na niektórych igrzyskach, np. Olimpiadzie i Igrzyskach Nemejskich, organizatorzy byli nazywani „hellanodikai”, co oznacza „sędziowie Greków”. Nazwa ta odnosi się do zasady, że wszyscy uczestnicy musieli być Grekami, i jest po raz pierwszy poświadczona w czasie wojen perskich, kiedy Grecy przyłączyli się po raz pierwszy do walki ze wspólnym wrogiem. Hellanodikai byli jednocześnie organizatorami i sędziami igrzysk.
funkcja jest najbardziej znana z Olimpii. Początkowo jedynym organizatorem był miejscowy król. Później z czołowych rodów Elis powołano Zarząd hellanodikai. Począwszy od IV wieku, składał się z dziesięciu mężczyzn, którzy otrzymali dziesięć miesięcy szkolenia. 
hellanodikai miał różne zadania. Przede wszystkim zdecydowali o przyjęciu sportowców. Uczestnicy musieli być wolnymi obywatelami greckimi i musieli być obecni z miesięcznym wyprzedzeniem. Spóźnieni zostali zdyskwalifikowani. Dopuszczonych sportowców podzielono na kategorie wiekowe. W tym czasie bez aktów urodzenia hellanodikai podjęli decyzję na podstawie fizycznego wyglądu sportowca. W miesiącu poprzedzającym Igrzyska nadzorowali treningi. Sportowcy musieli przestrzegać obowiązkowych harmonogramów treningowych. Przed zawodami hellanodikai losowali zawodników, którzy mieli ze sobą walczyć. Podczas igrzysk wyłoniono zwycięzcę. Sprawdzili, czy nikt nie oszukiwał i nie karał przestępstw. W tym celu pomagali im sędziowie, zwani kij-lub whipbearers, którzy stali w pobliżu sportowców i wykonywali kary. W przypadku korupcji hellanodikai ustalał grzywnę. Przeciwko decyzji sportowców hellanodikai może odwołać się do Rady Olimpijskiej. Rada nie mogła cofnąć tej decyzji, ale mogła ukarać hellanodikai.
funkcja hellanodikes była bardzo honorowa, z elementem sakralnym, który jest np. obecny w rytuale oczyszczenia. Hellanodikai nosili cenną purpurową szatę, aby wyrazić swój autorytet. Na stadionie przewidziano dla nich honorową siedzibę. Aby zapewnić uczciwość hellanodikai, nie zostały dopuszczone do udziału w igrzyskach.