jego ręka uderza w szkicownik. „Nie czytaj tego”, mówi Andrew Davenport, odmawiając poruszania palcami, pomimo mojego cajoling. „To straszne.”Jego ręka kryje krótki rymowany, napisany ołówkiem, który był jego pierwszą próbą stworzenia piosenki dla zgrabnego kawałka niebieskiego puchu zwanego Iggle Piggle, który po raz pierwszy ożył na tych szkicownikach trzy lata temu i który od tego czasu przejął władzę nad światem.
jestem zdumiony, że Davenport nie chce mi pozwolić zobaczyć rymu. To nie tak, że jego reputacja jako króla dziecięcej telewizji nie jest zapewniona. Oprócz tego, że jest współtwórcą Teletubisiów, które w ciągu 13 lat podróżowały do 120 krajów i zarabiały 2 mld funtów, Davenport jest człowiekiem w nocnym ogrodzie, delikatnie surrealistycznym programie na dobranoc dla przedszkolaków, którego Iggle Piggle jest gwiazdą. W nocnym ogrodzie-który po raz pierwszy wyemitowano w BBC w 2007 roku i przedstawia barwne postacie, które spotykają się, grają, śpiewają, wędrują, a następnie kładą się spać – może nawet zaćmić Teletubisie: podbił już 35 krajów i terytoriów, od Norwegii po Chiny, gdzie sprzedaż książek osiągnęła 1,5 m. co ważniejsze, przez co najmniej rok program był kluczowy w doprowadzeniu mojej trzeciej córki do łóżka. Jeśli O mnie chodzi, Davenport jest większy od Mikołaja.
odwracamy stronę. „To pierwszy w historii rysunek Iggle Piggle”, mówi Davenport, który po raz pierwszy otwiera swoje cenne szkicowniki przed outsiderem. Fotograf Stróża, również ojciec malucha, I oboje sapie. Davenport wskazuje na dyskietkę postaci, przypominającą fasolę. „Ten kształt głowy był główną cechą. Stało się charakterystyczne. Dzięki rysunkowi możesz natychmiast tworzyć rzeczywistość. Postać prawie sama się formuje: możesz wyłączyć swój umysł redakcyjny. W nocnym ogrodzie wszystko zaczęło się od tego szkicu. To rodzaj zagubionej zabawki, postać, która jakoś przeszła przez świat.”
Iggle Piggle jest teraz robi swoją drogę przez świat aż do etapu: in the Night Garden Live show otwarty w Liverpoolu w zeszłym miesiącu i właśnie przybył do Londynu, przed udaniem się do Glasgow i Birmingham. „Przez długi czas nie chciałem występować na scenie”, mówi Davenport. „Trudno jest stworzyć coś, co działa na widownię teatralną w taki sposób, w jaki działa na nią program telewizyjny. A konwencjonalne teatry po prostu nie są przeznaczone dla dwulatków, z tymi siedzeniami, których nie widzą.”
rozwiązanie ma formę objazdowego nadmuchiwanego teatru wyposażonego w przyjazne dla dzieci akcenty, takie jak mikrofale do podgrzewania mleka (obiecujące zupełnie nowy rodzaj napojów interwałowych). Widzowie mają do wyboru dwie historie. „W jednym z nich Iggle Piggle traci koc”, mówi Davenport. „Pozostałe funkcje Makka Pakka myje twarze wszystkich.”Żadna historia, można śmiało powiedzieć, nie będzie wielkim zaskoczeniem dla stałych widzów serialu, z których wielu to rodzice, dla których kojące wybryki są łatwiejsze dla oka i ucha, nie wspominając o wyobraźni, niż Teletubisie.
przerzucamy się do pierwszego w historii szkicu Makka Pakka, przed jego jaskinią, kapiącą gąbką w ręku. Skąd wziął się pomysł na tę misiową, kufelową wycieraczkę twarzy? „Często dzieci nie lubią mycia twarzy”, mówi Davenport. „Jeśli możesz zrobić zabawną wersję tego, rozbroi to sytuację, jeśli chcesz. Pomyślałem, że to dość zabawne, że po prostu przyszedł z trąbką i przerwał całą narrację – aby wszyscy się zatrzymali i umyli twarze. Wydawało się to całkiem prawdziwe dla dziecka.”
