Parvatedit
Parvati jest hinduską boginią miłości, piękna, czystości, płodności i oddania. Jest manifestacją Adi Parashakti. Jest boginią matką w hinduizmie i ma wiele atrybutów i aspektów. Każdy z jej aspektów wyraża się innym imieniem, nadając jej ponad 1008 imion w regionalnych mitologiach hinduistycznych Indii, w tym popularne imię Gauri. Wraz z Lakshmi (boginią bogactwa i dobrobytu) i Saraswati (boginią wiedzy i nauki) tworzy Trójcę hinduskich bogiń.
Parvati jest żoną Shivy – niszczyciela, recyklera i regeneratora wszechświata i wszelkiego życia. Jest matką hinduskich bogów Ganeshy i Kartikeya.
Rita Gross twierdzi, że pogląd Parvati tylko jako idealnej żony i matki jest niekompletną symboliką siły kobiecości w mitologii Indii. Parvati, wraz z innymi boginiami, angażują się w szeroki zakres cenionych kulturowo celów i działań. Jej związek z macierzyństwem i kobiecą seksualnością nie ogranicza kobiecości ani nie wyczerpuje ich znaczenia i aktywności w literaturze hinduistycznej.Przejawia się w każdej aktywności, od wody po góry, od sztuki po inspirujących wojowników, od rolnictwa po taniec. Liczne aspekty Parvati, jak twierdzi Gross, odzwierciedlają hinduistyczne przekonanie, że kobiecość ma uniwersalny zakres działań, a jej płeć nie jest warunkiem ograniczającym.
w wierzeniach hinduistycznych Parvati jest energią i mocą Shivy, a ona jest przyczyną więzi łączącej wszystkie istoty i środkiem ich duchowego uwolnienia.
Devi jest przedstawiana jako idealna żona, matka i Gospodyni domowa w indyjskich legendach. W sztuce indyjskiej ta wizja idealnej pary wywodzi się od Śiwy i Parwati jako połowy drugiej, przedstawianej jako Ardhanarisvara. Parvati znajduje się szeroko w starożytnej literaturze indyjskiej, a jej posągi i ikonografia łaska starożytne i średniowieczne Świątynie hinduistyczne w całej Azji Południowej i Azji Południowo-Wschodniej.
LakshmiEdit
Lakshmi, zwana także Sri, jest hinduską boginią bogactwa, fortuny i dobrobytu (zarówno materialnego, jak i duchowego). Ona jest małżonką i aktywną energią Wisznu. Jej cztery ręce reprezentują cztery cele ludzkiego życia uważane za ważne dla hinduskiego sposobu życia-Dharmę, kāmę, artha i mokszę. Jest również częścią Tridevi, która składa się z Lakshmi, Parvati (bogini mocy, płodności, miłości, piękna) i Saraswati (bogini muzyki, mądrości i nauki).
w starożytnych pismach indyjskich wszystkie kobiety są uważane za ucieleśnienie Lakshmi. Małżeństwo i związek pomiędzy Lakshmi i Vishnu jako żoną i mężem, stwierdza Patricia Monaghan, jest ” paradygmatem rytuałów i ceremonii dla panny młodej i pana młodego w hinduskich ślubach.”
odkrycia archeologiczne i starożytne monety sugerują uznanie i szacunek dla bogini Lakszmi w Królestwie Scyto-Partów i w całych Indiach do I tysiąclecia p. n. e. Jest również czczona w innych nie-hinduistycznych kulturach Azji, takich jak Tybet. Ikonografia i posągi Lakshmi zostały również Znalezione w świątyniach hinduistycznych w całej Azji Południowo-Wschodniej, szacuje się, że pochodzą z drugiej połowy pierwszego tysiąclecia n. e. W czasach współczesnych Lakshmi jest czczona jako bogini bogactwa. Na jej cześć obchodzone są święta Diwali i Sharad Purnima (Kojagiri Purnima).
Saraswatieedit
Saraswati, to hinduistyczna bogini wiedzy, muzyki, sztuki, mądrości i uczenia się. Jest małżonką Brahmy.
