Narodowe zwierzę Chile
Huemul jest narodowym zwierzęciem Chile . Jego naukowa nazwa to ” Hippocamelus bisulcus „(Molinal), zwykle nazywany” güemul „lub” gamu „l w Araukanie,” shoan „w Tehuelche,” andyjski jeleń „lub”Huemul południa”. Należy do klasy ssaków, rzędu parzystokopytnych i rodziny jeleniowatych. Gatunek ten został uznany za pomnik przyrody we wszystkich argentyńskich prowincjach, w których zamieszkuje, na wniosek Fundación Vida Silvestre Argentina . Zwierzę Narodowe Chile jest jednym z najbardziej nieznanych ssaków dziko żyjących. 
interesujące fakty o Huemul
charakterystyka
jest to jeleń, który ma ciemnobrązową sierść, lekko zmieszaną z żółtym, gęstym, grubym, pneumatycznym (z powietrzem wewnątrz) i nieco oleistym. Pozwala to łatwo pływać w zimnych wodach Lodowcowych jezior, rzek, strumieni, a także chroni i chroni przed surową zimą (a zwłaszcza bardzo silnymi wiatrami, które zwiększają warunki chłodzenia). Płaszcz jest zmieniany dwa razy w roku: jesienią i wiosną. Jego kolor pozwala na łatwe naśladowanie skał, gleby, zarośli i kłód. Jest to Wytrzymały, solidny, który ma wysokość, od tyłu do ziemi, która sięga prawie jednego metra. Największe okazy mogą ważyć około 100 kilogramów; samce są większe od samic, mogą osiągnąć rozmiar od 90 do 100 cm i mają poroże.
chcesz wiedzieć o National animal of Canada?
zachowanie
czasami huemule spotykają się w znanych jądrach. Pojedyncze osobniki są zwykle wykrywane lub stanowią część małych grup liczących nie więcej niż dwa lub trzy osobniki, których skład jest zmienny. Grupy te mogą być tworzone przez samicę i dorosłego samca, czasami w towarzystwie płowej roku lub przedplecza, lub tylko przez samice.
wydaje się, że huemul jest zwierzęciem terytorialnym. Samiec zajmuje miejsca ograniczone wąwozami. Z obserwacji śladów stóp i fek wynika, że samice mają większą mobilność poziomą niż samce, co wskazywałoby na to, że mogą przechodzić na inne terytoria, podczas gdy samce wolą chodzić w kierunku zbocza, stawiając wysokie miejsca. Ale pora roku wpływa na preferencje gatunku dla określonego siedliska.
zimą , z powodu zimna i śniegu, rozmiar dostępnego siedliska jest poważnie zmniejszony, a huemul ogranicza się do niższych miejsc, preferując zalesione obszary pod limitem śniegu, to jest na wysokości 1000 metrów. Miejsca te są strome i skaliste, z dużą liczbą wąwozów i złożoną szatą roślinną. Ten typ siedliska pozwala zminimalizować ich widoczność i zwiększyć ich szanse na ucieczkę, a jednocześnie służy jako schronienie przed zimowymi burzami i jako źródło pożywienia. Wiosną miejsca te są stopniowo opuszczane, rozpraszając się w poszukiwaniu lepszego pożywienia i większych wysokości. Latem huemul przenosi się do stref o wyższych wysokościach, pokrywając się z górną granicą wysokościową formacji leśnych i dolną granicą formacji łąk Andyjskich. Tak więc w Siedlisku strefy środkowej (Chillán) latem soczyste rośliny rosną na większą wysokość i są dostępne drewniane stoki lenga i dębu południowego, które oferują mu obfite wody i niższe temperatury. Gdy nadejdzie jesień, stopniowo zmniejsza wykorzystanie lasu, przesuwając się w kierunku zarośli dębu i chusquea, z roślinnością zielną. Co do obszaru ??Aysén, jego siedlisko jest zredukowane prawie wyłącznie do ekotonu lasu, w tym wodospadów, z okazjonalnym ruchem wewnątrz lasu i obszarów scoriales pozbawionych roślinności. Środowisko naturalne dla tego miejsca wynosi około 3 km2.
karmienie
dieta huemul zależy od dostępności żywności przez cały rok, co z kolei zależy od klimatu, Pory roku, cech gruntów, cykli biologicznych warzyw i innych zmiennych, głównie ekologicznych. Wiele roślin, które tworzą swoją dietę, wysycha, traci liście i nie są już używane, przez co najmniej kilka miesięcy. W Nevados de Chillán roczna dieta huemul składa się z 46% ziół i 31% krzewów. Gatunki roślin zielnych odpowiadają alstroemerias, pelargonie, storczyki, fiołki góry i waleriany. Wśród krzewów, maitén jest jego ulubionym. W okresie zimowym zmniejsza się dostępność traw i traw, dlatego ich pożywienie stanowią krzaczaste gatunki, takie jak maqui, maitén, Dąb, baccharis sp, a także quinchamalí. W Aysén , według letnich obserwacji, preferowanymi gatunkami są chilco , chaura i lenga renoval.
rozmnażanie
między marcem a majem pojawia się pora zapału, choć już w lutym samce zaczynają wykazywać oznaki (spory) zapowiadające nadejście tego okresu. Okres ciąży trwa od sześciu do siedmiu miesięcy, pod koniec których rodzi się pojedyncze potomstwo. Sezon lęgowy ograniczony jest do miesięcy listopada i grudnia. W pierwszym miesiącu życia Jelonek jest słaby i niestabilny, przez większość czasu pozostaje ukryty i nieruchomy, zmieniając miejsca po karmieniu piersią, co jest strategią unikania drapieżników. Odsadzenie występuje około czwartego miesiąca życia. Od drugiego miesiąca fawns często spożywa pokarm roślinny. Wzrost młodych jest stosunkowo szybki, ponieważ samiec w wieku jednego roku osiąga wielkość dorosłej samicy.F