Davenport, 45, nie ma własnych dzieci, ale chrześniak, mówi z dumą, „przeżył w nocnym ogrodzie”. Wysoki i szczupły, z obciętymi włosami i szybkim śmiechem, nosi ciemnoniebieską koszulę i wygląda tak inteligentnie i nieskazitelnie, jak jego studio w londyńskim East Endzie. Przy biurku siedzi klawiatura i telefon-śpiewa do automatycznej sekretarki, jeśli myśli o melodii, gdy jest poza domem; kawałek oprogramowania zamienia go w muzykę.
na półkach znajdują się książki, których można się spodziewać: Historia zabawek Antonii Fraser i widzenie rzeczy Olivera Postgate’ a, bohatera Davenporta i twórcy jego ulubionego dziecięcego programu telewizyjnego The Clangers. „Kto nie chciałby żyć pod ziemią na innej planecie?”mówi z rozkoszą. „To całkowicie obcy świat, który jest po prostu fantastyczny.”Niektóre tytuły są jednak nieco bardziej mózgowe: rozwijające się dziecko Bee Boyd, język i myśl dziecka Jean Piaget.
cytuje Piageta, gdy pytam go o wyjaśnienie fenomenalnego sukcesu w nocnym ogrodzie i jak udaje mu się być zarówno soporific, jak i zabawny. „Nie jestem pewien, czy to właściwe słowo”, mówi, wskazując, że serial znajduje bardzo małe dzieci, tak jak ich sztuka rozwija się z zwykłego fizycznego (bang it, chuck it, break it) I w świat idei. „Piaget miał na myśli grę operacyjną i symboliczną. Do pewnego wieku dziecko chwyci lalkę i uderzy ją, aby zobaczyć, jak brzmi. Wtedy, w pewnym momencie, Ta lalka staje się symboliczna. Zaczyna oznaczać osobę. To taki rodzaj zabawy w nocnym ogrodzie. I to jest, jak sądzę, takie uspokajające.”
zanim wyruszyłem na spotkanie z Davenportem, zapytałem moją córkę, czy ma pytanie do taty Iggle Piggle. „Dlaczego Iggle Piggle musi iść spać?”powiedziała. „To naprawdę interesujące pytanie”, mówi Davenport. „On jest łącznikiem dla dziecka, tego, które na początku idzie spać I wchodzi do nocnego ogrodu. Ale jest też, co najważniejsze, jedyną postacią, która nie jest w łóżku na końcu. „Ktoś nie jest w łóżku – Iggle Piggle nie jest w łóżku.”
” Spanie naprawdę nakazuje dziecku cały dzień. Bardzo często dzieci nie mają właściwego poczucia czasu. Żyją z myślą, że w każdej chwili ktoś może po prostu zabrać je z tego, co robią i wysłać do łóżka. To może być trudny moment: bycie nagle samotnym. Tak więc w nocnym ogrodzie robi metaforyczne Wyjaśnienie snu, co jest jedną z niewielu rzeczy w życiu dziecka, której nie można towarzyszyć. Dlatego masz obraz Iggle Piggle samotnie na łodzi na początku, unoszący się na ciemnym, puchnącym oceanie, który jest metaforą snu.”
a ja myślałem, że to tylko Banda zabawek biegających, żeby się przywitać. Davenport zapomniał jednak o innej kluczowej rzeczy w Iggle Piggle: wygląda bardzo jak David Cameron. „Tak”, śmieje się. „Ludzie tak mówią. Ale David Cameron nie był w moim umyśle w żadnym momencie podczas tworzenia Iggle Piggle.”Czy uważa, że mogło to pomóc w sukcesie wyborczym Camerona? – Mogło się przydać-mówi, śmiejąc się ponownie. „Kto wie?”
{{topLeft}}
{{bottomLeft}}
{{topRight}}
{{bottomRight}}
{{/goalExceededMarkerPercentage}}
{{/ticker}}
{{heading}}
{{#paragraphs}}
{{.}}
{{/paragrafy}} {{highlightedText}}
{{#choiceCards}}
{{/choiceCards}}
- Telewizja Dla Dzieci
- telewizja
- wywiady
- Udostępnij na Facebooku
- Udostępnij na Twitterze
- Udostępnij przez e-mail
- Udostępnij na LinkedIn
- Udostępnij na WhatsApp
- Udostępnij na Messenger