Najwcześniejsza znana wzmianka o Saraswati jako bogini znajduje się w Rigwedzie. Pozostała znacząca jako bogini od epoki wedyjskiej do współczesnych czasów tradycji hinduistycznych. Niektórzy Hindusi świętują święto Vasant Panchami (piąty dzień wiosny) na jej cześć, i uczcić ten dzień, pomagając małym dzieciom nauczyć się pisać alfabety tego dnia. Jest również częścią Tridevi, która składa się z Saraswati, Parvati (bogini mocy, płodności, miłości, piękna) i Lakshmi (bogini bogactwa materialnego, dobrobytu i fortuny).
Saraswati jest często przedstawiany ubrany w czystą biel, często siedzący na białym lotosie. Uosabia nie tylko wiedzę, ale także doświadczenie najwyższej rzeczywistości. Jej ikonografia jest zazwyczaj w białych motywach od sukni przez kwiaty do łabędzia-kolor symbolizujący Sattwa Guna lub czystość, dyskryminację dla prawdziwej wiedzy, wglądu i mądrości.
ogólnie pokazano, że ma cztery ręce, ale czasami tylko dwie. W czterech rękach znajdują się przedmioty o znaczeniu symbolicznym-pustaka (książka lub skrypt), mala (różaniec, girlanda), dzbanek na wodę i instrument muzyczny (lutnia lub vina). Przechowywana przez nią Księga symbolizuje Wedy reprezentujące uniwersalną, boską, wieczną i prawdziwą wiedzę, jak również wszelkie formy uczenia się. Māla kryształów, reprezentująca moc medytacji, garnek wody reprezentuje moce oczyszczające dobro od zła. Instrument muzyczny, zazwyczaj veena, reprezentuje wszystkie sztuki i nauki twórcze, a jej trzymanie symbolizuje wyrażanie wiedzy, która tworzy harmonię. Upaniszada Saraswatirahasya Dżajurwedy zawiera dziesięć wersetów zwanych „Dasa sloki”, które są pochwałą Saraswati. W tej Upaniszadzie jest wychwalana jako
jesteś Łabędziem szybującym nad stawem twórczej energii, fal i fal twórczych sił emanujących z Twojej formy! Promienna bogini olśniewająca w Bieli, zamieszkała na zawsze w Kaszmirze mojego serca.
Saraswati występuje również poza Indiami, np. w Japonii, Wietnamie, Bali (Indonezja) i Mjanmie.: 95
Durga i Kali
w literaturze wedyjskiej nie ma żadnej konkretnej bogini pasującej do pojęcia Durgi. Jej legendy pojawiają się w średniowieczu, jako wściekła, okrutna postać Bogini Matki Parvati przyjmuje awatara jako Durga lub Kali.: 45-48 objawia się jako bogini z ośmioma lub dziesięcioma ramionami trzymającymi broń i czaszki demonów, i jest okrakiem na tygrysie lub Lwie. W Skanda Purana Devi Bhagvata Puran i inne Purany Parvati przybiera formę wojowniczej bogini i pokonuje demona zwanego Durg, który przybiera formę bawoła. Pod tym względem znana jest pod imieniem Durga.: 96-97 w późniejszej literaturze hinduistycznej, stwierdza Jansen, przypisuje się jej rolę „energii, mocy (shakti) bezosobowego Absolutu”.
w tradycjach Szaktyzmu hinduizmu, spotykanych szczególnie we wschodnich stanach Indii, Durga jest popularną formą bogini Parwati. W epoce średniowiecza komponowała teksty takie jak Purany, wyłania się jako wybitna bogini w kontekście kryzysu, kiedy złe Asury były na wznoszeniu. Męscy bogowie nie byli w stanie opanować i opanować sił zła. Wojownicza bogini, Parvati, zabija Asurę, a następnie jest niepokonana i czczona jako „obrońca Dharmy, niszczyciel zła”.
