Donna Tartt: biografia
w dziedzinie literatury Donna Tartt postępuje zgodnie z zasadą Johna Gardnera, aby pisać tak, jakby przed nami była wieczność. Zdobywczyni najbardziej prestiżowej nagrody Pulitzera nie goni za liczbą książek, chociaż słyszała, że przy jej popularności byłoby to całkiem rozsądne. Dla pisarza o wiele ważniejsze jest, aby cieszyć się procesem, a nie produkować dzieła jak w Manufakturze, i lepiej stać się autorem jednego arcydzieła niż „kilkunastu przeciętnych dzieł.”
dzieciństwo i młodość
Donna jest najstarszą z dwóch córek Taylora i Dona Tarttów, urodzonych w grudniu 1963 w Greenwood. Jej matka pracowała jako sekretarka, a ojciec-na stacji benzynowej, a później zaangażowała się w politykę. Dzieciństwo pisarza spędził w pobliskim mieście Grenada, otoczonym przez ciotki i wujków. Donna prawie nie miała przyjaciół w szkole, ponieważ była chorowitym dzieckiem i rzadko chodziła do szkoły, otrzymując edukację domową.
w wieku czterech lat dziewczyna rozpoczęła Dziennikarstwo, a w wieku pięciu lat napisała swoje pierwsze wiersze i opublikowała swój SONET w czasopiśmie literackim, który ukazał się w Missisipi, gdy miała trzynaście lat. Jako nastolatka Tartt pracowała na pół etatu w lokalnej bibliotece i chętnie czytała; szczególnie lubiła Charlesa Dickensa i Thomasa de Quincey. Następnie została studentką University of Mississippi, gdzie profesorowie zauważyli jej talent pisarski.
na Uniwersytecie Donna studiowała tylko rok i przeniosła się do prywatnego College of Bennington, gdzie studiowała filologię klasyczną, otrzymała znajomość literatury greckiej i Angielskiej.
tam zaprzyjaźniła się z przyszłymi sławnymi pisarzami i scenarzystami Bretem Eastonem Ellisem i Jill Eisenstadt. Po ukończeniu College ’ u Tartt przeniosła się do Nowego Jorku, zaczęła uczęszczać do szkoły artystycznej, ale wkrótce zdała sobie sprawę, że nie ma talentu do rysowania i zrezygnowała z tego zawodu.
Ellis przedstawił Donnę swojej agentce Amandzie Urban, a ich współpraca trwała 25 lat. Dzięki talentowi do biznesu przedstawiciela Międzynarodowej Agencji kreatywnego zarządzania, nieznana pisarka zrobiła dobry interes, sprzedając prawa do swojej debiutanckiej powieści: 450 000 $ – za wydanie książki w twardej oprawie, 510 000 $ za miękką oprawę i 500 000 $ za publikację za granicą.
Literatura
na koncie Donny Tartt są do tej pory tylko trzy powieści, cztery opowiadania, kilka esejów dokumentalnych i Audiobooki, mimo że zaczęła tworzyć w połowie lat 80. W 1991 roku ukazała się 850-stronicowa praca zatytułowana The Secret History. Powieść, nad którą pisarz spędził dziesięć lat, natychmiast stała się bestsellerem. Pierwsze pięć milionów egzemplarzy zostało sprzedanych w ciągu kilku dni. Książka została przetłumaczona na 24 języki.
kilka lat później, trzykrotnie nominowana do Oscara, reżyserka filmu dramatycznego Zabić drozda Alan J. Pakula podjęła się filmowej adaptacji dzieła. Prace nad filmem zostały opóźnione, w 1998 roku reżyser tragicznie zmarł nie zdając sobie sprawy z pomysłu.
książka zawiera elementy typowe dla amerykańskiego gatunku prozy znanego jako ” campus novel.”Jest to zrozumiałe, ponieważ Tartt napisał pierwsze wiersze, będąc przedstawicielem młodszego pokolenia studentów. Dlatego wszystkie kampusy i szczegóły procesu studiowania centralnej postaci, która studiowała klasyczną Starożytność, zostały tak dokładnie opisane.
