Mo Farah jest brytyjskim dwukrotnym mistrzem olimpijskim w biegach średniodystansowych. Na Igrzyskach Olimpijskich w Londynie w 2012 roku Farah zdobył złoto na 5000 m i 10 000 m, co czyni go jednym z najbardziej utytułowanych brytyjskich biegaczy długodystansowych wszech czasów. Następnie powtórzył ten wyczyn na Igrzyskach Olimpijskich w 2016 roku. Obecnie jest rekordzistą Wielkiej Brytanii na 1500 m, 5000 m i 10 000 M-Ostatnio ukończył dystans maratoński.
Wczesne życie Mo Farah
Farah urodziła się 23 marca 1983 roku w Mogadiszu w Somalii. Jednak z powodu walk w stolicy Somalii rodzina przeniosła się na północ do Dżibuti, gdzie opiekowali się nim dziadkowie wraz z bratem bliźniakiem. Jego ojciec pracował w tym czasie na lotnisku Heathrow jako asystent generalny i czasami odwiedzał, przynosząc prezenty z Anglii.
Farah przyjechał do Anglii w 1992 roku, ale skończył z ciotką w zachodnim Londynie, a nie z ojcem. Mo niewiele mówił o swoich wczesnych doświadczeniach i istnieją sprzeczne doniesienia o tym, jak przybył do Anglii. Przypuszcza się jednak, że mógł tu przybyć w poszukiwaniu azylu lub przynajmniej uciec z trudnej sytuacji w Somalii. Zapytany o przyjazd do Anglii, Farah odpowiada, że wolałby o tym nie mówić.
Farah chodził do Feltham Community college w Londynie. Opisując swój pierwszy dzień w szkole, Farah później skomentował:
„byłem afrykańskim dzieciakiem, który wyglądał jakby potrzebował sortowania. Skończyło się na podbiciu oka.”
ale, choć jego szkolne dni nie były bez problemów i trudności, jego talent sportowy został zauważony przez starszego nauczyciela, Alana Watkinsona. Watkinson opiekował się młodą Farah i zachęcał Farah podczas jego rozwijającej się kariery. Kiedy Farah poślubił Tanię w 2010 roku, Farah poprosił Watkinsona o zostanie jego drużbą.
Watkinson pamięta, że kiedy Farah po raz pierwszy przybył do Anglii, walczył, ponieważ nie mówił po angielsku. Jego edukacja zawsze starała się dogonić barierę językową. Jeśli jednak Farah nie był doskonały na froncie edukacyjnym, pokazał talent zarówno w piłce nożnej, jak i lekkiej atletyce. Początkowo Farah wykazywał większe zainteresowanie piłką nożną, ale kluczowym momentem było, gdy Farah miał 14 lat i wybrał się na obóz British Olympics futures na Florydzie. Watkinson początkowo starał się o wizę Farah, ale podróż okazała się punktem zwrotnym. Kiedy Farah wrócił, powiedział:
„wiem, co muszę zrobić”
co ciekawe Watkinson pamięta, że podczas kariery juniorskiej Farah nigdy nie pojawił się członek rodziny, aby go dopingować.
w wieku 15 lat Farah wygrał Mistrzostwa Szkół angielskich w cross country – swój pierwszy poważny tytuł Krajowy. W 2001 roku zdobył swój pierwszy międzynarodowy tytuł, zdobywając tytuł Mistrza Świata juniorów na 5000 m.
po Felthamie Farah udał się do Endurance and performance coaching centre na St Mary ’ s University w Twickenham. Aby się utrzymać, Farah pracował w restauracjach fast food i jako asystent sprzedaży w sklepie sportowym, Sweatshop. W tym czasie Farah przyznaje, że nie był najbardziej zdyscyplinowanym sportowcem. Wstawał późno i poza bieganiem prowadził intensywne życie towarzyskie. Jednak kiedy miał 21 lat (około 2004 roku) Farah zamieszkał z grupą chętnych i zdyscyplinowanych kenijskich biegaczy (takich jak Micah Kogo i Benjamin Limo), którzy mieszkali przy 59 Park Road. To pokazało Farahowi, że ma wielki naturalny talent, a także zainspirowało go do bardziej zdyscyplinowanego i zdecydowanego podejścia do biegania.
na torze zdobywał medale mistrzostw świata, a w 2006 roku zdobył swój pierwszy złoty medal mistrzostw Europy w biegu na 10 000 metrów. W 2008 został wybrany na bieg na 5000 m podczas Igrzysk Olimpijskich w Pekinie. Farah był jednak rozczarowany, że nie zakwalifikował się do finału.
po igrzyskach w 2008 roku Ian Stewart został mianowany szefem UK athletics endurance team. Spędzał czas z Farah i zachęcał go, aby był bardziej rozważny w treningu-ograniczał Mile i starał się być świeższy w wyścigach. Dzięki wsparciu brytyjskiej lekkoatletyki Farah zaczął również uczęszczać na obozy treningowe.
w 2010 roku osiągnął imponujące wyniki na mistrzostwach Europy w Lekkoatletyce. Zdobył złoto zarówno na 5000 M, jak i na 10 000 m.