powstanie i mitologia Durgi jest opisana w Puranach, szczególnie w Devi Mahatmya. Tekst opisuje wyłanianie się Kālī z Parvati, gdy staje się bardzo zła. Twarz Parvati staje się ciemna i nagle Kali wychodzi z czoła Parvati. Jest czarna, nosi girlandę z ludzkich głów, jest ubrana w skórę tygrysa, jeździ na tygrysie i dzierży laskę zwieńczoną ludzką czaszką. Niszczy Asury. Literatura na temat bogini Kali opisuje kilka takich przejawów, głównie w jej przerażających, ale ochronnych aspektach. Kali pojawia się jako niezależne bóstwo, lub podobnie jak Durga, postrzegana jako żona Śiwy. W tym aspekcie reprezentuje ona wszechmocną Shakti Shivy. Posiada zarówno twórczą, jak i destrukcyjną moc czasu. Kali, zwany także Kalaratri, jest nazywany w jodze Vasistha jako Prakṛti lub „cała natura”. Jest ona opisana w tekście, stan Shimkhanda I Herman, jako „jedno wielkie ciało kosmosu”, i tak samo jak Devis”Durga, Jaya i Siddha, Virya, Gayatri, Saraswati, Uma, Savitri”. Ona jest mocą, która wspiera ziemię, ze wszystkimi jej morzami, wyspami, lasami, pustyniami i górami, twierdzi Yoga Vasistha. Nie należy jej mylić z Kali Yuga, która jest pisana podobnie, ale ma inne znaczenie. Kali Yuga jest przedstawiana jako zagrożenie dla matki Indii, z obrazami z XIX wieku przedstawiającymi wiek jako ” okrutnego demona zjadającego mięso „w porównaniu z indyjskim przedstawieniem”krowy dającej mleko swoim dzieciom”.
największym corocznym festiwalem związanym z boginią jest Durga Puja obchodzona w miesiącu Ashvin (Wrzesień–Październik), gdzie czczone jest dziewięć manifestacji Parvati (Navadurga), każdy w ciągu dziewięciu dni. Są to: Shailaputri, Brahmacharini, Chandraghanta, Kushmanda, Skandamata, Katjayani, Kaalratri, Mahagauri i Siddhidaatri.
TrideviEdit
w hinduizmie feministycznym shaktidharma najwyższe bóstwo Mahadevi manifestuje się jako bogini Mahasaraswati w celu stworzenia, jako bogini Mahalaxmi w celu zachowania i jako bogini Mahakali (Parvati) w celu zniszczenia. Te trzy formy najwyższej bogini Mahadevi są łącznie nazywane Tridevi.Mówi się, że te Tridevi są Shakti wszystkich bogów lub Deva. Tak jak Mahasaraswati jest Shakti Pana Brahmy; Mahalaxmi jest Shakti Pana Wisznu; a Mahakali jest powiedziane, że jest Shakti Pana Shivy.
SitaEdit
sita, inkarnacja Lakshmi, jest żoną ramy, awatara Wisznu. Ona jest shakti lub prakriti ramy, jak powiedziano w Ram Raksha Stotram. W Upaniszadzie Sita, Upaniszadzie śakta, Sita jest wychwalana jako najwyższa bogini. Upaniszada utożsamia Sita z Prakrti (naturą), którą tworzą „Wola” ichha, aktywność (Krija) i wiedza (jnana). Upaniszada stwierdza również, że sita pojawiła się podczas bruzd, na skraju pługa. Jest wychwalana jako jedna z Panczakanyi za jej cnotliwe cechy; zabranie ich imion niszczy wszystkie grzechy.
jej historia życia i podróże z mężem ramą i szwagrem Lakshmaną są częścią hinduistycznej epopei Ramayana, alegorycznej historii z hinduistycznymi naukami duchowymi i etycznymi. Istnieje jednak wiele wersji Ramajany i jej historii jako bogini w mitologii hinduskiej. Jej legendy różnią się również w południowo-azjatyckich wersjach eposu Ramayana, na przykład w Ramakien w Tajlandii, gdzie jest pisana jako Sida (lub Nang Sida).
