Gezaaid natuurlijk, opgewekt geestelijk: het (niettemin) fysieke Verrijzenislichaam

• Deel op Facebook.
• Delen op Twitter.
• Deel op Google+

veel lezers van 1 Korintiërs 15:44 hebben zich afgevraagd met welke taal Paulus het lichaam van de christen contrasteert zoals het nu bestaat, aan de ene kant, en zoals het zal bestaan na de opstanding, aan de andere kant. In de voorgaande verzen zegt Paulus dat de eerste “vergankelijk” is, “oneervol” is en lijdt aan “zwakheid”, maar de laatste zal ” onvergankelijk “zijn,” heerlijkheid ” tonen en “macht” genieten (verzen. 42–43). Tot nu toe gaat het goed. Paulus gaat echter verder met het verwarren van de lezers voor de komende generaties, door het huidige lichaam van de christen “natuurlijk” te noemen, en haar toekomstige verrijzenislichaam “geestelijk”.”

sommige lezers interpreteren Paulus als wat betekent dat de verrijzenislichamen van gelovigen zullen bestaan uit een fundamenteel ander soort substantie (om het filosofische jargon te gebruiken). Bijvoorbeeld, in de late negentiende eeuw, hyper-preterist James Stuart Russell betoogde dat Paul ‘ s contrast is tussen materiële (dat wil zeggen, fysieke) lichamen en immateriële (dat wil zeggen, niet-fysieke) degenen.1 in het Hebreeuws-achtige parallellisme schrijft hij: “Wij zijn niet zeker dat het oog het geestelijke kan zien, of dat de hand het immateriële begrijpt.”2 recenter stelt voormalig Christen Bart Ehrman dat Paulus’ contrast is tussen lichamen die zijn gevormd door vulgaire materie en lichamen die zijn gemaakt van sublieme materie.3 voor Paulus ‘lezers schrijft Ehrman:” het lichaam was gemaakt van grof, grof materiaal dat moest worden afgeschaft zodat de meer verfijnde en onsterfelijke ziel kon leven,” maar voor Paulus zullen de verrijzenislichamen bestaan uit het meest verfijnde ‘materiaal’ dat er is: pneuma, of geest.”4 ongeacht de specifieke interpretatie, dergelijke lezingen als deze veronderstellen dat Paulus bedoelt om iets te zeggen over de samenstelling of samenstelling van lichamen.In feite zijn al deze interpretaties onjuist, want Paulus ‘ contrast heeft niets te maken met lichamelijke substantie of samenstelling. Hetzelfde contrast wordt elders toegepast op even materiële entiteiten, het ene kenmerk van het sterfelijke, aardse leven, het andere meer gedreven door geestelijke zorgen. Paulus ‘ punt is dat vergankelijke mensen het onvergankelijke Koninkrijk van God niet kunnen erven. In plaats daarvan moeten ze getransformeerd, verheerlijkt en onsterfelijk gemaakt worden door de Heilige Geest. En dit zal de Heilige Geest doen voor hen die door het geloof met Christus verenigd zijn, die hij eveneens onsterfelijk en glorieus heeft opgewekt, maar wiens verrijzenislichaam niettemin lichamelijk was.