po tym kroku do międzynarodowych wyróżnień, Farah postanowił zabrać Alberto Salazara na pełny etat trenera. W 2011 roku przeprowadził się wraz z żoną tanią do Oregonu. Tania miała córkę, Rhiannę z poprzedniego małżeństwa. Farah wychowuje ją jak własną.
metody szkoleniowe Salazara działały dla Farah. Połączenie treningu wysokościowego w Afryce z wykorzystaniem dowolnego marginalnego wzmocnienia (np. maszyny kriogenicznej do wspomagania regeneracji)
w 2011 roku zdobył mistrzostwo świata. Farah wygrał bieg na 5000 m, a w finale biegu na 10 000 m odpadł dopiero po zdobyciu srebra.
jego dobre występy sprawiły, że Farah był jedną z największych nadziei Wielkiej Brytanii na medal Igrzysk Olimpijskich. Pod wpływem zainteresowania mediów Farah wygrała bieg na 10 000 m (27:30.42) w słynną noc (4 sierpnia) dla brytyjskiej lekkoatletyki. Było to pierwsze złoto Wielkiej Brytanii na tym dystansie. Tydzień później Farah powtórzył swój występ i utrzymał się na dystansie 5000 m, dzięki czemu został dwukrotnym złotym medalistą olimpijskim. Opisując atmosferę na Stadionie Olimpijskim, Farah odpowiedział.
„nigdy nie doświadczyłem czegoś takiego-nigdy nie będzie lepiej niż to, to najlepszy moment w moim życiu.”
po zdobyciu złotego medalu Farah został zapytany o swoją narodowość i czy wolałby mieć flagę Somalii. Farah odpowiedział:
„słuchaj stary, to mój kraj. Tutaj dorastałem, tu zacząłem życie. To mój kraj i kiedy zakładam kamizelkę z Wielkiej Brytanii jestem dumny. Jestem bardzo dumny. Wsparcie, które dziś otrzymałem było niewiarygodne. Nie mogłem w to uwierzyć. To był najlepszy moment w moim życiu.”(1)
po wygranej zdjęcia Mo Farah 'a robiącego” mobot ” stały się kultowym obrazem gier. Prawie tak sławny jak Usain Bolt w biegu na 100 m. rozwinął świętowanie Mobota w maju 2012 po pojawieniu się na panelu gospodarza teleturnieju z Clare Balding.
w 2015 r.metody treningowe trenera Farah Alberto Salazara były przedmiotem dochodzenia po tym, jak został skrytykowany przez byłych sportowców, którzy zasugerowali, że jest gotów przesunąć granice w szarej strefie zwolnień terapeutycznych – kiedy sportowiec tak naprawdę nie potrzebował leku, ale używał go dla korzyści. Doprowadziło to do śledztwa Usady w sprawie Salazara. Farah początkowo był trenerem, ale w 2017 odszedł do pracy z Garym Lough (mężem Pauli Radcliffe. Wyjaśniając swoją decyzję Farah powiedział:
„jak zawsze mówiłem, jestem zwolennikiem czystego sportu i głęboko wierzę, że każdy, kto łamie zasady, powinien zostać ukarany. Gdyby Alberto przekroczył granicę, wyszedłbym za drzwi, ale Usada nie oskarżyła go o nic. Gdybym kiedykolwiek miał powód wątpić w Alberto, nie stałbym przy nim przez cały ten czas.”(Guardian Oct 2017)
z dala od lekkoatletyki, Farah założył swoją fundację Mo Farah, która ma na celu wspieranie sierot w Somalii. Regularnie odwiedza sieroty, które wspiera jego fundacja. Podczas Igrzysk jego żona Tania była w ciąży z bliźniakami i urodziła wkrótce po igrzyskach.
Farah jest zapalonym fanem Arsenalu F. C. Jest pobożnym muzułmaninem i pochyla się do ziemi w modlitwie po wyścigu. Jego podwójne złoto olimpijskie pozwoliło mu zdobyć lukratywne umowy sponsorskie z takimi firmami jak Nike, Lucozade, Bupa i Virgin Media. Chociaż nie ujawnia, ile zarabia, szacuje się, że to ponad 2 miliony funtów rocznie.
w 2013 pobił 28-letni rekord Wielkiej Brytanii w biegu na 1500 m, kiedy to Farah w Monako uzyskał czas 3:28,81. W 2014 roku zakończył długoletnią karierę w biegu maratońskim w Londynie. Zajął 8 miejsce z czasem 2:08.21
na Igrzyskach Olimpijskich w 2016 roku Farah zdobył tylko drugie podwójne olimpijskie złoto, wygrywając 5000 i 10 000 m. w 2017 roku ogłosił, że rezygnuje z biegów torowych, aby skupić się na maratonie.
Cytat: Pettinger, Tejvan. „Biography of Mo Farah”, Oxford, UK – www.biographyonline.net. Ostatnia aktualizacja 18 luty 2018.
Mo Farah – Moja Autobiografia
Mo Farah – Moja Autobiografia na Amazonie
powiązane strony
100 znane osobistości sportowe-100 znanych osobistości sportowych, w tym Muhammad Ali, Nadia Comaneci, Pele i Jesse Owens.