the history of Climate change conferences, also known as COPs

Last update: 28 April 2020

zmiana klimatu wydaje się nudnym tematem, dalekim od życia ludzi i często trudnym do zrozumienia. Nauka jest zbyt techniczna, aby można ją było uczyć w szkołach, nie mówiąc już o włączeniu jej do kształtowania polityki krajowej. Co więcej, nie ma jednej teorii na temat przyczyn i skutków globalnego ocieplenia, która spotkała się z aprobatą całej społeczności naukowej.

Czytaj więcej: Czym są zmiany klimatu

czytając te kłamstwa i konfrontując się z ich absurdem, trudno zachować prostą twarz. Albo bardziej wrażliwe dusze mogą mieć do nich pretensje. A jednak są to stereotypy, na których ludzie oparli – i nadal opierają-swoje próby zdyskredytowania i marginalizacji jednego z największych zagrożeń i wyzwań stojących przed ludzkością. Kłamstwa te były opowiadane od dziesięcioleci, przynajmniej od czasu, gdy ramowa Konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie Zmian Klimatu (UNFCCC) odbyła pierwszą konferencję stron (COP) w 1992 roku. Aby pożyczyć słowa byłego prezydenta USA Baracka Obamy: „zmiana klimatu jest potencjalnym zagrożeniem egzystencjalnym dla całego świata, jeśli nic z tym nie zrobimy”.

• 1992: pierwszy COP
• 1997: COP3
• 2005: wchodzi w życie protokół z Kioto
• 2007: COP13
• 2009: niepowodzenie COP15 w Kopenhadze
• 2011-2012: COP17 i COP18
• 2015: Porozumienie Paryskie
• 2017: COP23
• 2019: COP25 pozostaje bez domu
• 2020-2021: COP26 w Glasgow
• oś czasu: 50 lat konferencji klimatycznych

w 2001 roku jego poprzednik Jerzy W. Bush zdecydował, że Stany Zjednoczone zrezygnują z protokołu z Kioto, który został podpisany w 1998 roku przez poprzednią administrację kierowaną przez Billa Clintona i wiceprezydenta Ala Gore ’ a – ten ostatni poświęci swoje życie walce ze zmianami klimatycznymi, zdobywając po drodze Oscara i Nagrodę Nobla. Decyzja Busha skutecznie zabiła traktat, który był pierwszym międzynarodowym dokumentem nakładającym redukcję emisji CO2 na najbogatsze kraje, które ponoszą największą odpowiedzialność za globalne ocieplenie. I właśnie wtedy, gdy to odwrócenie wydawało się odległą przeszłością, obecny prezydent USA Donald Trump zaczął szerzyć kłamstwa i fałszywe wiadomości, aby zdyskredytować i ośmieszyć Porozumienie paryskie, które zostało podpisane przez całą społeczność międzynarodową w 2015 roku i weszło w życie rok później. Traktat ten był pierwszym w historii momentem, w którym wszystkie kraje – zarówno uprzemysłowione, jak i rozwijające się – w końcu połączyły siły, starając się utrzymać wzrost średnich globalnych temperatur znacznie poniżej 2 stopni Celsjusza.

aktor i działacz na rzecz środowiska Leonardo DiCaprio jest jednym z tych, którzy podnieśli swój głos, aby wezwać do więcej ” działania!”do zwalczania polityki denialistycznej uchwalonej przez Trumpa (2017). I nie jest to takie samo wezwanie do „działania”, jak wtedy, gdy kamery zaczynają kręcić się na planie (nawet jeśli DiCaprio nie jest obcy, jak pokazuje jego film dokumentalny Before the Flood): to proste słowo manifestuje wolę zrobienia czegoś z pierwszej ręki, jak wtedy, gdy wyszedł na ulice Waszyngtonu u boku rdzennych Amerykanów, których ziemia jest zagrożona przez praktyki wyzysku, takie jak fracking i nieustanne pragnienie tych” brudnych, brzydkich, wrednych ” paliw kopalnych. Ale, jak w każdej historii wartej swojej soli, aby lepiej zrozumieć, musimy zrobić krok wstecz i zrozumieć, jak osiągnęliśmy ten punkt.

