Źródło zdjęcia: Wikimedia Commons; zdjęcie tylko do celów reprezentacyjnych
4 listopada 1948 r. był datą krytyczną w procesie tworzenia Konstytucji Indii: B. R. Ambedkar, Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego, oficjalnie przedstawił projekt konstytucji w Zgromadzeniu Konstytucyjnym. Ten „groźny” (jak mówił Ambedkar) dokument, zawierający 315 artykułów i 8 harmonogramów, był zwieńczeniem prac Zgromadzenia, zwłaszcza jego komitetów, które rozpoczęły się 9 grudnia 1946 roku. Od tego momentu wszystkie debaty Zgromadzenia – 114 z 165 posiedzeń-skupiały się wokół tego projektu. Debaty te wyznaczają najbardziej intensywny etap tworzenia indyjskich konstytucji.
przedstawiając projekt, Ambedkar wygłosił długą i wyczerpującą mowę, która stała się sławna w niepodległych Indiach. Przedstawił Zgromadzeniu przegląd architektury konstytucyjnej Indii, jej ważnych cech i zasad, które informowały o różnych przepisach. To właśnie w tym przemówieniu Ambedkar po raz pierwszy użył terminu „moralność konstytucyjna” – który w ostatnich latach był szeroko przywoływany przez naukowców, aktywistów, dziennikarzy i środowisko prawnicze.
w dniach, które nastąpiły po wprowadzeniu projektu, członkowie Zgromadzenia wyrazili wstępne wrażenia z dokumentu i zaangażowali się w wystąpienie Ambedkara. Podczas gdy niektórzy byli ogólnie zadowoleni, inni nie.
jeden z aspektów projektu i przemówienia Ambedkara wywołały znaczące kontrowersje i konflikty: rola „wiosek” w strukturze administracyjnej i politycznej Indii. Niektórzy posłowie byli niezadowoleni z faktu, że projekt nie kładł nacisku na przepisy oparte na panczajatach – lub wioskach w ogóle. W swoim przemówieniu Ambedkar odpowiedział na tę krytykę, rozpoczynając atak:
„..Czym jest Wioska, jak nie zlewem lokalizmu, jaskinią ignorancji, wąskości umysłu i komunizmu? Cieszę się, że projekt konstytucji odrzucił wioskę i przyjął jednostkę jako swoją jednostkę… ”
w następnych dniach grupa członków Zgromadzenia na zmianę upomniała Ambedkara. Shibban Lal Saxena czerpał ze swoich doświadczeń z pracy w wioskach, argumentując, że wrażenia Ambedkara były błędne. Ponadto odwoływał się do sowieckich Republik wiejskich, które uważał za wzorce dobrego Samorządu. Inne podobne do H. V. Kamath zasugerował, że idee Ambedkara na temat wiosek były symptomem, że Ambedkar nie był częścią ruchu wolności – ruchu, który umieścił wioskę w centrum jego walki.