NORMAN ROSENTHAL, MD

to był scenariusz, którego każdy psychiatra nauczył się bać. Jesteś w biurze z kimś, kto mówi ci, że nie ma powodu ani chęci, by dłużej żyć. Pewnego razu, kiedy to się stało, byłem na sesji z kobietą w moim wieku. Była bardzo utalentowana, lubiana przez rodzinę i kolegów, a dla outsidera z pewnością miała wszystko, po co żyć. Jednak, kiedy mówiliśmy o jej uczuciach depresji i beznadziei, żadna z tych rzeczy nie wydawała się wystarczającym powodem, by przeżyć. Wybrała miejsce w centrum Waszyngtonu, gdzie mogła zjechać z mostu bez zapiętych pasów i mieć wypadek, który z pewnością zabije ją i nikogo innego. Co mógłbym jej powiedzieć, żeby coś zmieniła? Może się wydawać dziwne, że myślę o tej osobie w związku z klasycznym wierszem lirycznym Roberta Frosta ” Stopping by Woods on a Snowy Evening.”

oto wiersz:

zatrzymując się w lesie w śnieżny wieczór

Robert FROST

Czyje to są lasy chyba wiem.
jego dom jest jednak we wsi;
nie zobaczy mnie zatrzymującego się tutaj
, aby patrzeć, jak jego lasy wypełniają się śniegiem.

Moj Maly konik musi myslec, ze to jest
zatrzymac sie bez gospodarstwa w poblizu
miedzy lasem a zamarzniętym jeziorem
najciemniejszy wieczór w roku.

potrząsa dzwonkami uprzęży
pytając, czy jest jakiś błąd.
jedynym innym dźwiękiem jest zamiatanie
łatwego wiatru i puszystego płatka.

las jest piękny, ciemny i głęboki,
ale mam obietnice do dotrzymania,
i miles To go before I sleep,
i miles To go before I sleep.

a dla tych z Was, którzy chcieliby usłyszeć, jak to brzmi, gdy ktoś inny to recytuje, mój syn Josh zaproponował, że to nagra, gdy byliśmy razem na spacerze po śniegu. Oto jego wykonanie:

Analiza / co sprawia, że zatrzymanie się w lesie w śnieżny wieczór, autorstwa Roberta Frosta jest tak wielkim faworytem?

zatrzymywanie się w lesie w śnieżny wieczór jest z pewnością przyjemne do czytania, ale co sprawia, że jest to taki wielki faworyt? Eksperci rutynowo wymieniają go jako jeden z największych wierszy XX wieku, a także jest popularny wśród ogółu społeczeństwa. Na przykład, znalazł się pod numerem 31 w 1995 roku w ankiecie ulubionych wierszy Wielkiej Brytanii. Jak możemy zrozumieć jego atrakcyjność?

z pozoru wiersz może wydawać się prosty. W czterech krótkich zwrotkach po cztery linie każdy mróz opowiada historię człowieka jadącego przez wieś w powozie konnej w śnieżny wieczór. Zatrzymuje się i stoi przy drodze i patrzy na śnieg spadający do lasu. Następnie postanawia wrócić do powozu i udać się do celu. Innymi słowy, niewiele się dzieje-a przynajmniej tak się wydaje.

wiersz jest łatwo dostępny, wszystkie jego słowa byłyby łatwo zrozumiałe dla przeciętnego licealisty. Jest coś pocieszającego w braku wymyślnego języka. To sprawia, że czujesz się tak, jakby przyjaciel lub sąsiad mówi do ciebie. Metrum (cztery jambiczne stopy na linię, każda stopa składa się z nieakcentowanej sylaby, po której następuje akcent) wydaje się odbijać rytm kroków kopyt konia, gdy przemierza on wiejską drogę. Schemat rymów jest prosty, ale urzekający (AABA; BBCB, CCDC; DDDD), a język, choć oszczędny, jest wspaniały. Rozważmy opis poety tego, co słyszy oprócz dzwonków uprzęży konia:

jedynym innym dźwiękiem jest zamiatanie
łatwego wiatru i puszystego płatka.

w zaledwie dwóch wierszach mróz przekazuje nam dźwięk i uczucie wiatru i gęsich płatków śniegu. Te linie prowadzą nas do ostatniej strofy, gdzie następuje zmiana. Proszę bardzo.:

las jest piękny, ciemny i głęboki,
ale mam obietnice do dotrzymania,
i miles To go before I sleep,
i miles To go before I sleep.