Historia konferencji COP (COPs)

1992: pierwszy policjant

https://youtu.be/oJJGuIZVfLM
Rio de Janeiro, Brazylia. 1992. To tu zakorzeniła się historia policji, która jednoczy wszystkie kraje sygnatariuszy UNFCCC. Na początku lat 90-tych debaty na temat ograniczenia emisji gazów powodujących efekt cieplarniany (z których CO2 jest najczęstszym) natychmiast się rozgrzały. Powstało wyraźne rozróżnienie między krajami uprzemysłowionymi (odpowiedzialnymi za większość emisji na przestrzeni lat) a krajami rozwijającymi się (które odczuwają najgorsze skutki globalnego ocieplenia). Obecnie jednak niektóre z tych krajów rozwijających się – głównie Chiny, Indie i Brazylia-stały się znaczącymi uczestnikami obecnych emisji.

1997: COP3

https://youtu.be/L8Hd-e2knXA
w dniu 11 grudnia 1997 r., podczas trzeciej konferencji klimatycznej (COP3), Konwencja przyjęła protokół z Kioto. Po raz pierwszy nałożono na najbogatsze narody obowiązek redukcji emisji CO2 do atmosfery. Traktat wymagał zmniejszenia średnich globalnych emisji o 5% w porównaniu z poziomem z 1990 r.do końca okresu 2008-2012.

2005: protokół z Kioto wchodzi w życie

16 lutego 2005 protokół wszedł w życie, siedem lat po jego podpisaniu, po ratyfikacji przez Rosję, kluczowy krok po wycofaniu się Stanów Zjednoczonych.

2007: COP13

Bali, Indonezja. Zima 2007. Podczas COP13 opracowano plan działania mający na celu osiągnięcie globalnego porozumienia. Jego zakres obejmowałby zwiększone wymagania dla bogatszych krajów w zakresie redukcji emisji CO2 oraz rozszerzenie ich na gospodarki wschodzące, takie jak Chiny, Indie i Brazylia. Ta ostatnia grupa do tej pory unikała jakichkolwiek ograniczeń, będąc klasyfikowana jako”rozwijająca się”. Celem nowego planu było powstrzymanie wykładniczego wzrostu ich emisji. Zgodnie z planem nowy traktat powinien zostać przyjęty dwa lata później na COP15 w Kopenhadze w Danii.

2009: Porażka COP15 w Kopenhadze

https://youtu.be/NVGGgncVq-4
film ten odegrał ważną rolę w zwróceniu uwagi światowych mediów na COP15 w 2009 roku. Niestety, wynik konferencji był okropny, niemal tragiczny. Osiągnięto jedynie porozumienie polityczne bez wiążących zobowiązań i konkretnych celów. Jedyny GODNY UWAGI fragment stwierdza: „wzrost globalnej temperatury powinien wynosić poniżej 2 stopni Celsjusza, na podstawie sprawiedliwości i w kontekście zrównoważonego rozwoju”.

2011-2012: COP17 i COP18

niewiele się wydarzyło w ciągu następnych sześciu lat. COP17, w 2011 r., wyznaczyła Rok 2015 jako nowy termin przyjęcia zmienionego Traktatu o redukcji emisji CO2 w celu zastąpienia i poprawy Protokołu z Kioto. W następnym roku, podczas COP18 w Dausze, termin ten został przedłużony do 2020 r., aby nie tworzyć luki, z należytym uwzględnieniem tych rządów, które poważnie traktowały swoje zobowiązania (takich jak Unia Europejska). Dlaczego 2020? Ponieważ tego dnia delegaci mieli nadzieję, że nowe porozumienie wejdzie w życie.

najistotniejszą wiadomością w tym okresie było utworzenie Zielonego Funduszu Klimatycznego, którego celem jest wspieranie krajów rozwijających się w dostosowywaniu się do zmian klimatu poprzez projekty i planowanie krajowe w perspektywie średnioterminowej. Fundusz miał zapewnić 100 miliardów dolarów rocznie na finansowanie do 2020 roku.