natuurlijk vs. Spiritual

de Griekse woorden vertaald ” natuurlijk “en” spiritual ” zijn ψυχικός En πνευματικός, respectievelijk, en heeft niet veel, of zelfs maar iets te maken met de samenstelling of samenstelling van een object. Ψυχικός verwijst zowel naar immateriële abstracties-zoals de jaloerse, egoïstische mentaliteit die Jakobus noemt ” aards, ongeestelijk, demonisch “(Jas 3:15)—als naar concrete, fysieke entiteiten—zoals Judas in het niet-gered belichaamde volk zegt dat het” wereldse mensen zijn, verstoken van de geest ” (Judas 19). Πνευματικός beschrijft eveneens zowel immateriële dingen—zoals bovennatuurlijke begiftigde vermogens genaamd ” geestelijke gaven “(1 Kor.12:1)—als materiële dingen—zoals het voedsel dat God Israël in de woestijn gaf, wat Paulus” geestelijk voedsel “en” geestelijke drank ” noemt (1 Kor. 10:3). Deze verscheidenheid aan dingen, die allemaal met deze twee bijvoeglijke naamwoorden kunnen worden beschreven, toont aan dat ze niet in de eerste plaats, of ooit, de samenstelling van een stof beschrijven.Het contrast zelf, tussen ψυχικός En πνευματικός, biedt Paulus elders aan, en heeft duidelijk niets te maken met de verschillende samenstelling of samenstelling van objecten. De “natuurlijke persoon”, schrijft hij, ” aanvaardt de dingen van de geest van God niet, “maar de” geestelijke persoon “heeft” het verstand van Christus ” (1 Kor.2:14-16). Natuurlijk beschrijft Paulus twee even fysieke entiteiten-belichaamde menselijke personen die in het hier en nu leven. Wat hen onderscheidt is niet constitutie en ondoorzichtigheid, maar aanleg en capaciteit: Iemands geest is alleen gericht op wereldse dingen en kan zich niet bekommeren om spirituele zaken, waarop de geest van de ander gericht en verlicht is door de inwonende geest zelf. Zoals N. T. Wright het treffend uitdrukt: “het fundamentele verschil is het beschrijven van mensen in wie Gods Geest is gekomen om te wonen, hen open te stellen voor nieuwe diepten en dimensies van waarheid en ervaring, en mensen die leven alsof de wereld en het menselijk leven op dezelfde oude manier mee rommelden.”5 Het is een contrast tussen mensen die verschillende kwaliteiten of kenmerken vertonen, niet mensen die uit verschillende stoffen bestaan.In overeenstemming met het contrast van Paulus in 1 Korintiërs 2 lijken de fundamentele betekenissen van ψυχικός En πνευματικός zo eenvoudig te zijn als respectievelijk “met het aardse leven te maken hebben” en “met de geest te maken hebben”. Bauers lexicon definieert ψυχικός als volgt: “betrekking hebbend op het leven van de natuurlijke wereld en wat er ook bij hoort, in tegenstelling tot het gebied van de ervaring, waarvan de centrale karakteristiek πνεζμα is.”6 volgens Louw en Nida wordt de persoon πνευματικός zo genoemd omdat het woord betrekking heeft op een patroon van leven dat beheerst of geleid wordt door Gods Geest.”7 zo is de “natuurlijke”, “ongeestelijke” (Jas 3:15), of “wereldse” (Judas 19) persoon degene die wordt gekenmerkt door gerichte zorg voor het aardse leven of ψυχή. Jezus zou haar kunnen vermanen door te zeggen: “Wees niet bezorgd over je leven . . . zoek eerst het koninkrijk Gods en zijn gerechtigheid ” (Matteüs 6:25, 33). Voor haar kunnen zulke geestelijke zorgen dwaas lijken, net zoals alle “dingen van de geest van God” (1 Kor. 2:14) lijkt dwaas voor de natuurlijke persoon. De “spirituele” persoon is echter degene die gekenmerkt wordt door deze spirituele zorgen. Zij is degene die “de vrucht van de geest” draagt (Gal 5:22). Zij is degene die dient “op de nieuwe manier van de geest en niet op de oude manier van de geschreven code” (Rom.7:6). Zij is degene die door haar ” geest van geloof “in staat is” niet te kijken naar de dingen die gezien worden, maar naar de dingen die ongezien zijn, “met inbegrip van haar toekomst” eeuwig gewicht van heerlijkheid ” (2 Kor.4:13, 18, 17). Nogmaals, de woorden ψυχικός En πνευματικός contrasteren verschillende kenmerken, niet verschillende stoffen.Een ψυχικός lichaam is daarom een lichaam dat gekenmerkt wordt door zijn oriëntatie op vergankelijk, natuurlijk leven (ψυχή), afhankelijk van de aardse behoeften die het zo instinctief gedreven wordt te verwerven, terwijl een πνευματικός lichaam veranderd en geheroriënteerd is door de Heilige Geest. Over deze betrokkenheid van de Geest bij de opstanding en vereeuwiging van verrijzenislichamen wordt elders in het Nieuwe Testament gesproken. Christus, zegt Petrus, werd “gedood in het vlees, maar levend gemaakt door de geest” (1 Petrus 3:18; CSB). Deze laatste zin wordt soms ten onrechte opgevat als een verwijzing naar de tijd tussen Christus ‘ dood en opstanding, maar Petrus heeft het over “de opstanding van Jezus Christus” (vers 21).8 Paulus schrijft eveneens over” de geest desgenen, die Jezus uit de doden opgewekt heeft, “en voegt eraan toe, dat indien deze geest” in u woont, hij, die Christus Jezus uit de doden opgewekt heeft, ook uw sterfelijke lichamen levend zal maken door Zijn Geest, die in u woont ” (Rom.8:11). Daarom woont Gods πνεζμα in gelovigen in het hier en nu als een “garantie” (2 Kor.1:22; 5:5; EF. 1:13-14; 4:30) dat hij op een dag hun lichamen zal doen herrijzen en transformeren, waardoor ze πνευματικός (1 Kor. 15:44) zullen worden en dus, zoals Alan Johnson het uitdrukt, “geschikt zijn voor het volledig functioneren van de Heilige Geest.”.9

