The legend of Bessie Smith, która urodziła się 15 kwietnia 1894 roku, a zmarła w wieku zaledwie 43 lat 26 września 1937 roku, stworzyła dodatkową warstwę tego, co było fascynującą i monumentalną karierą.
podróżowałem i włóczyłem się prawie wszędzie
aby uzyskać trochę radości z życia
wciąż zyskuję, ale troski i rozpacz
wciąż zmagam się w tym świecie walki
Oh me, oh my
zastanawiam się, jaki będzie koniec
Oh me, oh my
zastanawiam się, co stanie się z biednej mnie
zmartwiony Life Blues
w czwartek, dzień po Walentynkach 1923 roku, 28-letnia Bessie Smith wycięła „Taint Nobody’ s Business If I Do ” I „Down Hearted Blues” na debiutanckiej sesji nagraniowej. Sesja nie była do końca udana, więc następnego dnia Bessie wróciła ponownie i tym razem ponownie wykonała „Down Hearted Blues „i” Gulf Coast Blues.”
gdybyś był na sesji, pierwszą rzeczą, która by cię uderzyła, byłoby pewne frazowanie Bessie Smith, a także moc jej dostarczenia, wyćwiczone z lat śpiewania bez mikrofonu na obwodzie wodewilu. Inną rzeczą byłoby to, jak duża była Bessie Smith, stojąca około sześciu stóp wysokości i ważąca prawie 200 funtów; nietrudno było ustalić, skąd emanowała jej moc. Była pod każdym względem niezwykłą kobietą. Do czerwca 1923 Bessie Smith była jeszcze większą gwiazdą, „Down Hearted Blues”był faktycznie numerem jeden w Ameryce, chociaż było to w czasach przed właściwym hitem list przebojów.
do grudnia 1923 Bessie nagrała pięć hitów, w tym remake „Taint Nobody’ s Business If I Do”, piosenki Clarence ’ a Williamsa, której próbowała podczas pierwszej sesji. Wkrótce Bessie została okrzyknięta „cesarzową bluesa” i w tym samym roku poznała i poślubiła Jacka Gee, analfabetę stróża nocnego; rozwiedli się w 1929 roku.
w latach 1923-1933 Bessie nagrała ponad 150 piosenek dla wytwórni Columbia, co czyni ją jedną z najbardziej płodnych artystek nagraniowych tego okresu. Podczas gdy wiele z jej wcześniejszych nagrań było tylko potężnym głosem Bessie i akompaniamentem fortepianu, później pracowała z małymi grupami, w których skład wchodziło wielu najlepszych muzyków tego okresu, w tym pianiści Fletcher Henderson i James P. Johnson, saksofonista Coleman Hawkins i Louis Armstrong.
w 1929 Smith nagrała coś, co niektórzy określali jako jej „osobiste Epitafium”, nikt cię nie zna, gdy jesteś w dół &. W 1929 roku wystąpiła w filmie „St Louis Blues”. Dwa lata później Columbia wyrzuciła ją ze składu; miał to być praktycznie koniec kariery nagraniowej Bessie. Nagrała cztery strony dla Okeh w listopadzie 1933 roku, datę zaaranżowaną przez Johna Hammonda, ale to było to, jeśli chodzi o nagrania.
w 1934 roku wystąpiła w objazdowym przedstawieniu, a w 1935 roku pojawiła się, ciesząc się uznaniem krytyków, w Apollo Theatre w Nowym Jorku. Po raz kolejny Bessie wróciła do swoich muzycznych korzeni na południu. Jej styl śpiewania stał się przestarzały, publiczność kupująca płyty szukała bardziej wyrafinowanego stylu, ale mimo to pozostała dobrym rysunkiem na żywo.
ostatni występ Bessie w Nowym Jorku miał miejsce w chłodne lutowe niedzielne popołudnie w 1936 roku przy oryginalnych słynnych drzwiach na 52nd Street. W tym czasie wiele z tego wynikało, że piosenkarka Mildred Bailey odmówiła śledzenia występu Bessie.
osiemnaście miesięcy później, 26 września 1937 roku, dzień przed wyjazdem Johna Hammonda do Mississippi, aby zabrać Bessie z powrotem do Nowego Jorku, aby nagrać nagranie, ona i jej kochanek Richard Morgan (jazzman Lionel Hampton ’ s uncle) byli na Route 61 w Coahoma County, na północ od Clarksdale, Mississippi, kiedy ich samochód był zaangażowany w wypadku; Morgan jechał, gdy zbiegli z drogi. Uważa się, że podążał za słupami telegraficznymi oświetlonymi przez światło księżyca. Niestety, nie zdawał sobie sprawy, że Polacy przekroczyli drogę, która gwałtownie skręciła w prawo. W rezultacie ich samochód opuścił drogę i zjechał stromym wałem utworzonym przez równinę zalewową rzeki Yazoo. Bessie złamała żebra w wypadku, a gdy leżała na poboczu drogi, leczona, ciężarówka przejechała po jej prawej ręce, prawie ją rozrywając.
przez wiele lat krążyła plotka, że jej życie mogłoby zostać uratowane, gdyby nie odmówiono jej leczenia w szpitalu „tylko dla białych” w Clarksdale, 14 mil od miejsca katastrofy. Większość „winy” za tę błędną historię należy przypisać Johnowi Hammondowi. Napisał artykuł w DownBeat magazine, w którym twierdził, że Bessie zmarła po odmowie przyjęcia do szpitala z powodu jej koloru skóry. Hammond przyznał, że jego artykuł był oparty na pogłoskach. Bessie była w rzeczywistości leczona przez białego lekarza, dr Hugh Smitha, w szpitalu G. T. Thomas, który był dla „tylko Czarnych” w Clarksdale.
w 1943 r.Pani Z. Ratliff zamieniła Szpital na Sunflower Avenue w nadrzeczny dom mieszkalny. Resident ’ s with a Blues connection było wielu, w tym Robert Nighthawk, Duke Ellington, Sonny Boy Williamson I Ike Turner. W ostatnim czasie przebywał tam Levon Helm z zespołu, podobnie jak John Kennedy JR w latach 90. pokój, w którym Bessie zmarła, z powodu wewnętrznych obrażeń, był przechowywany, zawsze niechciany, jako sanktuarium jej pamięci.
Bessie Smith była czymś więcej niż tylko piosenkarką bluesową. Była ikoną swojej rasy. Żyła swoim życiem z igłą na stałe w Czerwieni, łącząc picie, walkę i seks z obydwoma mężczyznami & kobietami. Bessie Smith śpiewała swoje życie.
Posłuchaj klasycznych kawałków Bessie Smith i innych Legend bluesa na liście odtwarzania Blues Origins.