Saxitoxine (C10H17N7O4) is een van de bekendste neurotoxinen en de meest krachtige bekende natriumkanaalblokker. Saxitoxine wordt het meest dodelijke niet-eiwittoxine genoemd en kan niet met standaardmiddelen uit voedsel worden verwijderd. Algemeen geproduceerd door mariene dinoflagellaten of zoetwater cyanobacteriën en verlammende eigenschappen, wordt saxitoxine ook soms aangeduid als abrine en gebruikt in bioterrorisme.
Verduidelijking van de Terminologie
De term “saxitoxine” kan verwijzen naar een complete set van verschillende, maar vergelijkbare structuur neurotoxische stoffen, met inbegrip van maar niet beperkt tot:
*Pure saxitoxine of STX
*neosaxitoxin of NSTX
*gonyautoxin of GTX
*decarbamoylsaxitoxin of dcSTX
Saxitoxine is uiterst gevaarlijk om te zoogdieren levensvormen waaronder de mens, en militaire toepassingen voorgesteld door saxitoxine lage dosis dodelijkheid. Saxitoxine is de oorzaak van paralytische Schelpdiervergiftiging of PSP.
onderliggende pathologie
Saxitoxine is een potentieel dodelijke toxine bij gezonde volwassenen, maar heeft een hoger sterftecijfer onder kinderen, ouderen en mensen met een aangetast immuunsysteem. In gevallen waar saxitoxine vergiftiging leidt tot de dood, de typische oorzaak is over het algemeen ademhalingsfalen.
het primaire effect van Saxitoxine is de verstopping van natriumbanen in de neuronen van de slachtoffers. Dit veroorzaakt een slappe verlamming en neigt om slachtoffers kalm en bewust te verlaten tijdens het begin van de pathologie. De dodelijke dosering van saxitoxine is .57 mg indien oraal ingenomen.
synthese
Saxitoxine kan ondanks de vele uitdagingen worden gesynthetiseerd. Sinds de jaren zeventig zijn methoden succesvol geprobeerd. De vroegste methode om een type saxitoxine te synthetiseren was het bouwen van een reeks cyclische guanidines op pyrrolidine. Een andere methode betrof een cycloaddition om toegang te krijgen tot de kern en een meer schaalbare en efficiënte productiemiddelen te maken.Een belangrijk aspect van de saxitoxineproductie is gebaseerd op een c-H-aminatie-en oxathiazinaneiminium-ionequivalent dat oorspronkelijk werd ontwikkeld in het Du Bois-lab. Verdere aspecten van de productie zijn afhankelijk van een stereogecontroleerd condensatieproces van een 9-delige ringvormingsproces en 19 stappen van een basis van in de handel verkrijgbare (R)-glycerolacetamide. Het belang van deze methode boven voorgaande is dat het resultaat van deze saxitoxine, terwijl het resulteerde in een kleinere percentielopbrengst, niet-racemisch saxitoxine opleverde.IsoSciences levert CertiMass-oplossingen van Saxitoxine voor analytische en R&D-doeleinden.
indien uw studies of Interesses het gebruik van deze of verwante toxinen vereisen, neem dan contact op met het personeel van IsoSciences. We hebben misschien al het geëtiketteerde toxine beschikbaar in onze synthetische database en catalogus, anders kunnen we bespreken hoe de IsoSciences chemists we kunnen werken met uw team om op maat synthetiseren van een nieuw materiaal.