vlees en bloed

Paulus zegt verder: “vlees en bloed kunnen het koninkrijk van God niet beerven” (1 Kor. 15:50), en sommigen hebben dit verkeerd begrepen als ondersteuning voor het idee dat alleen ψυχικός lichamen bestaan uit vlees en bloed (en andere ingewanden), maar dit zou niet in overeenstemming zijn met wat Paulus en anderen elders en consequent zeggen diskwalificeert een persoon van deze erfenis: ongerechtigheid. Eerder in dezelfde brief schrijft Paulus: “de onrechtvaardigen zullen het koninkrijk Gods niet beërven” (6: 9-10). Evenzo, schrijven aan een andere gemeente, Paulus zegt degenen die doen ” de werken van het vlees . . . zal het koninkrijk Gods niet beërven ” (Gal 5:19, 21). Jezus impliceert dat het degenen zijn die niet “arm van geest” zijn, “zachtmoedig” en bereid zijn “vervolgd te worden om der gerechtigheid wil”, die daarom “het koninkrijk des hemels” niet zullen ontvangen (Matteüs 5:3-11). Hij geeft aan dat het degenen zijn die voedsel, water en kleding weigeren aan degenen in nood die bijgevolg “het koninkrijk niet zullen erven” (Matt. 25: 34-36; vgl. Marcus 10: 17-21; Lucas 18: 18-22). Hij impliceert dat het degenen zijn die “de Here, uw God, niet liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht en met geheel uw verstand, en uw naaste als uzelf”, die daarom “het eeuwige leven niet zullen beërven” (Lucas 10:25-28). In Johannes ‘openbaringsvisie belooft de troonopvolger God” gratis water uit de bron van het water des levens”, maar wie “deze dingen niet wil erven” omvat “lafaards, ongelovigen, verfoeilijke personen, moordenaars, seksueel immorele personen, en zij die toverspreuken beoefenen, afgodenaanbidders, en allen die liegen” (Openb.21:5-8; NET). Nergens wordt gezegd dat lichamelijke samenstelling bepaalt of iemand het koninkrijk van God zal erven.Bovendien verwijst de term “vlees en bloed” om te beginnen niet specifiek naar de respectievelijke delen van een natuurlijk menselijk lichaam, maar naar de sterfelijke mensheid in het aardse rijk, in tegenstelling tot onsterfelijke entiteiten in het Hemelse Rijk. Dus zegt Paulus dat toen God hem opdracht gaf om het evangelie aan de heidenen te prediken, hij “niet onmiddellijk overleg pleegde met vlees en bloed” (Gal.1:16; NASB). Elders zegt hij, “We worstelen niet tegen vlees en bloed, maar tegen . . . de geestelijke krachten des kwaads in de hemelse plaatsen ” (EF.6:12). Wanneer Petrus Jezus identificeert als “de Christus, de Zoon van de levende God”, antwoordt Jezus, “vlees en bloed heeft u dit niet geopenbaard, maar mijn vader, die in de hemel is” (Matteüs 16:16-17). In de Septuagint schrijft Ben Sira over “het geslacht van vlees en bloed”, zeggende: “De Een komt ten einde, en de ander is geboren” (Sir 14: 18). Craig Keener wijst er daarom terecht op dat de zinsnede “voor stervelingen een gewone spraakfiguur was.”10 Het is eenvoudig een merisme dat verwijst naar sterfelijke mensen door hun Delen op te sommen.Dit is de reden waarom Paulus, na te zeggen “vlees en bloed kunnen het koninkrijk Gods niet beerven”, op een andere manier hetzelfde zegt:” noch beerft de vergankelijke het onvergankelijke ” (1 Kor.15: 50). Zoals Gordon Fee opmerkt, ” de twee lijnen zijn het meest waarschijnlijk te worden opgevat als synoniem parallellisme, zodat de tweede maakt hetzelfde punt als de eerste.”11 in overeenstemming met het gebruik