I ’ ll never forget the first church I pastored. Był to mały kościół położony w południowej części Louisville, pełen wspaniałych braci i sióstr, którzy okazywali mi więcej miłości, niż na to zasługiwałam. Chociaż służyłem tam tylko przez kilka lat, gdy ukończyłem seminarium, było to wspaniałe doświadczenie. Pan wykonał wielkie dzieło i zasługuje na chwałę za to wszystko!
jednak nadal byłem bardzo młody i niedoświadczony jako minister. Kiedy moja żona i ja staliśmy się pewni, że Bóg prowadzi nas do nowego zadania duszpasterskiego, nie mogłem poradzić sobie z moją rezygnacją gorzej niż ja. Nie rozmawiałem o tym z nikim – w tym z dwoma diakonami kościoła-przed ogłoszeniem. Ogłosiłem na koniec środowego spotkania modlitewnego zamiast niedzielnego poranka. Następnie wysłałem kopię mojej rezygnacji do każdego członka Kościoła. Na dodatek zaproponowałem, że będę nadal służył jako pastor przez sześć tygodni po ogłoszeniu.
nie mogę się doczekać, kiedy po dziesięciu latach podzielę się z wami tymi szczegółami. To nie był mój najlepszy moment jako kaznodzieja Ewangelii.
nie trzeba dodawać, że nie wszyscy otrzymali tę wiadomość pozytywnie. Nagłość i sposób mojej rezygnacji były trudne dla wielu do przetworzenia. Z powodu mojego braku doświadczenia byłem zaskoczony, gdy kilku członków odpowiedziało silnymi emocjami. Dziesięć lat później zdałem sobie sprawę, że mieli prawo być zdenerwowani.
być może jesteś pastorem i doświadczyłeś czasu, kiedy Bóg powołał Ciebie i twoją rodzinę do nowego zadania duszpasterskiego. Może potraktowałeś swoją rezygnację z większą troską i mądrością niż ja. Mimo to niektórzy członkowie Kościoła odpowiedzieli w sposób, który was zaskoczył.
może jesteś członkiem Kościoła, który siedział w zdumionej ciszy, podczas gdy twój pastor ogłosił swoją rezygnację. Od razu doświadczyłeś różnych emocji, gdy zacząłeś przetwarzać tę wiadomość i co ona oznacza dla Ciebie, Twojej rodziny i Twojej rodziny kościelnej.
rzeczywistość jest taka, że emocje są wysokie, gdy pastor rezygnuje. Omówię poniżej pięć najczęstszych odpowiedzi doświadczonych przez członków Kościoła. Wszystko oprócz jednego definiuje się przede wszystkim jako emocję. Jeśli jesteś pastorem, który rezygnuje lub członkiem Kościoła, który doświadcza utraty pastora, identyfikacja tych wspólnych odpowiedzi pomoże. Jeśli jesteś pastorem, spodziewasz się emocjonalnych reakcji ze strony swojego stada. Jeśli jesteś członkiem Kościoła, zrozumiesz, że to, co czujesz, jest typowym doświadczeniem.
odpowiedź #1: smutny
kiedy pastor rezygnuje, wielu członków Kościoła zacznie doświadczać głębokiego smutku. Rozwinęli silne relacje ze swoim pastorem i jego rodziną. Obserwowali, jak dorastają jego dzieci. Oni znacznie skorzystali z jego biblijnych kazań i mądrości. Był tam, aby mówić słowa pocieszenia i nadziei podczas trudnego sezonu w ich życiu.
teraz odchodzi, a jego odejście pozostawi ogromną pustkę w ich życiu.
gdy członkowie Kościoła zaczynają przetwarzać tę rzeczywistość, wielu wchodzi w proces żałoby. Łzy się rozleją. Wspomnienia będą dzielone. I pożegnania zostaną wypowiedziane. Rezygnacja pastora zapoczątkuje głęboko emocjonalny sezon smutku dla wielu członków Kościoła z powodu tego, co zostanie utracone.
odpowiedź #2: Mad
w początkowym szoku niektórzy członkowie Kościoła mogą odpowiedzieć na wiadomość o rezygnacji pastora z intensywnym gniewem. Mogą czuć się opuszczeni lub zdradzeni przez swojego pastora. Mogą zadawać pytania takie jak: „jak on może mi to zrobić?”lub” jak on może nas opuścić?”lub” czy on nas nie kocha?”W upale chwili niektórzy członkowie Kościoła mogą powiedzieć swojemu pastorowi rzeczy, których z pewnością później będą żałować.
kiedy członek Kościoła odpowiada na wiadomość o rezygnacji pastora w gniewie, czyni to, próbując przetworzyć swoje rozczarowanie, choć w niezdrowy sposób. Jeśli jesteś pastorem, który został ranny po tym, jak członek Kościoła powiedział coś w chwili gniewu, proszę zrozum to, czym to jest. To emocjonalna reakcja w chwili frustracji. To nie unieważnia ich miłości do Ciebie i Twojej rodziny.