w Valmiki Ramayana Sita jest wielokrotnie wyrażana jako manifestacja Lakshmi, jako ta, która błogosławi obfitość w rolnictwie, żywności i bogactwie. Mówi się o złotej bogini, w której po tym, jak Rama (Wisznu) jest pogrążony w żałobie, odmawia ponownego zawarcia małżeństwa, nalega, aby był żonaty wyłącznie i na zawsze z nią i używa złotego wizerunku Sity jako substytutu w wykonywaniu swoich obowiązków jako króla.: 63 Sita, w wielu hinduistycznych mitologiach, to Devi związane z rolnictwem, płodnością, żywnością i bogactwem dla kontynuacji ludzkości.: 58, 64
RadhaEdit
Radha oznacza ” dobrobyt, sukces i błyskawicę.”Jest żeńskim odpowiednikiem i małżonkiem Kryszny. Jest również uważana za wewnętrzną siłę Kryszny. W literaturze Puranicznej, takiej jak Brahma Vaivarta Purana, jest znana jako bogini miłości i jest również opisywana jako „Prakriti” wraz z boginiami Lakshmi, Parvati, Saraswati i Gayatri. W wierszach Vidyapatiego (1352-1448) stała się kosmiczną królową, a później stała się inspiracją dla wielu form sztuki, literatury, muzyki i Tańca. Jest również postrzegana jako inkarnacja Lakshmi. Niektóre tradycje czczą Radhę jako małżonka kochanka Kryszny, podczas gdy wiele innych tradycji czci Radhę jako małżonka Pana Kryszny.
Radha stała się sławna dzięki wierszowi Gitagovindy Jayadeva, który został napisany w XII wieku. Jest to dramat liryczny,” mistyczny poemat erotyczny ” opisujący miłość Kryszny i Radhy. Niektóre inne teksty, które wspominały o Radha to-Brahma Vaivarta Purana, Padma Purana, Skanda Purana, Devi Bhagvata Purana, Matsya Purana, Narada Pancharatra, Brahma Samhita, Shiva Purana i Garga Samhita.
Radha urodziła się w Barsanie i co roku jej urodziny są obchodzone jako „Radhastami”. Jest opisywana przez Pismo Święte jako naczelnik gopis. Jest również czczona jako królowa Barsany, Vrindavanu i jej duchowej siedziby Goloka. Jej romans z Kryszną miał miejsce w Vraja i okolicznych lasach. Mówi się, że „Kryszna oczarowuje świat, ale Radha może nawet oczarować Krysznę z powodu jej bezinteresownej miłości i całkowitego oddania się Jemu”.
Radha zawsze była częścią ruchu bhakti symbolizującego „tęsknotę ludzkiej duszy przyciągniętej do Kryszny”. W południowych Indiach uważana jest za Bhumidevi.
chociaż bogini Radha ma ponad tysiąc imion, ale niektóre z jej popularnych imion używanych przez wielbicieli to-Radhika, Radhe, Radharani, Madhavi, Keshavi, Shyama, Kishori, Shreeji, Swamini ji (w Pushtimarg), Raseshwari, Vrindavaneshwari i Laadli ji.
MahadeviEdit
w szóstym wieku, kiedy Devi Mahatmya weszła w życie, imię Devi (bogini) lub Mahadevi (Wielka bogini) zyskało na znaczeniu, aby reprezentować jedną żeńską boginię, obejmującą dyskretne boginie, takie jak Parvati i tak dalej. W mitologii hinduistycznej Devi i Deva są zwykle sparowane, uzupełniają się i idą razem, Zwykle pokazywane jako równe, ale czasami Devi jest pokazywane jako mniejsze lub w roli podrzędnej. Niektóre boginie odgrywają jednak niezależną rolę w hinduskim panteonie i są czczone jako najwyższe bez obecności męskich bogów lub z mężczyznami w pozycji podporządkowanej. Mahadevi, jako bogini matka, jest przykładem późniejszej, gdzie podsyca wszystkie boginie, staje się ostateczną boginią, a czasami nazywana jest po prostu Devi.
teksty teologiczne przewidywały Mahadevi jako ostateczną rzeczywistość we wszechświecie jako „potężną, twórczą, aktywną, transcendentną żeńską istotę.”Indyjska Literatura Puran i tantr celebruje tę ideę, szczególnie między XII a XVI wiekiem, a najlepszym przykładem takich tekstów są różne manuskrypty Devi Bhagavaty Purany z wbudowaną w nie Devi Gitą.