van de uitdrukking elders, is” vlees en bloed” hier synoniem met “het vergankelijke”—dat wil zeggen, het sterfelijke. Roy Ciampa en Brian Rosner vatten het goed samen: “Samen houden de twee clausules in dat de vergankelijke mensheid (vlees en bloed) het onvergankelijke Koninkrijk van God niet kan erven.”12 simpel gezegd, om het koninkrijk te erven, moeten sterfelijke mensen onsterfelijk gemaakt worden.1 Korintiërs 15: 44 en 50 geven niet aan dat de verrijzenislichamen van gelovigen niet materieel zullen zijn of uit iets anders dan fysieke materie zullen bestaan, en ondertussen maakt de rest van het hoofdstuk duidelijk dat zij uit dergelijke materie zullen bestaan, door de verzekering van de opstanding in die van Jezus Christus te bevestigen. Paulus legt uit:” als er geen opstanding van de doden is, dan is zelfs Christus niet opgewekt “(vers 13), die God” niet opgewekt heeft als het waar is dat de doden niet opgewekt worden ” (vers 15). Paulus ‘reductio concludeert:” en indien Christus niet opgewekt is, is uw geloof zinloos en zijt gij nog in uw zonden ” (vers 17). Gelukkig: “Christus is inderdaad opgewekt uit de doden, de eerstelingen van hen die ontslapen zijn” (vers 20; nadruk toegevoegd). Het woord “firstfruits “vertaalt ἀπαρχή, wat betekent:” de eerste van een verzameling.”13 Daarom is het lichaam, waarmee Christus opgewekt is, het lichaam, waarmede zijn volk opgewekt zal worden, het eerste van de grotere verzameling:” de eerste mens was uit de aarde, een mens van stof; de tweede mens is uit de hemel. . . . Zoals wij het beeld van de mens des stofs gedragen hebben, zo zullen wij ook het beeld van de mens des hemels dragen” (vv. 47–48).Belangrijk is dat Christus werd opgevoed met een onmiskenbaar fysiek lichaam. Nadat hij uit de dood is opgewekt, namen vrouwen “zijn voeten vast en aanbaden Hem” (Matteüs 28:9; nadruk toegevoegd). Zijn identiteit wordt in twijfel getrokken door zijn geschrokken discipelen, die denken dat ze een onstoffelijk engelachtig wezen moeten zien (Lucas 24:37). Hij stelt hen gerust en nodigt hen uit: “Zie mijn handen en mijn voeten, dat ik het zelf ben. Raak me aan en kijk. Want een geest heeft geen vlees en beenderen, zoals gij ziet, dat ik heb ” (vers 39; nadruk toegevoegd). In het lichaam waarmee hij werd opgevoed, heeft Jezus dan tastbaar vlees en botten. Hij is bijzonder expliciet met de twijfelende Thomas, tegen wie hij zegt:” Steek uw vinger hier, en zie mijn handen; en steek uw hand uit, en leg ze in mijn zij ” (Johannes 20: 27). Het is duidelijk dat welke transformatie Jezus ‘ lichaam ook had ondergaan in de opstanding, het was niettemin fysiek.De fysieke opstanding van Jezus is ook consistent met de agrarische analogie die Paulus gebruikt voor de opstanding in 1 Korintiërs 15. “Wat gij zaait,” schrijft Paulus, “komt niet tot leven, tenzij het sterft” (vers 36), verwijzend naar het zaad dat men in de grond plant (vers 37). Het grammaticale onderwerp hier is de relatieve zin ὃ σπείρεις, ” dat wat je zaait, “en het is dat wat” tot leven zal komen.”Paulus gaat verder met te zeggen, σπείρεται σμμα ψυχικόν -” Het is gezaaid een natuurlijk lichaam ” (vers 44). Daarom volgt grammaticaal dat wat ” tot leven komt “het fysieke lichaam is dat” wordt gezaaid.”Inderdaad, het fysieke lichaam van de gelovige is het onderwerp in Paulus’ reeks contrasten in verzen 42-44:

