scoorde minstens één grote hit per jaar tussen 1974 en 1991, Williams had een indrukwekkende zesenvijftig chart records. Vijftig van deze bereikte de top twintig van het land, en vijfenveertig maakte de Top tien; zeventien ging naar #1. In 1978 was hij de mannelijke zanger van het jaar van de Country Music Association (CMA) en zijn opname van “Tulsa Time” was de Academy of Country Music (ACM) Single van het jaar. In 1980 benoemden lezers van het Londense Country Music People magazine hem tot artiest van het decennium.”In giving voice to songs like ‘Good Ole Boys Like Me,’ Lord, I Hope This Day is Good, ‘and’ Amanda, ‘bood Don Williams kalmte, schoonheid, en een gevoel van weemoedige vrede die tegenwoordig schaars is. Zijn muziek zal altijd een balsem zijn in moeilijke tijden. Iedereen die country muziek maakt met gratie, intelligentie en tijdloze intentie zal dat doen terwijl hij op de schouders van deze zachte reus staat.”
— Kyle Young, Country Music Hall of Fame en Museum CEO
Don Williams leerde gitaar van zijn moeder en trad op in verschillende country, folk en rock & roll bands als tiener. In de jaren 60 werd hij lid van het folk-pop trio The Pozo-Seco Singers. De groep had zes pop-chart-making records in 1966-67, de bekendste was de hauntingly nostalgic ” Time.”De act brak in 1969, en Williams probeerde verschillende niet-muzikale banen voordat reizen naar Nashville om een nieuwe poging te maken op muziek.Daar vond Williams een bondgenoot in Jack Clement, die The lanky Texan tekende bij zijn Jack Music publishing company als schrijver. Samen met Clement en songwriter-producer Allen Reynolds, die toen nieuw was in Nashville, Nam Williams de demo-opnames van publisher op. Toen andere artiesten weigerden om zijn nummers op te nemen, besloten de drie mannen dat Williams ze zelf moest opnemen.Don Williams, Volume One, zijn eerste album, verscheen in 1972 op Clement ‘ s JMI Records. Het bevatte verschillende chart singles, waaronder Williams ’s zelfgeschreven” the Shelter of Your Eyes” (#14, 1972) en Bob McDill ‘ s “Come Early Morning” (#12, 1973) en “Amanda” (#33, 1973). Don Williams, deel twee opgenomen Williams ‘eigen” Atta Way to Go “(#13, 1973-74) en Reynolds ‘s” We Should Be Together ” (1974), de eerste Top vijf hit van de zanger. Opnames als deze vestigden zijn stijl, bekend om zijn mellow maar mannelijke vocalen en vaak peinzend song materiaal.In 1974 scoorde Williams zijn eerste hit, Al Turney ‘ s “I would’ t Want to Live If You Didn ‘ T Love Me.”Het lanceerde een reeks van vijftien straight Top Tien hits, waaronder nummers van tal van top-tier schrijvers: Wayland Holyfield’ s ” You ‘ re My Best Friend “en” Some Broken Hearts Never Mend”; McDill ‘s” (Turn Out the Light and) Love Me Tonight, “” Say It Again, “En” It Must Be Love”; en Danny Flowers ‘ S ” Tulsa Time. De winnende reeks van de zanger bevatte ook de Holyfield-Williams compositie ” Till the Rivers All Run Dry “en de Williams originelen” Lay Down Beside Me “en” Love Me Over Again”.In de jaren tachtig en begin jaren negentig bleef Bob McDill Williams voorzien van eersteklas materiaal, met name het literaire en evocatieve “Good Ole Boys Like Me. Andere hits kwamen van toonaangevende songwriters zoals Roger Cook (“I Believe In You “met Sam Hogin;” Love is on a Roll ” met John Prine), Dave Loggins (“We Got a Good Fire Goin'”), Rory Bourke en Mike Reid (“I Wouldn’ t Be a Man”), en Dennis Linde (“Then It ‘ s Love”; “Heartbeat in the Darkness” met Russell Smith).Williams ‘ hits hielpen Allen Reynolds niet alleen als songwriter, maar ook als producer die talenten als Crystal Gayle en Garth Brooks zou begeleiden. Williams uiteindelijk co-produceerde zijn eigen albums met Garth Fundis, ook bestemd voor succes met een breed scala aan artiesten.In 2010 bracht the prolific Williams meer dan vijfendertig albums uit. The Best of Don Williams, Volume II en The Best Of Don Williams Vol. Ik ben gecertificeerd goud, en ik geloof in jou is gecertificeerd platina. Zijn videocollectie Don Williams Live heeft de gouden status bereikt. Na de overstap van JMI naar ABC-Dot (1974-78), verhuisde Williams achtereenvolgens naar MCA (1979-85), Capitol (1985-89) en RCA (1989-92). Latere releases verschenen op American Harvest, Giant, RMG en Intersound/Compendia. Williams was een van de eerste countryartiesten die een videoclip maakte voor Come Early Morning uit 1973.”
vanaf het begin omarmde country radio Williams hartelijk. Voormalig MCA Nashville president Jim Foglesong herinnerde zich levendig zijn promotie directeur bellen om te zeggen: “Weet je, we hebben een kunstenaar die we bijna niet eens te promoten op de radio. We hebben net Don Williams ‘ nieuwe single verzonden, en we bellen de stations vanmorgen om er zeker van te zijn dat ze het ontvangen hebben. . . . Iedereen speelt het al. Zo is het met al zijn releases!”
op het podium bouwde Williams gestaag een groot en trouw aanhang op. In aanvulling op zijn binnenlandse publiek, Hij won fans over de hele wereld, de verkoop van platen in de Britse eilanden, Europa, Latijns-Amerika, en Australië. Hij is een van de weinige country sterren die in Afrika heeft getoerd; zijn DVD Into Africa put uit zijn optredens op dat continent.Onder country ‘ s belangrijkste acts was Don Williams misschien wel de minst gecharmeerde van zijn succes. In een reactie op zijn reputatie als een superster, zei hij: “de enige manier waarop ik zou comfortabel met dat soort titel is wanneer mensen me vertellen dat mijn Muziek heeft hen geholpen door een bepaald stadium in hun leven. . . . Maar voor wat betreft die hele aanpak van speciale behandeling en mensen die over jou doorgaan, Ik ben daar nooit te goed in geweest.”Het vermijden van de muziekindustrie partijen, gaf hij weinig interviews en opzettelijk beperkt zijn tour schema, zodat hij tijd kon doorbrengen op zijn boerderij met zijn familie. Williams werd verkozen tot de Country Music Hall of Fame in 2010. Hij overleed in Mobile, Alabama, op 8 September 2017 aan emfyseem. – John Lomax III and John Rumble
– een bewerking van de Country Music Hall of Fame® and Museum ‘ s Encyclopedia of Country Music, uitgegeven door Oxford University Press.