w powieści pojawia się również linia zbrodni, gdy w środku historii dochodzi do morderstwa. Jednak unikalną rzeczą w całej historii jest to, że czytelnik wie, że zbrodnia została popełniona od samego początku. Czytelnik zanurza się w intensywnych scenach refleksji, wyboru między odpowiedzialnością przyjaźni a sumieniem.
w powieści mała przyjaciółka Donna zwróciła się ku historii amerykańskiego Południa połowy XX wieku. W centrum fabuły-dziewczyna próbuje rozwiązać morderstwo brata, które wydarzyło się wiele lat temu. Po śmierci syna rodzice rozstali się, a opiekę nad Harriet (główną postacią) przejęli jej krewni. Przez całe życie ma obsesję na punkcie zemsty na nieznanym zabójcy, a jej przyjaciel z dzieciństwa pomaga jej znaleźć faceta. Plan nie prowadzi do niczego dobrego.
według recenzentów Tartt udało się napisać intensywną historię z niesamowitymi zwrotami akcji, jasnymi postaciami, złożoną osobowością głównego bohatera i dokładnie oddać atmosferę małego miasteczka lat 60. po publikacji pisarka powiedziała, że miała wystarczająco dużo gotowego materiału na kolejne pięć książek.
Powieść wykorzystuje już wypróbowaną i sprawdzoną technikę-tragedię, która wydarzyła się w przeszłości. Fabuła skupia się wokół Nastolatka Theodore ’ a, który wraz z matką znalazł się w środku ataku terrorystycznego w Metropolitan Museum.
spełniając prośbę umierającego gościa o uratowanie płótna XVII wieku, chłopiec bierze, a właściwie kradnie dzieło sztuki. Czternaście lat później Theo próbuje dowiedzieć się, czy istnieje związek między dziewczyną zmarłego mężczyzny, którą widział tego tragicznego dnia w muzeum, a obrazem.
wydawca, przewidując wyjście z książki, opisał ją jako historię związku młodego mężczyzny, który przeżył śmierć matki, dręczony winą i mocą, która wciąga go w realny świat zbrodni i korupcji.
życie osobiste
jedna z zasad życia Tartta mówi, że samotne wilki zajmują się pisaniem. Być może dlatego nie ma dzieci i męża, a może winą jest inny fakt jej biografii – trudny rozwód rodziców. A los gospodyni domowej, jak powiedziała Donna w wywiadzie dla Esquire, jest najgorszym koszmarem, jaki może sobie wyobrazić.
na szczęście bestsellerowej autorce udało się do tej pory uniknąć plotek o nietradycyjnej orientacji, które zwykle pojawiają się wokół kobiet, które unikają bliskiego kontaktu z mężczyznami.
kiedy Donna jest pytana, czy w ogóle planuje mieć rodzinę, pisarz odpowiada po francusku: „Je ne vais jamais me marier”, co oznacza ” nigdy się nie ożenię.”Według kilku amerykańskich stron internetowych, w młodości Tartt miała romans z Bretem Ellisem, ale żadna z nich nie złożyła oficjalnych oświadczeń.
teraz pies o imieniu Luther trzyma jej towarzystwo na ranczu w Wirginii. Według Donny, jest o wiele więcej do napisania w przyjaźni połączonej z przygodami niż w romantycznych związkach.
” trzymaj się z dala od tych, których za bardzo kochasz. To oni cię zabiją.”
Zdjęcia szczupłej Brunetki (Donna ma 170 cm wzrostu i waży 127 funtów), która woli wyglądać elegancko i elegancko, rzadko pojawiają się na stronach internetowych wydań znanych czasopism. The Guardian w 2013 roku umieścił Tartta w pierwszej dziesiątce najbardziej stylowych ludzi na świecie. Facebook i Instagram nie mają zweryfikowanych stron, a sama autorka nie lubi mediów społecznościowych.
