opracowano różne projekty przełączników, aby obejść ten problem. Jeden z nich używał łożyska kulkowego, które toczyło się w rurze, gdy stopa się poruszała, uzupełniając obwód elektryczny, gdy osiągnął styki na końcu rury.
w swoich pierwszych modelach firma L. A. Gear używała przełącznika rtęciowego. Niewielka ilość rtęci, metalu, który jest ciekły w temperaturze pokojowej, funkcjonowała jako łożysko kulkowe, poruszając się w kapsule, gdy poruszała się stopa. Ale rtęć jest toksyczna, a kiedy w 1994 roku regulatorzy środowiska w Minnesocie dowiedzieli się, że tysiące dzieci chodzą z nią w butach, podjęli działania. Legislatura stanowa głosowała za zakazem sprzedaży butów, a L. A. Gear zgodził się zapłacić za pozbycie się około 20 000 par tenisówek, które sprzedał w stanie.
podobne zakazy były rozważane w innych stanach, ale L. A. Gear zmienił się wtedy na inny przełącznik, taki jak w większości sprzedawanych dziś butów. Nazywany przełącznikiem inercyjnym, składa się z metalowej sprężyny, która jest podłączona do źródła elektrycznego na jednym końcu; w spoczynku jest blisko, ale nie dotyka, metalowego kontaktu na drugim końcu. Jeśli but porusza się gwałtownie lub uderza o ziemię, gdy użytkownik wykonuje krok, sprężyna wibruje na tyle, aby dotknąć styku, kończąc Obwód. Prosty chip następnie wytwarza wzór impulsów elektrycznych do różnych diod elektroluminescencyjnych.
L. A. Gear eksperymentował z innymi rodzajami przełączników, w tym z przełącznikiem ciśnienia, który włączał się, gdy użytkownik skoczył. Zostały one włączone do modelu firmy o nazwie Leap Gear, który sprzedał za około 125 dolarów za parę i zostały zatwierdzone przez gwiazdę koszykówki Karl Malone.
Narodowy Związek Koszykówki natychmiast ich zakazał, a bieg donikąd nie poszedł. Ale cała Reklama pomogła innym modelom L. A. Gear, wspominał Pan Goldston. „To sprawiło, że mały Johnny z Peorii chciał kupić inne linie”, powiedział. „To stara historia — używanie Corvette do sprzedaży Camaros.”