dus, het fysieke lichaam dat in de grond gaat wanneer het begraven is, is het fysieke lichaam dat op een dag uit de grond zal worden opgewekt, zij het veranderd—net zoals een zaad uit de grond oprijst veel glorieuzer dan toen het werd geplant.

glorieus, inderdaad, zullen de getransformeerde, maar fysieke lichamen van Opgestane gelovigen zijn. Hun huidige, sterfelijke lichamen zijn gevallen en broos, onderhevig aan pijn, ziekte, veroudering en dood. Hun voorbijgaande aard drijft de sterfelijke mens ertoe zich overmatig bezig te houden met het verwerven van materiële ondersteuning en veiligheid, teneinde het leven zoveel mogelijk te verlengen, met uitsluiting van zwaardere geestelijke zaken. Gelukkig zullen de dingen niet voor altijd zo blijven. “Want de schepping werd onderworpen aan futiliteit, “schrijft Paulus,” in de hoop dat de schepping zelf zal worden bevrijd van haar slavernij aan de corruptie en de Vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God te verkrijgen . . . die de eerstelingen van de geest hebben ” en ” gretig wachten op aanneming als zonen, de verlossing van ons lichaam (Rom.8:20-23; nadruk toegevoegd). De schepping zal niet worden verlaten; zij zal worden verlost, getransformeerd en bevrijd van alle corruptie. En ook de lichamen van de gelovigen. Paulus besluit aldus zijn opstanding magnum opus en schrijft: “wanneer het vergankelijke het onvergankelijke aantrekt en het sterfelijke onsterfelijkheid aantrekt, dan zal het gezegde uitkomen dat geschreven staat:’ de dood is verslonden in overwinning ‘” (1 Kor.15: 54). Amen.

Chris Date is Adjunct-hoogleraar Bijbel en theologie aan het Trinity College Of The Bible and Theological Seminary en een medewerker van het ministerie Rethinking Hell. Hij is co-redacteur van Rethinking Hell: Readings in Evangelical Conditionalism (Cascade, 2014) en A Consuming Passion: Essays on Hell and Immortality in Honor of Edward Fudge (Pickwick, 2015), en hij heeft artikelen gepubliceerd in Evangelical Quarterly en The McMaster Journal of Theology and Ministry. Chris studeerde summa cum laude af met een Bachelor of Science in Religion aan de Liberty University, en hij behaalde een Master of Arts in theologie aan het Fuller Seminary. Hij woont in de Pacific Northwest met zijn vrouw en vier zonen.Op dinsdag 11 augustus 2020 zal Chris het geloof van het christendom in de lichamelijke opstanding van de doden verdedigen in debat tegen de hyper-preterist Michael Miano. Het debat wordt live gestreamd en kan gratis worden bekeken op het YouTube-kanaal Revealed Apologetics.

• Deel op Facebook.
• Delen op Twitter.
• Deel op Google+

1. Hyper-preterisme is het geloof dat alle bijbelse profetieën-inclusief de Algemene opstanding-zijn vervuld in het verleden, met name in de jaren voorafgaand aan en met inbegrip van 70 N.Chr., toen de Tweede Tempel van Jeruzalem werd vernietigd.
2. James Stuart Russell, De Parousia: A Critical Inquiry Into the New Testament Doctrine of Our Lord ‘ s Second Coming (Londen, UK: Daldy, Isbister and Company, 1878), 210. Anthony C. Thiselton merkt op dat dit standpunt ook in de late negentiende eeuw werd gepromoot door de Duitse liberalen Otto Pfleiderer en Johannes Weiss. The First Epistle to the Corinthians: a Commentary on the Greek Text (Grand Rapids, MI; Cambridge, UK; Carlisle, UK: Eerdmans; Paternoster, 2000), 1276. Bart D. Ehrman, Heaven and Hell: A History of the Afterlife (New York, NY: Simon and Schuster, 2020), 181-2; cursief in origineel.
3. Tom Wright, Paul for Everyone: 1 Corinthians (London, UK: SPCK, 2003), 30.
4. BDAG, SV. ψυχικός, ή, όν.”
5. Johannes P. Louw and Eugene A. Nida, eds., Greek-English Lexicon of The New Testament, Based on Semantic Domains, vol. 1, Inleiding en domeinen, 2nd ed. (New York, NY: United Bible Societies, 1989), 508. Zij definiëren echter ten onrechte hetzelfde woord in 1 Kor 15: 44 als “betrekking hebbend op het niet fysiek zijn” (693).
6. zie ook Thomas R. Schreiner, 1, 2 Peter, Jude, New American Commentary (Nashville, TN: Broadman and Holman, 2003), 184.
7. Alan F. Johnson, 1 Corinthians, IVP New Testament Commentary (Downers Grove, IL; Leicester, UK: InterVarsity, 2004), 305. Craig S. Keener, The IVP Bible Background Commentary: New Testament, 2nd ed. (Downers Grove, IL: IVP Academic, 2014), 495. Gordon D. Fee, The First Epistle to the Corinthians, New International Commentary on the New Testament (Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1987), 798.
8. Roy E. Ciampa en Brian S. Rosner, The First Letter to The Corinthians, Pillar New Testament Commentary (Grand Rapids, MI; Cambridge, UK; Nottingham, UK: Eerdmans; Apollos, 2010), 828; cursief in origineel.
9. Louw and Nida, Greek-English Lexicon, 610.