ludzie byli jednak w stanie jeździć na nartach Chile przez ponad cztery dekady wcześniej, używając nowo wybudowanej linii kolejowej Argentyna-Chile w 1890 roku jako „wyciągu narciarskiego”.
na drugim krańcu, chociaż połączony z El Colorado wyciągami i zjazdami w chilijskiej wersji słynnych francuskich „3 dolin”, jest Valle Nevado, która ma bardziej nowatorski design, bardzo przypominający bardziej stylowe Francuskie tereny narciarskie. Został otwarty w 1988 roku i jest prawdopodobnie najbardziej innowacyjnym regionem narciarskim Chillean w ciągu ostatnich kilku dekad i nadal rozwija się zarówno na stokach, dość często dodając nowe wyciągi i trasy, a także obiekty wypoczynkowe.
trzecim obszarem narciarskim w tym „3 dolinach” jest La Parva, który został zbudowany przez Europejczyków w 1950 roku, zanim został skomercjalizowany przez Amerykanów, a następnie prowadzony przez Chilijczyków od końca lat 80.
najbardziej znanym z ośrodków narciarskich w Chile, jego pierwotnym obszarem narciarskim, a później ośrodkiem docelowym, jest Portillo na północy kraju. Szczególnie popularny wśród gości z Ameryki Północnej, ma rodzaj prywatnej klubowej atmosfery z wczesnych lat wakacji narciarskich, chociaż ze wszystkimi nowoczesnymi udogodnieniami. Wszystkie obiekty gastronomiczne i gastronomiczne skupione są przede wszystkim w głównym kompleksie hotelowym ośrodka. Dziś na każdego gościa przypada jeden pracownik, co przekłada się na wysokie standardy obsługi.
gospodarz mistrzostw świata w Narciarstwie Alpejskim 1966, Portillo ma łatwe i średnio zadbane stoki oraz jedne z najtrudniejszych na półkuli południowej, z opcją heliskiing, z widokiem na najwyższą górę półkuli zachodniej-Aconcagua.
na południu kraju Termas de Chillan łączy pięciogwiazdkowy hotel i ciepłe źródła termalne z jednym z sześciu wiodących ośrodków narciarskich w kraju. Z drugiej strony obszar ten miał problemy z aktywnością sejsmiczną, w tym uszkodzeniem trzęsienia ziemi w ostatniej dekadzie, na plusie są hektary 10,000 Heliskiing terenu wokół głównego ośrodka.
Villarica-Pucon położony na stokach wciąż czynnego wulkanu Villarica, który daje mu najwyższy teren narciarski w Południowej Ameryce Południowej, ma podobne problemy. Wieże wyciągowe zawierają gumowe bungs absorbują drobne wstrząsy z wulkanu, a popiół, który czasami wydaje się ze szczytu, ma tendencję do oddalania się od stoków narciarskich na przeważających wiatrach.