cynkowanie jest procesem, w którym powłoka cynkowa jest nakładana na stal. Zapewnia odporność na korozję i inne korzystne właściwości stali.
cynk został zastosowany do miedzi w celu utworzenia stopu mosiądzu już w X wieku p. n. e., ale dopiero w 1700 roku po raz pierwszy odkryto zastosowania cynkowania w stali i żelazie. W 1742 r. francuski chemik o nazwisku P. J. Melouin przedstawił pracę opisującą, w jaki sposób można uzyskać powłokę cynkową przez zanurzanie żelaza w roztopionym cynku. Był to najwcześniejszy prekursor cynkowania ogniowego.
w 1824 roku Sir Humphrey Davy eksperymentował z szybkością korozji różnych metali zanurzonych w wodzie. Doszedł do wniosku, że mocowanie żelaznych lub cynkowych płyt do miedzianych DNA drewnianych statków chroni je przed korozją.
anody cynkowe nadal były używane, gdy drewniane kadłuby zostały zastąpione żelazem i stalą. Następnie w 1829 roku Henry Palmer z London Dock Company opatentował ” wcięte lub faliste blachy metalowe.”
nazwa” cynkowanie ” została po raz pierwszy zastosowana do procesu wynalezionego przez Stanislasa Sorela. W 1836 opatentował proces czyszczenia stali, a następnie powlekania jej cynkiem przez zanurzanie w roztopionym cynku. Proces cynkowania nazwał metodą „galwaniczną”. Był to początek nowoczesnego cynkowania ogniowego.
do 1850 roku w brytyjskim przemyśle cynkowym zużywano 10 000 ton cynku rocznie. Obecnie ponad 600 000 ton cynku jest zużywanych rocznie do cynkowania w samej Ameryce Północnej, zgodnie z Amerykańskim Stowarzyszeniem Galwanizerów.