2015: Porozumienie Paryskie

COP21 odbyła się w Paryżu, we Francji, między 30 listopada a 11 grudnia. Rezultatem było przełomowe globalne porozumienie w sprawie walki ze zmianami klimatycznymi znane jako porozumienie paryskie. 196 krajów, prawie cała społeczność międzynarodowa, postanowiło zobowiązać się do utrzymania wzrostu średnich globalnych temperatur znacznie poniżej 2 stopni Celsjusza, po dobrowolnych obietnicach zmniejszenia emisji znanych jako NDC, które nadal nie są wystarczające do tego dzisiaj. Traktat oficjalnie wszedł w życie 4 listopada 2016 r., data, która jest obecnie obchodzona każdego roku przez tych, którzy chcą chronić bezpieczeństwo i Dobre Samopoczucie przyszłych pokoleń.

Czytaj więcej: światła i cienie Porozumienia Paryskiego

2017: COP23

COP23 odbyła się w Bonn w Niemczech, w 2017 roku, pod przewodnictwem narodu wyspiarskiego Fidżi. Atmosfera była przepełniona dialogiem i nadzieją. Próbowano kontynuować wdrażanie i ulepszanie obietnic dotyczących redukcji CO2. Ten cel nie jest bynajmniej łatwy, ale jest nieunikniony dla tych, którzy dzień po dniu stają przed rzeczywistą potrzebą zmian i po to, aby dać szansę walki najbardziej zagrożonym. Każdy musi wnieść swój wkład, od miast i lokalnych przedsiębiorstw po trzeci sektor i międzynarodowe korporacje.

Czytaj więcej: COP23 zakończył się. Z obietnic nadszedł czas, aby przejść do działania, na razie utknęliśmy w „dialogu”

COP25 pozostaje bez domu

COP25 odbył się w 2019 roku w Madrycie w Hiszpanii, chociaż pierwotnie miał się odbyć w Santiago w Chile. Wydarzenie zostało odwołane na kilka tygodni przed planowanym rozpoczęciem z powodu protestów, które szturmem zajęły kraj południowoamerykański. ONZ zdecydowało się nie iść tam z powodu brutalnego charakteru demonstracji, chociaż protestujący walczyli (i nadal prowadzą kampanię) w ważnych sprawach. Hiszpania łaskawie zaoferowała się gospodarzem konferencji, ale ten policjant zostawił pustkę, która zostanie wypełniona tylko wtedy, gdy politycy poważnie myślą o zmianach. Wybory w USA w listopadzie 2020 r. będą w tym sensie kluczowe dla całego świata, w nadziei, że Porozumienie Paryskie nie skończy się martwą listą, jak Trump, ubiegający się o reelekcję, chciałby to zobaczyć.

Czytaj więcej: COP25. światowi przywódcy szeptem odpowiadają na wołanie młodych aktywistów

2020-2021: COP26 w Glasgow

następny przystanek: Glasgow, Wielka Brytania NA COP26. Jeśli COP25 była burzliwa, co można powiedzieć o konferencji, która miała się odbyć jeszcze w tym roku i która została przełożona na 2021 rok z powodu pandemii koronawirusa? Na razie możemy jedynie zacytować włoskiego Ministra Środowiska Sergio Costę i Aloka Sharmę, przewodniczącego COP26: „czas, który doprowadzi do COP26, jest kluczowy. Jak tylko przezwyciężymy kryzys związany z Covid-19, musimy nadal korzystać ze współpracy i zaufania do nauki, których doświadczyliśmy w tym czasie, i służyć im w walce ze zmianami klimatycznymi. Z korzyścią dla wszystkich narodów, przyszłych pokoleń i planety”.

oś czasu: 50 years of climate conferences

z okazji 50.rocznicy Dnia Ziemi CMCC (Euro-Mediterranean Center on Climate Change) stworzyło oś czasu konferencji dotyczących zmian klimatu, opublikowaną po raz pierwszy na Foresight.

Czytaj więcej: 50 lat Dnia Ziemi

tłumaczenie: Patryk Bracelli