odkryłem, że po początkowym szoku, ci członkowie Kościoła zwykle przechodzą od gniewu do smutku. Niektórzy mogą później przeprosić pastora za ich tymczasowy wybuch.
odpowiedź #3: Glad
pastorzy rozumieją, że nie mogą zadowolić wszystkich w swoim kościele. Członkowie Kościoła rozumieją, że czasami nie zgadzają się z decyzjami pastora. Czasami zarówno pastor, jak i Kościół uznają, że pastor nie jest najlepiej dopasowany do kościoła. W zależności od okoliczności, może być najlepiej dla kościoła lub pastora i jego rodziny, jeśli przejdzie do innego ustawienia duszpasterskiego.
dlatego rezygnacja pastora może spowodować radość niektórych członków Kościoła. Mogą postrzegać tę zmianę jako pozytywny rozwój dla swojego kościoła. Podczas gdy inni są przepełnieni strachem i smutkiem, ci członkowie Kościoła są przepełnieni nadzieją na przyszłość.
proszę zauważyć, że czasami radość może być odpowiednia, gdy zmiana przywództwa jest naprawdę najlepszym wynikiem dla Kościoła. W innych przypadkach członkowie Kościoła mogą mieć grzeszne motywy, aby zmusić pastora do rezygnacji. Kiedy tak się stanie, powinni zastąpić swoją radość żałobą. Powinni pokutować za swoje taktyki podziału i grzeszne osobiste plany.
odpowiedź # 4: strach
kiedy pastor rezygnuje, członkowie Kościoła stają w obliczu niepewnej przyszłości. Kto będzie głosił w międzyczasie? Kto powinien służyć w Komisji poszukiwawczej Pastora? Czy kościół zgodzi się na to, czego powinniśmy szukać u nowego pastora? Kiedy go znajdziemy? Czy polubię jego i jego rodzinę? Czy będzie dobrym kaznodzieją? Czy będzie podobny do naszego byłego pastora?
tyle pytań. Tak mało odpowiedzi. Z całą niepewnością związaną z tym okresem przemian, wielu członków Kościoła może zostać przytłoczonych strachem przed nieznanym.
sposobem na przezwyciężenie tego strachu jest zaufanie do Pana. Chociaż pastorzy będą przychodzić i odchodzić, głową Kościoła nadal jest Jezus Chrystus. I obiecał, że nigdy nas nie opuści ani nie opuści. Chociaż nie wiemy, co przyniesie przyszłość, wiemy, kto ją trzyma. Kiedy członkowie Kościoła pamiętają tę biblijną prawdę, nie muszą ulegać strachowi, gdy ich pastor rezygnuje.
odpowiedź #5: obojętni
niektórzy uznani członkowie Kościoła przyjmują mentalność: „pastorzy przychodzą, a pastorzy odchodzą. Byłem członkiem tego kościoła, zanim pastor przybył, i będę członkiem tutaj, gdy odejdzie.”Taka postawa pozwala im uniknąć niektórych innych reakcji emocjonalnych. Nie doświadczają smutku ani gniewu. Mogą nie doświadczyć radości. Nie zostaną pokonani przez strach. Rozumieją, że żadna ziemska Służba nie będzie trwać wiecznie.
jednak ta postawa nadaje się do przekonania, że pastor jest najemnikiem, a nie prawdziwym członkiem ich lokalnego kościoła. Niektórzy członkowie Kościoła mogą sugerować, że pastor powinien trzymać się kazań i pozwolić innej grupie – która prawdopodobnie obejmuje ich-określić kierunek kościoła.
ale to kolejny wpis na blogu na kolejny dzień. W dzisiejszej dyskusji warto po prostu zauważyć, że niektórzy członkowie Kościoła pojawią się bez wpływu na zapowiedź pastora, że odejdzie z kościoła.
po początkowej odpowiedzi
nie wszyscy członkowie Kościoła odpowiedzą w ten sam sposób, gdy pastor zrezygnuje. Niektórzy będą smutni. Niektórzy będą wściekli. Niektórzy się ucieszą. Niektórzy będą przerażeni. A niektórzy będą obojętni.
niezależnie od początkowej reakcji, każdy członek Kościoła będzie musiał w końcu poradzić sobie ze swoimi emocjami, a następnie przejść dalej. Aby uzyskać więcej informacji o tym, jak przejść dalej, sprawdź moją książkę Kościół podczas wyszukiwania: honorowanie Chrystusa podczas oczekiwania na następnego Pastora. Obejmuję w nim sześć zobowiązań, które każdy członek Kościoła musi podjąć w okresie przejściowym po rezygnacji pastora. Modlę się, żeby to było pomocne!
fot. Domingo Alvarez E na Unsplash