Donna Tartt obecnie
w 2014 roku prawa do filmowej adaptacji „The Goldfinch” zostały nabyte przez wytwórnię filmową RatPac Entertainment i Warner Bros. Jednak przez długi czas nie było wiadomości o rozpoczęciu zdjęć. W 2017 roku Amazon dołączył do Warner Brothers. Firma zgodziła się sfinansować jedną trzecią budżetu filmu w wysokości 40 milionów dolarów, pod warunkiem, że będzie promować film w serwisach streamingowych, A Warner Bros, odpowiednio, przejmie Kino.
rolę produkcyjną powierzono autorowi melodramatu Brooklyn, laureatowi Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej Johnowi Crowleyowi. Kolejne nominowane do nagrody BAFTA Nina Jacobson i Brad Simpson, znane z amerykańskiego kryminału i Boys Don ’ t Cry, wyprodukowały film.
i dopiero w 2018 roku okazało się, że w końcu rozpoczęły się zdjęcia do filmu dramatycznego. Były też komplikacje w obsadzie. Negocjacje odbyły się z Julianne Moore, Ralphem Fiennesem i Liamem Neesonem. W rezultacie role zostały rozdzielone między Ansel Elgort, Sarah Paulson, Nicole Kidman, Ashleigh Cummings.
autorowi powieści, na której oparty jest film, zapłacono 3 miliony dolarów. Agentka Donny, Amanda Urban, zawarła fantastyczny układ jak na standardy literackie. Ku zaskoczeniu kolegów, po tym pisarka rozwiązała kontrakt. Niezadowolenie Tartt spowodowane jest tym, że nie miała okazji napisać scenariusza ani zostać producentem filmowym. Peter Straughan, scenarzysta serialu telewizyjnego Wolf Hall, opartego na powieściach Hilary Mantel, zaadaptował książkę na film.
zainteresowania Donny reprezentują teraz Nicole Aragi, która promuje twórczość Junota Díaza i Jonathana Safrana Foera.
Ciekawostki
- powieść mały przyjaciel została nagrodzona nagrodą dużego brytyjskiego sprzedawcy detalicznego WH Smith, dystrybuującego prasę, książki i artykuły papiernicze. Ponad 200 lat temu firma wprowadziła do gospodarki pojęcie „sklepów sieciowych”.
- Donna wydała opłatę za książki na drogiego Land Rovera, ale nigdy nie nauczyła się jeździć.
- ulubionym zapachem autora jest zapach gorącego asfaltu.
- Tartt uwielbia ubrania w stylu vintage i nie stroni od kupowania elementów garderoby na pchlim targu.
- powieść The Goldfinch została zainspirowana zniszczeniem posągów Bamiyan w Afganistanie w 2001 roku. Praca została nagrodzona Nagrodą Pulitzera.
- powieść The Secret History została nominowana do Orange Fiction Prize for Property, jednej z najbardziej prestiżowych nagród w świecie anglojęzycznym za utwór literacki napisany przez kobietę.
Cytaty
’ byłabym nieszczęśliwa, wydając książkę co trzy lub cztery lata. I jeśli nie będę się dobrze bawić pisząc to, ludzie nie będą się dobrze bawić czytając to. Nie chcę, żeby to była tylko przejażdżka w parku rozrywki. Po co to robić?”
” powieść nabiera bogactwa po prostu dlatego, że ma wagę tych wszystkich lat, które się w nią włożyło. To taki tajny hak. Możesz poczuć czas mieniący się między stronami.”
” piszę duże książki, ale częścią tego, czego doświadczam przy biurku, co robię na co dzień, jest myślenie i pisanie o małych rzeczach. Chodzi o pisanie zdań, strukturę akapitów. Zdanie też ma swoją strukturę. Musi mieć przepływ i symetrię. Chodzi o znalezienie właściwego słowa, dowiedzieć się dokładnie, co chcesz powiedzieć.”
” dobrzy gawędziarze zawsze doceniali historie morderstw.”
” sztuka tworzenia postaci oznacza, że trzeba nauczyć się widzieć różnych ludzi, w tym – dość nieatrakcyjnych, a nie opierać się na subiektywnych preferencjach.”
Bibliografia
- powieść Sekretna Historia
- powieść mały przyjaciel
- powieść Szczypiorniak
- opowiadanie”świąteczny konkurs „
- esej dokumentalny”duch drużyny: wspomnienia z bycia pierwszoroczniakiem w drużynie koszykówki”