w ostatnim dniu miesiąca Historii Kobiet, poświęćmy chwilę, aby pamiętać pannę a, pierwszą kobietę medycznie zdiagnozowaną z anoreksją i pionierską lekarkę, która wykorzystała swój przypadek do zakwestionowania panującego w epoce domniemania, że zaburzenia jedzenia były po prostu znakiem histerycznej kobiety.
24 października 1873 r.Szanowny angielski lekarz–i osobisty lekarz Królowej Wiktorii–Sir William Withey Gull stanął przed Towarzystwem Klinicznym w Londynie i opisał swoją pacjentkę, 17-letnią pannę a, w artykule zatytułowanym „anoreksja Nerwosa (Apepsia Hysterica, anoreksja Hysterica).”
Mewa napisała, że Miss a miała 175 cm wzrostu i ważyła 82 funty. Inni lekarze podawali Miss mikstury zawierające rtęć, jod i inne substancje sceptyczne. Mimo to pozostała chwiejna i wycofana. Mewa zauważyła, że jej wzrok był często przygnębiony, a jej oczy Przekrzywione.
w przeciwieństwie do wielu jego kolegów, Gull nie uważał, że stan Panny A jest oznaką szaleństwa. Wierzył, że cierpi na niezależną chorobę, którą można leczyć poza zakładem psychiatrycznym. Uważał, że choroba ta, choć bardziej widoczna u kobiet, może również dotykać mężczyzn.
Mewa zapewniała Pani opiekę domową przez dwa lata. Trzymał Miss a na ścisłym schemacie ponownego karmienia-przebieg terapii, która obejmowała obfitość pokarmów (jaja, ryby, oleje, kurczak, zupy kremowe) podawanych w regularnych odstępach czasu przez pielęgniarkę. Ostatecznie Miss a osiągnęła 128 funtów.
studium przypadku Panny A pomogło stworzyć diagnozę medyczną o nazwie ” Anoreksja nervosa.”Jak Panna A będzie dziś leczona medycznie? Prawie 140 lat później, zaskakująco, pod wieloma względami tak samo. Model leczenia mewy powrócił do metody Maudsleya-leczenia rodzinnego, w którym żywność jest ponownie traktowana jako lek. Tym razem jednak rodzice pani A, a nie Pielęgniarka, podawali jej zupy kremowe i jajka. Badania kliniczne pokazują, że metoda Maudsleya, jak dotąd, jest najskuteczniejszym sposobem leczenia osób cierpiących na anoreksję, szczególnie młodych pacjentów, z szybkością powrotu do zdrowia ponad podwójną indywidualną terapią.
ale wiele jeszcze by się zmieniło dla panny A. dziś kobiety badające badają wiele problemów, które historycznie przeoczyli badacze płci męskiej. Na przykład badają anoreksję podczas ciąży i stwierdzają, że choroba może mieć trwałe, czasami śmiertelne skutki zarówno dla matki, jak i dla dziecka. Zwracają uwagę na kobiety koloru, grupę, w której zaburzenia odżywiania pozostają słabo zdiagnozowane, ponieważ lekarze wciąż podświadomie uważają anoreksję i bulimię za choroby „białych dziewcząt z wyższej klasy średniej”. Kobiety badacze zastanawiają się, jak zatrzymać anoreksję w swoich utworach i zapobiec jej przekształceniu się w chorobę na całe życie. Stay tuned to the MS. Blog for a series of posts in which I ’ ll share recent research and developments in the scientific study of eating disorders-research now leaded by women.
Zdjęcie Panny A. z Wikimedia Commons.