Chillingworth is the Greatest Sinner in the Scarlet Letter
świat purytańskiej Nowej Anglii, podobnie jak świat dzisiejszy, był wypełniony wieloma złymi wpływami. Wielu ludzi było w stanie wytrzymać pokusę, ale niektórzy padli ofiarą ciemnej strony. Takie przestępstwa przeciwko Bogu, w myśli, słowie, uczynku, pragnieniu lub zaniedbaniu, są tym, co określamy jako grzech (Gerber 14).
w szkarłatnej liście Nathaniela Hawthorne ’ a czytelnik jest w stanie zaobserwować, jak jeden grzech niszczy trzy życia. Hester, Dimmesdale i Chillingworth są winni ulegania pokusie, złości i pożądaniu, co powoduje, że wszystko pasuje do definicji grzesznika. Jednak nikczemności Chillingwortha podnoszą go ponad Hester i Dimmesdale na poziomie diabolicznych czynów.
od momentu wprowadzenia Chillingwortha jest podstępny wobec społeczeństwa purytańskiego. Chillingworth pojawia się w powieści, zdając się nie wiedzieć nic o scenie na rusztowaniu. Pyta pewnego mieszczanina:”…kim jest ta kobieta? – a po co ona tu jest, żeby się publicznie wstydzić?”(Hawthorne 67). Jednak w następnym rozdziale dowiadujemy się, że rzeczywiście wie, kim jest Hester, ponieważ Chillingworth jest jej prawowitym mężem. Skazuje mieszkańców Bostonu, by uniknąć upokorzenia, jakie przyniosła mu jego żona. W związku z tym grzeszy się przeciwko ośmiu przykazaniom: „nie będziesz świadczył fałszywie przeciwko bliźniemu swemu” (Gerber 26).
teraz Można by stwierdzić, że Hester również grzeszy przeciwko ósmemu przykazaniu . Nigdy nie ujawnia imienia ojca swojej córki. I jest powiedziane, że trzeba zawsze mówić prawdę. Jednak stwierdza również, że trzeba zachować tajemnicę, gdy ktoś o to poprosi, i nie mówić nic, co zaszkodzi reputacji innej osoby (Gerber 27). Tak więc Hester w rzeczywistości nie zgrzeszył. Ona N…
… środek papieru …
…zbrodnie rth przeciwko Panu są bardziej złośliwe niż te popełnione przez Hester i wielebnego Dimmesdale ’ a. Dążenie chillingwortha do zemsty i prawdy prowadzi go drogą grzechu, a w perspektywie purytańskiej drogą do piekła.
prace cytowane i konsultowane:
Baym, Nina. Wstęp. Szkarłatna Litera. Nathaniel Hawthorne. New York City: Penguin Books USA, Inc. 1986.
Gerber, John C. „forma i treść Szkarłatnej litery.”The Scarlet Letter: A Norton Critical Edition. Eds. Seymour Gross, Sculley Bradley, Richmond Croom Beatty i E. Hudson Long. New York: W. W. Norton and Co., 1988.
Hawthorne, Nathaniel. Szkarłatna Litera. Boston: Ticknor, 1850. 3 listopada 1999
Smiles, Samuel. „”The Scarlet Letter.””Krytyczny Temperament. Ed. Martin Tucker. New York City: Frederick Ungar Publishing Company, 1962. 266.