een nieuwe start

de fundamenten voor de kathedraal op de huidige locatie werden gelegd op 28 April 1220. Het eerste deel dat werd voltooid waren de drie oostelijke Kapellen genoemd naar St. Stefanus, Drievuldigheid en St.Petrus. De bouw van de nieuwe kathedraal werd sterk geholpen door de energie van de bisschop en het patronaat van machtige mensen, waaronder koning Hendrik III, die bomen uit Ierland en landgoederen in Wiltshire schonk voor de dakconstructie, deuren, enz. en Alice Brewer, die marmer gaf voor 12 jaar uit haar steengroeve van Purbeck, die kapitelen, schachten, kolommen en bases binnen, en sommige schachten buiten. De bisschop, decaan en 52 kanunniken deden ook elk aanzienlijke donaties van inkomsten uit hun landgoederen, of prebends. Het hoofdgebouw van de kathedraal werd voltooid door de inwijding op 29 September 1258. Maar het hele project omvatte ook het Westfront, de kloosters, het kapittelhuis en de (inmiddels gesloopte) vrijstaande klokkentoren, die stond tussen de hoofdstraat poort en de kathedraal. Al deze werden waarschijnlijk rond 1266 voltooid. De grote energie die vrijkwam in Salisbury was niet beperkt tot dit bouwproject. De nieuwe stad werd ook een opmerkelijk Centrum voor onderwijs, met de oprichting in 1261 van de Vaux College, en vervolgens van St Edmund ‘ s College. Geestelijken van de kathedraal werden verplicht om theologische lezingen te geven aan hun studenten.Aangezien de universiteiten van Oxford en Cambridge zich op dat moment nog maar net ontwikkelden, was er enige kans dat Salisbury hun rivaal zou zijn. Tegen de late 13e eeuw was de Bisschoppenstadje New Salisbury, rond de enorme nieuwe Marktplaats (nog steeds in gebruik op dinsdag & zaterdag) een groot succes, en vele nieuwe winkels, huizen en bedrijven werden gebouwd in de ‘chequers’ (blokken). Binnen twee eeuwen was het de zevende grootste stad van Engeland.