w marcu 1877 roku James Starley, producent maszyn do szycia w Coventry w Anglii, odsłonił dziwny odgałęzienie trójkołowca. Miał jedno duże koło po lewej i dwa znacznie mniejsze po prawej. Jeździec siedział między kołami, jadąc parą dźwigni i kierując na korbie. Kilka lat później nowe projekty Starleya stały się tak popularne, że królowa kupiła dwa dla siebie.
podczas gdy historia pojazdów dwukołowych zaczyna się w 1817 roku, kiedy Niemiec Karl Drais wynalazł „działającą maszynę”, która działała jak samochód Flintstonów, wynalazcy od dawna byli bardziej przyszłościowi, jeśli chodzi o triki. Zegarmistrz, Stephan Farfler, zbudował trójkołowy, napędzany ręcznie pojazd w XVII wieku, a napędzane dźwignią, trójkołowe „pilentums” lub „akceleratory” były około 1820 roku. „W Niemczech, Francji i Anglii było pół tuzina rodzajów rowerów trójkołowych”, mówi Glen Norcliffe, geograf i historyk rowerów trójkołowych na Uniwersytecie w Yorku, ” ale tak naprawdę nigdy nie wystartowały. To były prototypy.”
do 1860 roku, jazda na rowerze była główną rozrywką. Ogromne przednie koła stworzone z myślą o szybkich maszynach, z jeźdźcami stojącymi niepewnie na szczycie. Ponieważ hobby stało się coraz bardziej popularne, niektórzy szukali bezpieczniejszej jazdy — dla kobiet i starszych mężczyzn. „Na początku Starley próbował to zrobić za pomocą czegoś w rodzaju sidesaddle penny-farthing, krabowej maszyny, która nigdy nie działała”, mówi Norcliffe. „W końcu zdecydował, że potrzebuje innego koła, aby je zrównoważyć.”Więc wyprodukował coś bardziej jak stare pilentums. Wkrótce Starley miał trójkołowy pojazd, który pracował z pedałami oraz łańcuchem i zębatkami kierowniczymi. Boom, który stworzył, szybko się jednak skończył. Na przełomie wieków zarówno mężczyźni, jak i kobiety jeździli na rowerach bezpieczeństwa, z kołami o równych rozmiarach i lepszymi oponami. I Rynek większych, droższych maszyn przeniósł się z trike do samochodu.