zatrzymanie się w lesie w śnieżny wieczór | Znaczenie (moim zdaniem)

to ta ostatnia zwrotka trzyma klucz do wzmacniającej życie i uzdrawiającej mocy wiersza. Na jednym poziomie dylemat poety jest wspólny dla nas wszystkich. „Las jest piękny, ciemny i głęboki” sugeruje, że chciałby tam trochę odpocząć, ale musi ruszyć dalej. Jest to rodzaj sytuacji, z którą rutynowo spotykamy się w życiu codziennym. Na przykład, możemy odczuwać komfort lub radość w sytuacji (czy to leżąc w łóżku po nocnym śnie, odwiedzając przyjaciół, czy zanurzając się w książce lub filmie), gdy zdajemy sobie sprawę, że musimy być gdzieś indziej lub zrobić coś innego i dlatego musimy zmienić bieg. Poeta jest w trakcie decydowania się na taką zmianę, choć w bardziej interesujących okolicznościach niż te, które wymieniłem.

ale w tej strofie dzieje się znacznie więcej niż zwykła zmiana biegów. Jaki jest związek między pierwszą i drugą linią? Jaki jest związek między „pięknym, ciemnym i głębokim lasem” a obietnicami, których poeta musi dotrzymać? W umyśle poety dzieje się coś, co jest implikowane, ale nie stwierdzone. Więc czytelnik pozostaje do wypełnienia luki, i to jest ta tajemnica, wierzę, że ciągnie nas z powrotem do wiersza i czyni go nieskończenie fascynującym. Nigdy nie dowiemy się, co dzieje się w umyśle poety, co łączy las z jego świadomością, że musi iść dalej, więc nasza interpretacja jest czymś w rodzaju testu Rorschacha. Z pewnością muszą istnieć różne interpretacje, Wszystkie Być może równie ważne. Ale pozwól, że zaproponuję swoją jako psychoterapeutę, co odnosi się do naszego tematu, że poezja jest narzędziem zrozumienia cierpienia i uzdrowienia.

psychoterapeuta rutynowo buduje mentalne modele tego, co może się dziać w umyśle pacjenta, które pomagają posunąć terapię do przodu. Takie modele często obejmują rzeczy, które pozostały niewypowiedziane, być może nawet poza świadomością pacjenta. Załóżmy przez chwilę, że ktoś na terapii miał mi powiedzieć: „Pewnej nocy jechałem powozem konnym, kiedy nagle, pośrodku niczego, zatrzymałem się, wspiąłem się i spojrzałem w ciemny las, gdy padał śnieg. Mój mały koń zdawał się wyczuwać, że coś jest nie tak, ponieważ zwykle nie zatrzymuję się na środku pustkowia bez gospodarstwa w pobliżu. Byłem bardzo zmęczony, ale patrzyłem w dal, gdy lasy wypełniały się śniegiem, myśląc: „te lasy są piękne, ciemne i głębokie.”Jak zareagowałbym na taką osobę? Prawdopodobnie zapytałbym: „czy może chciałbyś się położyć i zasnąć w tym lesie i pozwolić, aby śnieg Cię pokrył?”I nie zdziwiłbym się słysząc,” ta myśl przyszła mi do głowy.”I wtedy zapytałbym:” co cię powstrzymało przed leżeniem i pozwoleniem, by śnieg Cię pogrzebał?”A odpowiedź może być,” powiedziałem do siebie:

…… mam obietnice do dotrzymania,
i jeszcze kilka mil przed snem.”

„zatrzymując się w lesie w śnieżny wieczór,” Streszczenie

Historia: pijany i przygnębiony

przyjaciółka opowiedziała mi historię o swoim ojcu, który w późniejszym życiu miał problem z alkoholem i często był pijany, zwłaszcza pod koniec dnia. Pewnego razu, pijany i przygnębiony, poszedł w śnieżny wieczór do lasu, potknął się o kłodę i wylądował na pokrytej śniegiem ziemi. Pomyślał sobie, jak spokojnie byłoby po prostu leżeć tam i pozwolić mu pokryć śnieg. Zimno go otępiało i w tym momencie czuł, że nie będzie cierpienia w zakończeniu jego życia w ten sposób. Potem przypomniał sobie, że obiecał zapłacić za edukację wnuczki, a myśl mu przeszkadzała. Jeśli pozwoliłby się pochować, kto by się nią zajął? Była taką mądrą dziewczyną i ważne było, żeby osiągnęła swój potencjał. Jak to się mogło stać bez jego pomocy? Nikt inny w rodzinie nie miał środków, by pokryć jej czesne. Wtedy podniósł się z ziemi i powoli wrócił do domu, zdjął mokre ubranie, położył się na kanapie i zapadł w głęboki sen. Nie mógł zakończyć swojego życia, nie kiedy miał obietnice do dotrzymania.