Devi Bhagavata Purana daje Mahadevi pierwszorzędną pozycję jako matce wszechogarniających trzech światów i daje jej pozycję bycia całym wszechświatem-materialnym i duchowym. W tekście Upaniszadskim Devi Upaniszada, Upaniszada Sakta i ważny tekst tantryczny powstały prawdopodobnie pomiędzy IX a XIV wiekiem, bogini odnosi się w najbardziej ogólnym i uniwersalnym pojęciu, jako Mahadevi i reprezentuje wszystkie boginie jako różne jej przejawy. Lalita Sahasranama (tysiąc imion Lalita (Parvati) stwierdza, że Mahadevi jest znana pod różnymi synonimami, takimi jak Jagatikanda (zakotwicza świat), Vishvadhika (ten, który przewyższa wszechświat), Nirupama (ten, który nie ma sobie równych), Parameshwari (dominujący gubernator), Vyapini (obejmuje wszystko), Aprameya (niezmierzona), Anekakotibrahmadajanani (Stwórca wielu wszechświatów), Vishvagarbha (ta, której Garba lub łona podsyca Wszechświat), Sarvadhara (pomaga wszystkim), Sarvaga (bycie wszędzie w tym samym czasie, sarvalokesi (rządzi wszystkimi światami) i vishavdaharini, który działa dla całości universe).
bogini Mahadevi ma wiele aspektów swojej osobowości. Skupia się na tej stronie, która odpowiada jej celom, ale w przeciwieństwie do męskich hinduskich bóstw, jej moce i wiedza działają w sposób Wielofunkcyjny. Dziesięć aspektów jej, zwanych również Mahavidyas (lub wielkimi formami jej wiedzy) to formy Parvati i są to: Kali, Tara, Tripura Sundari, Bhairavi, Bhuvanesvari, Chhinnamasta, Dhumavati, Bagalamukhi, Matangi i Kamala.
Tantra i DevisEdit
Literatura tantryczna, taka jak Soundarya Lahari oznaczająca „Powódź piękna”, przypisywana Adi Shankaracharya shaktą lub wierszem tantrycznym, jest dedykowana Najwyższemu bóstwu sekty, Parvati, który jest uważany za znacznie wyższego od Śiwy. Celebruje Parvati i jej kobiecą osobowość. Jest to podejście do Tantry poprzez Parvati.
w tradycjach Tantry Shakti, Devi są wizualizowani za pomocą yantry i są narzędziem duchowej podróży dla adepta Tantry. Adepci rytualnie konstruują trójkątne jantry z odpowiednim wykorzystaniem wizualizacji, ruchu i mantry. Adepci wierzą, twierdzą John Stratton Hawley i Donna Marie Wulff, że „ustanowienie takiej yantry to umieszczenie makrokosmosu w sobie”, a zrobienie tego może przynieść doczesne korzyści, duchowe moce lub oświecenie.
tekst tantryczny zatytułowany „Vigyan Bhairav Tantra”,” Vigyan „oznaczający” świadomość „jest rozmową pomiędzy Śiwą i Parvati, oddaną w 112 wersach, rozwijającą” mądrość i wgląd w czystą świadomość.”
Devi Puja jest czczeniem Parvati, które jest obserwowane poprzez cztery formy Devi Yantra; pierwsza to Tara, która istnieje w sferze czwartej czakry reprezentującej duchowe serce; Saraswati emanuje w pierwszej czakrze; Lakshmi formuje drugą czakrę; a Parvati jest w sercu trzeciej czakry i dopełnia czakrę. Czczenie poprzez tę Yantrę prowadzi do urzeczywistnienia w sobie „kosmicznej energii”.
MatrikasEdit
Matrikas, czyli matki, to siedem lub osiem żeńskich bóstw, które są przedstawione jako grupa. Wszystkie są formami Parvati. Są to Brahmani, Vaishnavi, Maheshvari, Indrani, Kaumari, Varahi i Chamundi lub Narasimhi.: 151-152 pojęcie Matrikas jest ważne w tradycjach tantrycznych. Są one opisane w Isaanasivagurudevapaddhati, jako twory mające ułatwić Panu Śiwie stawienie czoła jego przeciwnikowi Andhakasurze. Wszystkie Matriki są przedstawione w pozycji siedzącej, Lalitasana i bedecked z ciężkiej biżuterii.
uczeni twierdzą, że koncepcja Matrikas jako potężnych bogiń pojawiła się na początku pierwszego tysiąclecia naszej ery, a być może znacznie wcześniej.
idea ośmiu bogiń matek razem znajduje się w himalajskim Szajwiźmie, podczas gdy siedem boskich matek (Sapta Matrika) jest bardziej powszechne w południowych Indiach.