Przewodnik dla początkujących, aby znaleźć Dzikie jadalne rośliny, które cię nie zabiją

zgubiłeś się w lesie, kilka dni przed cywilizacją, a twój zapas granoli wyczerpał się. Nie ma znaczenia, jak zboczyłeś ze ścieżki – podczas nieudanej misji wizji lub podczas poszukiwania ulubionego ptaka. Wkrótce będziesz musiał znaleźć jedzenie.

ale nie musisz daleko szukać. Wokół twoich obsypanych błotem butów jest pożywny bufet czekający na wyrwanie, popękanie i wykorzenienie: Dzikie jadalne rośliny.

wbrew temu, co wielu ludzi uważa, większość roślinności w lasach Ameryki Północnej jest Bezpieczna do spożycia, według Andrew Townesmitha, Botanika i eksperta od roślin jadalnych w Ogrodzie Botanicznym Missouri. Wyzwaniem, jak mówi, jest znalezienie roślin, które są zarówno pożywne—jak i smaczne-zwłaszcza gdy są niegotowane.

„większość roślin w Twoim środowisku jest jadalna” „Ale mogą nie smakować dobrze lub dostarczać dużo kalorii.”Innymi słowy, musisz być wybredny, jeśli chcesz porządnego posiłku.

oto jak znaleźć zieleń, która zadowoli Twój język i zaspokoi głód—i jak uniknąć ich potencjalnie niebezpiecznych kuzynów.

dowiedz się, czego nie jeść

jak napisała Susanne Collins w tym przełomowym poradniku przetrwania, The Hunger Games, „rośliny są trudne. Wiele jest jadalnych, ale jeden fałszywy kęs i jesteś martwy.”

dobra, to trochę przesada. Ale są pewne rośliny, których należy unikać.

nie daj się zwieść roślinom liściastym, które wyglądają jak znajome jadalne produkty-mówi Christopher Nyerges, autor „żerujących dzikich jadalnych roślin Ameryki Północnej”. Na przykład wiele dzikich roślin wygląda jak włoska pietruszka, w tym cykuta—roślina, która w postaci toksycznej herbaty zabiła greckiego filozofa Sokratesa.

„nie musisz znać ani jednej trującej rośliny” „Musisz tylko wiedzieć, co jesz.”Innymi słowy, ugryź się w coś tylko wtedy, gdy dokładnie rozpoznasz, co to jest.

Nyerges zaleca, aby dwukrotnie sprawdzić tożsamość rośliny za pomocą zapachu. Na przykład mnóstwo dzikiej cebuli rośnie w lasach w całym kraju i stanowią świetne źródło pożywienia. Ale mówi: „Jeśli nie pachnie cebulą, nie jedz jej.”(Twój nos może się również przydać do wąchania trujących roślin-unikaj wszelkich Nie-migdałów, które pachną migdałami, ponieważ może to być oznaką trującego cyjanku.

na orzechy z drzew orzechowych

więc na jakie rośliny należy uważać? Możesz być otoczony przez liście, ale jak każdy Wegetarianin wie, potrzeba legionów sałaty, aby poczuć się pełny. Jeśli twoim celem jest przetrwanie, powinieneś zwrócić się do grubszych, bardziej gęstych kalorycznie części roślin. Orzechy z drzew orzechowych, mówi Townesmith, są świetną opcją-i są dostępne w większości lasów Ameryki Północnej.

jeśli jesteś na wschód od Wielkich Równin, Szukaj orzechów hickory, uważanych za jedno z najbardziej kalorycznych dzikich pokarmów roślinnych. Produkowane przez wysokie, liściaste drewno liściaste, te pakowane w białko przekąski są trudne do złamania: mają zarówno zewnętrzną łuskę, jak i wewnętrzną skorupę, która otacza mózgowe mięso orzechowe. Ale to jest warte twojego wysiłku, jeśli to zrobisz, mówi Townesmith. Smakują jak orzechy pekan – w rzeczywistości orzechy pekan, które kupujesz w supermarkecie, pochodzą z południowego gatunku hickory—i nie musisz ich gotować ani moczyć przed jedzeniem-mówi Townesmith. Tylko upewnij się, że orzech wygląda żylasty, jak orzech pekanowy. Podobnie jak orzeszki hickory, trujące buckeyes również mają podwójne skorupki, ale mięso wygląda zupełnie inaczej-gładkie i zaokrąglone.

jeśli jesteś zdezorientowany w lasach amerykańskiego południowego zachodu, orzeszki piniowe z sosny pinyon, szorstkiej wiecznie zielonej wysokiej pustyni, są również świetnym rozwiązaniem, mówi Townesmith. Znalezione w szyszkach – kto by pomyślał?- te orzechy są łatwe do zbioru i smakują jak maślane ziarna, gotowe zainspirować każde pesto. (Orzeszki piniowe w supermarkecie są zazwyczaj importowane, ale rdzenni Amerykanie i niektórzy kucharze gotują z orzeszkami pinii od lat).

nawet skromny żołądź jest jadalny. „Były ważnym źródłem pożywienia dla rdzennych Amerykanów”, mówi Townesmith. Ale muszą być przygotowani. Najpierw użyj skały, aby oddzielić orzechy od muszli. A następnie, zakładając, że nie masz garnka, użyj ubrania – takiego jak skarpeta, najlepiej czysta—aby zanurzyć mięso orzechowe w strumieniu na kilka dni. Pędząca woda pozbywa się części kwasu garbnikowego, który może powodować problemy żołądkowe w wysokich stężeniach i ich gorzki smak. (Jeśli zamiast tego moczysz orzechy w garnku, pamiętaj o kilkukrotnej zmianie wody.)