wszyscy potrzebujemy być potrzebni

kilka lat temu Dalajlama i Arthur C. Brooks napisali artykuł op-ed dla New York Timesa zatytułowany ” Behind Our Anxiety: the Fear of Being Unneeded.”Zwrócili uwagę na paradoks, że obecnie wielu ludzi w najbogatszych krajach świata nękają złość, niezadowolenie i niepokój o przyszłość. Aby wyjaśnić ten paradoks, odwołali się do danych wskazujących, że osoby starsze, które nie czuły się przydatne dla innych, były trzy razy bardziej podatne na przedwczesną śmierć niż ci, którzy czuli się przydatni. Ich wniosek: „wszyscy potrzebujemy być potrzebni.”Kiedy obiecujesz komuś coś, zdajesz sobie sprawę, że dana osoba potrzebuje cię w jakiś sposób. Czujesz się potrzebny, choćby do spełnienia obietnicy. Być może tak czuł się poeta, gdy stał i wpatrywał się w te ciemne lasy. Miał obietnice do dotrzymania, był potrzebny, więc lepiej niech idzie dalej.

to sprowadza mnie do samobójczej kobiety, o której wspomniałem na początku. Była genialna, utalentowana, zabezpieczona finansowo, ale czuła się tak, jakby nie miała powodu, by dalej żyć. Wskazałem jej wszystko, dla czego musi żyć, co nie wpłynęło na jej przekonania. Więc uciekłem się do Zdrowaśki psychiatry: czy ona umówiła się ze mną, że da mi znać w czasie rzeczywistym, jeśli czuje się aktywnie samobójczo i da mi szansę zobaczyć, czy Razem możemy zrobić plan, aby zapobiec jej odebraniu jej życia. Odpowiedziała krzykliwym uśmiechem i wskazała na coś, co wiele razy przyszło mi do głowy o pozornej absurdalności tak zwanego „kontraktu samobójczego”.

skoro jestem gotów zostawić za sobą wszystko, co mi drogie, to po co umowa z Tobą?”Miała mnie tam, oczywiście, ale szybko wpłaciła kaucję. Powiedziała mi, co jej poprzedni psychiatra, od czasu śmierci, odpowiedział na to samo pytanie. „Wiem, że nie złamałbyś takiego kontraktu” – powiedział. Nie zrobiłbyś mi tego.- I oczywiście-dodała-miał rację.”Miała obietnicę do dotrzymania i nie było w jej naturze złamać obietnicę.

niepisane, ale sugerowane?

zastanawiam się, czy wiele z tego, co sprawiło, że zatrzymanie się w lesie w śnieżny wieczór tak kochane i znaczące dla pokoleń jest niepisane, ale sugerowane. Mróz pozostawił naszej wyobraźni to, co dzieje się w umyśle poety w tej zmianie między „Las jest piękny, ciemny i głęboki” a „ale mam obietnice do dotrzymania.”Sugestia, którą zaproponowałem powyżej, jest oczywiście tylko jedną z wielu możliwych interpretacji, która pochodzi z punktu widzenia terapeuty. Bez wątpienia istnieje wiele innych scenariuszy, które czytelnik może wyczarować, aby wypełnić tę przestrzeń. Ale elementy Centralne prawdopodobnie tam będą: znużenie, walka o przetrwanie, obietnice, które wiążą nas z tymi, którzy nas potrzebują, które wiążą nas z życiem; ból wyczerpania i nasza głęboka potrzeba snu.

powiązane Czytanie

• miłość po miłości Derek Walcott: Czytanie& komentarz
• żonkile Williama Wordswortha

aby uzyskać dodatkową analizę tego wiersza, zobacz, zatrzymując się w lesie Roberta Frosta | jak poeta osiąga swój efekt