21 maja 1981 BOB MARLEY został pochowany w wiosce Nine Mile. W trumnie była jego czerwona gitara Gibson Les Paul, piłka nożna, Biblia otwarta w Psalmie 23 i łodyga Ganji umieszczona tam przez Ritę Marley.
w dzień przed pogrzebem trumna została umieszczona na paradzie lit de Parade, dzięki czemu publiczność, szacowana na 100 000 osób, mogła przejść obok i uzyskać ostateczne spojrzenie na Gong. Długie zamki Marleya zostały zastąpione peruką, ponieważ jego włosy zostały utracone podczas leczenia raka w Nowym Jorku, Miami, Meksyku i wreszcie w bawarskiej klinice dr Josefa Isselsa, po zdiagnozowaniu czerniaka złośliwego cztery lata wcześniej.
Rastafarianie powiedzieli żałobnym ludziom, że nie ma powodu do żałoby, ponieważ śmierć nic nie znaczyła. Bob nigdzie nie poszedł – wciąż był wśród nas.
dzień pogrzebu rozpoczął się godzinnym nabożeństwem dla rodziny i bliskich przyjaciół w etiopskim Kościele prawosławnym Trójcy Świętej, któremu przewodniczył Jego Eminencja Abuna Yesehaq, arcybiskup kościoła na zachodniej półkuli, który ochrzcił Marleya w Nowym Jorku w listopadzie ubiegłego roku, tuż po jego ostatnich triumfalnych koncertach w Madison Square Garden. Bob miał na imię Berhane Selassie-światło Trójcy Świętej.
w kulminacji nabożeństwa jego trumna została zabrana na arenę Narodową, gdzie zebrało się 6000 wiernych wraz z reporterami z całego świata. Ogromny sztandar nad wejściem głosił pogrzeb Czcigodnego Roberta Nesty Marleya, OM. Order Zasługi został mu nadany kilka tygodni przed śmiercią.
biało-płaszczowi strażnicy Jamaica Defence Force wnieśli trumnę do holu. Muzyka Boba była odtwarzana wewnątrz i na zewnątrz na ulicy dla dużej liczby ludzi, którzy przybyli bez zaproszeń. Dla tych, którzy nie mogli wejść, ceremonia była przekazywana przez głośniki.
trumna Boba spoczywała na stole w środku szerokiej sceny i pokryta była dwiema flagami: zieloną, złotą i czarną Jamajki oraz czerwoną, zieloną i złotą Etiopii. Balkony były otwarte dla publiczności i szybko zapełniały się, ale na podłodze rzędy krzeseł były oznaczone znakami: Rodzina, rząd, prasa, dwanaście plemion Izraela, muzycy.
matka Boba, Cedella, Rita i niektóre z jego dzieci, w tym jego synowie Ziggy, Steve i Robert Junior, Julian, i jego córki Cedella i Stephanie zajęli ich miejsce. Formalna Gwardia etiopskiego Kościoła zajęła swoje miejsca wokół trumny, a środek sceny został wkrótce wypełniony starszymi kościoła, w szatach o zróżnicowanym i żywym designie.
chwilę po zaplanowanej godzinie 11, nabożeństwo rozpoczęło się hymnem anglikańskim: „O Boże, nasza pomoc w minionych wiekach”. Gubernator generalny Glasspole odczytał pierwszą lekcję, zaczerpniętą z 1 Koryntian: Ostatnim wrogiem, który zostanie zniszczony, jest śmierć. Zgromadzenie odśpiewało kolejny hymn: wtedy zaśpiewa Ci dusza moja, Boże Zbawicielu Mój, / jak wielki jesteś, jak wielki jesteś. Były premier Michael Manley czytał z 1 Tesaloniczan: dlatego, bracia, zostaliśmy pocieszeni nad wami w całym naszym utrapieniu i utrapieniu przez waszą wiarę / bo teraz żyjemy, jeśli mocno stoicie w Panu.
następnie, ku uciesze Rastasów na balkonie, przyszła kolej na dredy Allana” skilla „Cole’ a, najlepszego piłkarza Jamajki i jednego z najbliższych przyjaciół Marleya. Cole nosił szaty dwunastu plemion Izraela, z którymi Bob od dawna był związany. Miał przeczytać Psalm 68, który nosi podtytuł: do Naczelnego muzyka, psalm lub pieśń Dawida.
zamiast tego wydał fragmenty z Koryntian i Izajasza szczególnie drogie sercom Rastafarian. Na konsternację wśród dostojników kościelnych na peronie odpowiadały odgłosy aprobaty Kongregacji.
rozdrażniony Arcybiskup odzyskał opanowanie na czas czytania błogosławieństw-Błogosławieni ubodzy w duchu; dla nich jest królestwo niebieskie – i aby poprowadzić Modlitwę Pańską przed premierem Edwardem Seagą wygłosił mowę pochwalną, pamiętną tylko na zakończenie błogosławieństwa: niech jego dusza spocznie w ramionach Jah Rastafari.
Arcybiskup nagrodził skilla Cole ’ a w bezpośrednim przemówieniu do Rasta w sali. Po co opowiadać się za repatriacją do Afryki, domagał się, kiedy to byłoby dla nich więcej korzyści, aby pracować razem dla lepszego życia na Jamajce? Krzyczeli Jah! Rastafari na przekór, jak mówił.
wtedy Wailers i I-Threes weszli na scenę i wykonali Rastaman Chant. Cedella Booker zamknęła serwis. W towarzystwie dwóch innych kobiet wydała Amen.
następnie muzycy odłożyli swoje instrumenty, przenieśli trumnę na ramiona przez korytarz i wyszli na jezdnię, gdzie została umieszczona w karawanie, na 50-milową podróż do miejsca, w którym zaczęło się życie Marleya.
gdy cortege opuścił Kingston, przeszedł obok domu przy 56 Hope Road. Na South Camp Road, przed szkołą Alpha Boys, uczniowie śpiewali No Woman, No Cry, gdy procesja zmierzała w kierunku Marcus Garvey Drive i z miasta.
konwój dotarł po południu do Nine Mile, gdzie 6 lutego 1945 Cedella Booker przywiozła Boba Marleya na świat. 36 lat później Bob wrócił do domu na swój ostatni odpoczynek.
