lekcje w poloniusie „”to your own self be true” mowa jest ogólnie uważana za dobrą radę, dlatego jej części są tak często cytowane. W końcu, co może być bardziej rozsądne niż Rada, która radzi, aby być ostrożnym przed wypowiedzeniem? Lub jeśli unikniesz pożyczania lub pożyczania pieniędzy, bardziej prawdopodobne jest, że zatrzymasz swoich przyjaciół. I, oczywiście, bycie wiernym sobie jest szlachetnym dążeniem.
pomijając treść wypowiedzi, to, co czyni te słowa tak interesującym, to fakt, że pochodzą one od Poloniusza. Po pierwsze, Poloniusz jest nudziarzem, a wszystkie wspaniałe Rady prawdopodobnie nie są nawet słyszane przez jego dzieci, ponieważ wiedzą, jak idzie o wszystkim. W inscenizacji Hamleta inni aktorzy na scenie z Poloniuszem – jego syn, Laertes i córka Ofelia – często stoją za nim i robią wyśmiewające gesty, gdy wypowiada słowa.
poza tym, że jest nudziarzem, Poloniusz jest nieprzyjemnym dziełem. Natychmiast po wygłoszeniu tej przemowy wysyła kogoś do Paryża, aby szpiegował Laertesa, ponieważ cieszy się życiem studenckim. Poloniusz szpieguje również swoją córkę, ustawia ją w pułapkę, ingeruje w jej Romantyczne życie i ostatecznie przyczynia się do jej samobójstwa.
Poloniusz spotyka lepki koniec, szpiegując Hamleta w poufnej rozmowie z matką. Hamlet słyszy, jak ktoś ukrywa się za zasłoną i dźga kogokolwiek. Okazuje się, że to Poloniusz.
wychodząc od Poloniusza, ta rada bycia wiernym sobie jest pompatyczna, obłudna i pusta. Jest to hołd dla Szekspira, że może on wygłosić mowę, która jest cytowana przez czterysta lat jako ostateczna mądrość o ludzkich zachowaniach, chociaż pochodzi od postaci, która jest niegodziwym i obłudnym pustym naczyniem.
fraza ewoluowała, a w ostatnich latach „bycie wiernym sobie” stało się powszechnym, modnym terminem. Zwykle oznacza to nie martwienie się o zadowalanie innych ludzi lub życie według cudzych zasad lub standardów, ale raczej życie jako naturalne ja, bez kompromisów.
Ian Holm jako Poloniusz wygłasza mowę „twemu samemu bądź prawdziwy”
Inne wzmianki o pieniądzach w Szekspirze
pytania o pieniądze i ich wartość pojawiają się często wśród postaci Szekspira:
w Henryku IV część 2 Falstaff prosi o pożyczenie pieniędzy od pana prezesa sądu:
„nie mogę dostać lekarstwa na to spożycie torebki: pożyczanie tylko trwa i trwa, ale choroba jest nieuleczalna”
odpowiedź sędziego brzmi::
” ani grosza, ani grosza: jesteście dwojgiem niecierpliwych, by nosić krzyże.”
Szekspir rozumiał, jak zaciąganie pożyczek na spłatę własnych długów pogrąża się coraz głębiej w długach i nie ma uwolnienia, gdy zacznie się tak ciągnąć. Falstaff i sędzia też to rozumieją.
w Otello, Jago rozdaje pieniądze bogatemu Roderigo. Roderigo próbowała się poddać Desdemonie i została odrzucona przez ojca. Jest zakochana w Otello i wyszła za niego za mąż i wyjechała z nim na Cypr, gdzie stacjonuje Armia Wenecka. Iago mówi Roderigo, że ich miłość nie może trwać i że on też powinien pojechać na Cypr. Roderigo robi to i staje się sfrustrowany brakiem postępów, biorąc pod uwagę, że płaci Iago za tę usługę. Iago każe mu zdobyć więcej pieniędzy, bo to się uda. Mówi Roderigo.
„włóż pieniądze do torebki,”
powtarza to w kółko. To nie działa na Roderigo i nigdy nie mogło. To był przekręt.
jak Wam się podoba biedny pasterz, Corin, mówi
„kto chce pieniędzy, środków i treści, nie ma trzech dobrych przyjaciół.”
mówi, że pieniądze nie są najważniejsze w życiu: szczęście i praca są tak samo ważne. Szekspir miał to wszystko.