąsienicowych.
Wyporność
pływająca Łódź wypiera swój ciężar w wodzie. Materiał kadłuba łodzi może być gęstszy niż woda, ale jeśli tak jest, to tworzy tylko zewnętrzną warstwę. Jeśli łódź pływa, masa łodzi (plus zawartość) jako całości podzielona przez objętość poniżej linii wodnej jest równa gęstości wody (1 kg/l). Jeśli waga zostanie dodana do łodzi, objętość poniżej linii wodnej wzrośnie, aby utrzymać równowagę masy, a więc Łódź tonie trochę, aby zrekompensować.