poeta pragnie, aby współczesny świat ponownie stał się niewinny i dziecinny. Pragnie również, aby ponownie był tak naturalny, uczciwy i niewinny, jak wtedy, gdy był dzieckiem.
Dawno, dawno temu, synu,
kiedyś śmiali się sercami
i śmiali oczami:
ale teraz śmieją się tylko zębami,
podczas gdy ich lodowato-zimne oczy
szukają za moim cieniem.
rzeczywiście był czas
kiedyś podawali sobie ręce sercami:
ale tego już nie ma, synu.
teraz podają sobie ręce bez serc:
podczas gdy ich lewe ręce przeszukują
moje puste kieszenie.
„Poczuj się jak w domu”! „Come again”:
mówią, a kiedy przyjdę
ponownie i poczuję się
w domu, raz, dwa,
nie będzie trzech –
bo wtedy znajdę drzwi zamknięte na mnie.
więc nauczyłem się wielu rzeczy, synu.
nauczyłem się nosić wiele twarzy
jak sukienki – homeface,
officeface, streetface, hostface,
cocktailface, ze wszystkimi ich zgodnymi uśmiechami
jak stały uśmiech portretowy.
i ja też nauczyłam się
śmiać się tylko zębami
i podawać sobie ręce bez serca.
nauczyłem się również mówić „do widzenia”,
kiedy mam na myśli „pożegnanie”;
powiedzieć „cieszę się, że cię poznałem”,
bez radości; i powiedzieć ” miło się z Tobą rozmawiało
, po nudzie.
ale uwierz mi synu.
I want to be what I used to be
when I was like you. Chcę
oduczyć się tych wszystkich rzeczy wyciszających.
przede wszystkim chcę się nauczyć
jak się śmiać, bo mój śmiech w lustrze
pokazuje tylko moje zęby jak gołe kły węża !
więc Pokaż mi, synu,
jak się śmiać; Pokaż mi, jak
kiedyś się śmiałem i uśmiechałem
, kiedy byłem taki jak ty.
Wyjaśnienie
poeta opowiada synowi o zachowaniu ludzi w przeszłości i teraźniejszości, w dawnych czasach i we współczesnym świecie. Pamięta czasy, kiedy ludzie żywili do siebie prawdziwe uczucia. Śmiali się z serca i spotykali się ze sobą z prawdziwym uczuciem.
ale dzisiaj we współczesnym, zabieganym świecie ludzie często witają się bez ciepła w uścisku dłoni. Witają się z uśmiechem lub śmiechem, który nie dociera do ich oczu ani nie ogrzewa ich serc. Kiedy mówią „Przyjdź ponownie” do gościa, tak naprawdę nie mają tego na myśli, mówią to tylko po to, aby być uprzejmym.
według poety, ludzie w dzisiejszych czasach są często zainteresowani poznawaniem ludzi tylko wtedy, gdy są bogaci, potężni, odnoszący sukcesy lub sławni i nie cenią ani nie szanują tych, którzy nie mają bogactwa ani pozycji.
poeta mówi, że zachowuje się bardzo inaczej w biurze, w porównaniu do sposobu, w jaki zachowuje się na imprezie lub na ulicy. I żadna z tych twarzy, które on stawia, nie jest jego naturalną ani prawdziwą twarzą. Mówi, że nauczył się również mówić rzeczy, których tak naprawdę nie ma na myśli, ponieważ są to właściwe rzeczy do powiedzenia w tej sytuacji.
poeta ma głębokie pragnienie powrotu do niewinności dzieciństwa. Jest niezadowolony z własnego zmienionego ja. Uważa, że prawdziwy śmiech syna może go nauczyć, jak szczerze wyrażać swoje uczucia. Chce na nowo nauczyć się, jak zachowywać się w naturalny sposób. Chce pozbyć się fałszu w swoim zachowaniu, który sprawia, że śmieje się nieprzyjemnie, ponieważ śmieje się wargami i zębami, a nie oczami i sercem.
Streszczenie
wiersz „Dawno, dawno temu” napisany przez Gabriela Okarę porównuje zachowanie ludzi w dawnych czasach z zachowaniem ludzi współczesnych. W dawnych czasach ludzie byli prawdziwi. Nie było hipokryzji w ich słowach i uczynkach. Mówili, co mieli na myśli, bez żadnej dyplomacji. Z drugiej strony zachowanie współczesnego człowieka jest trudne do zrozumienia, ponieważ stawia on wiele twarzy i mówi rzeczy, których nie ma na myśli.
podobnie jak szczera mowa, gościnność również przeszła do przeszłości. Przyjazd gościa lub gościa wydaje się być naruszeniem czyjejś torebki i prywatności. W drugiej części poematu poeta daje również kontrastowy obraz prostoty i niewinności dzieci oraz pretensjonalnych i przebiegłych dorosłych.
poeta jest głęboko zraniony zachowaniem współczesnego człowieka. Tęskni za niewinnością dziecka, a także powraca do wcześniejszych zachowań człowieka przed wpływem materializmu Zachodu.