Ugryź znajome jagody

na deser sparuj zebrane orzechy z dzikimi jagodami, kolejnym doskonałym źródłem kalorii. Jednak znalezienie jadalnych owoców jest nieco trudniejsze; niektóre odmiany mogą spowodować chorobę. Według Townesmith, nie ma dobrych zasad odróżniania dobra od trującego.

więc dla bezpieczeństwa, mówi, trzymaj się jagód, które rozpoznajesz z absolutną pewnością. Przykładowo, wypatruj jeżyn, malin, oraz innych „jagód Kruszcowych”—tych nazwanych po ich szczelnie upakowanych skupiskach owoców. Są pyszne i obfite w wielu częściach kraju. Na północno-zachodnim Pacyfiku trudno nie natknąć się na jeżyny himalajskie, które są inwazyjną odmianą, więc będziesz ograniczał inwazyjny gatunek, jednocześnie ograniczając apetyt.

inne rozpoznawalne owoce, takie jak bzu (małe fioletowo-czarne jagody, które tworzą skupisko w kształcie parasola), są również szeroko rozpowszechnione. Pamiętaj tylko, aby unikać wszelkich białych jagód, mówi Townesmith, ponieważ te wydają się być toksyczne. Uważaj też na owoce, które wyglądają jak jagody lub wiśnie—mogą smakować przepysznie, ale oba mają zabójcze doppelgangery.

wykorzenić rośliny wodne

jeśli jesteś w pobliżu jeziora, rzeki lub Mokradeł, Skanuj powierzchnię w poszukiwaniu roślin wodnych z liśćmi wybijającymi się z wody. Te tak zwane emergentne akweny są prawie wszystkie jadalne, a ich korzenie są zwykle pożywne.

znajomy ogonek, czyli bulush, to świetny pomysł. Można łatwo odróżnić te rośliny po „kolcach kwiatowych” w kształcie cygara, a ich korzenie są dobrym źródłem białka i węglowodanów, chociaż są bardzo włókniste, co czyni je nieapetycznymi, gdy nie są gotowane. (Pro-tip: Jeśli chcesz wznieść toast nad ogniem, rozpal swój płomień wysuszonym kolcem kwiatowym ogonka.)

No To jest wodny grot. Rzadziej znany jako „katniss” – tak, to imiennik bohaterki Igrzysk śmierci-identyfikujesz tę roślinę po jej dużych liściach w kształcie grota. Jego korzenie, pożywne podziemne łodygi zwane bulwami, smakują jak słodkie ziemniaki i są zaskakująco łatwe do wykopania.

„stąpaj po błocie, a jak go rozluźnisz, bulwy faktycznie będą unosić się”

w razie wątpliwości wypróbuj uniwersalny test przydatności do spożycia

jeśli nie znajdziesz w pobliżu niczego, co wygląda bezpiecznie do jedzenia—lub zauważysz apetycznie wyglądającą roślinę, ale nie masz pewności, że jest jadalna-zawsze możesz to sprawdzić za pomocą uniwersalnego testu przydatności do spożycia.

„zasadniczo zajmuje małe ilości rośliny, mając z nią coraz większy kontakt przez wystarczająco dużo czasu, aby sprawdzić, czy nie wystąpią jakiekolwiek złe skutki”, mówi Townesmith.

oto podsumowanie, jak wykonać test, według backpackera. Tę próbę należy przeprowadzić oddzielnie dla każdej części rośliny, którą chcesz zjeść, w tym dla korzeni, liści i łodyg.

1. powąchaj mocno. Jeśli część rośliny śmierdzi okropnie lub jak gnijące zwłoki, wyrzuć ją.
2. jeśli nie, przytrzymaj część rośliny do wewnętrznego łokcia lub nadgarstka przez kilka minut. Czy czujesz swędzenie, pieczenie lub inną negatywną reakcję? Jeśli tak, nie jedz tego.
3. jeśli Twoja skóra czuje się dobrze, Pocałuj roślinę ustami i poczekaj 15 minut.
4. o ile nie ma pieczenia ani swędzenia, weź kęs wielkości grochu. Jeśli roślina smakuje wyjątkowo gorzko lub mydło, wypluj ją natychmiast-ale pamiętaj, że większość roślin jest obrzydliwa, więc nie oczekuj pieprznego smaku bazylii. Nawet jeśli smak jest znośny, przytrzymaj ugryzienie w ustach przez kolejne 15 minut.
5. na koniec poczekaj co najmniej kilka godzin. W tym momencie, jeśli nie czujesz się chory lub martwy na podłodze lasu, wtedy ta część rośliny—i tylko ta część—jest prawdopodobnie bezpieczna do jedzenia.

chociaż te wskazówki mogą sprawić, że myśl o zagubieniu się w lesie będzie mniej przerażająca, po prostu drapią powierzchnię dzikiego żerowania. Aby awansować, Nyerges mówi, naucz się podstaw botaniki. To może nauczyć cię, jak identyfikować jadalne rodziny, takie jak musztarda, po ich cechach kwiatowych. („W danym obszarze istnieje około 50 różnych odmian musztardy”, mówi Nyerges.

więc przeczytaj książkę. Lub weź udział w zajęciach (Nyerges, współzałożyciel School for Self Reliance, od ponad 40 lat prowadzi warsztaty żerowania w Kalifornii). Jeśli tak, to następnym razem, gdy będziesz błąkać się po lesie, możesz być całkowicie zadowolony z pozostania tam.