Blog

leczenie szpitalne i mieszkaniowe pomaga nastolatkom, którzy angażują się w Cięcie

kiedy dowiadujesz się, że twój nastolatek cięje, prawdopodobnie jest to szok. Możesz być całkowicie zagubiony. Zachowanie, które większość ludzi nazywa cięciem – które specjaliści ds. zdrowia psychicznego nazywają nie-samobójczym samookaleczeniem (NSSI) – na początku nie jest łatwe do zrozumienia. Jednak wiarygodne statystyki pokazują, że miliony nastolatków każdego roku angażują się w samouszkodzające zachowania, takie jak cięcie.

w 2018 roku American Journal of Public Health opublikował badanie, które wykazało niepokojącą grupę faktów na temat występowania NSSI i innych samouszkodzących zachowań wśród nastolatków w USA. oto, co znaleźli:

• blisko 20% nastolatków stwierdziło, że angażowało się w samookaleczające zachowania
• ponad 10% nastolatków stwierdziło, że angażowało się w samookaleczające zachowania
• prawie 24% nastolatków stwierdziło, że angażowało się w samookaleczające zachowania

powodem, dla którego traktujemy to badanie poważnie, jest wielkość próby. Jeśli nie znasz tego wyrażenia, oznacza to liczbę nastolatków uczestniczących w badaniu. W porównaniu do większości, badanie to było duże. Naukowcy przeanalizowali dane od ponad sześćdziesięciu tysięcy nastolatków. Według statystyków i ekspertów matematycznych, sześćdziesiąt tysięcy przedmiotów to więcej niż wystarczy, aby generalizacje na poziomie populacji oparte na procentach zgłoszonych w badaniu.

te uogólnienia prowadzą nas do zaobserwowania, że w okresie badanym w badaniu – 2001-2015-ponad siedem milionów nastolatków zaangażowanych w samookaleczenie każdego roku. Biorąc to pod uwagę płeć, liczby mówią nam, że prawie dwa miliony chłopców i ponad pięć milionów dziewcząt celowo skrzywdziło siebie.

to na rok, na każdy rok badanego badania.

mówimy ci to wszystko, ponieważ jeśli czytasz ten artykuł, prawdopodobnie niedawno dowiedziałeś się, że twój nastolatek tnie. Jeśli tak jest, musisz wiedzieć coś ważnego:

Ty i twój nastolatek nie jesteście sami.

liczby mówią nam-i tobie-że miliony rodzin mają doświadczenie z pierwszej ręki z tym, przez co teraz przechodzisz.

dzielimy się również tymi statystykami, ponieważ prawdopodobnie twoja nastolatka otrzymała pełną ocenę biopsychospołeczną (biologiczną, psychologiczną, społeczną) przeprowadzoną przez specjalistę ds. zdrowia psychicznego. Ten profesjonalista prawdopodobnie zalecił również szpitalne leczenie psychiatryczne w zdrowiu behawioralnym, zdrowiu psychicznym lub ośrodku leczenia rezydencyjnego.

to zalecenie – podobnie jak objawienie, które przytłacza twoja nastolatka – może być niepokojące. Uczenie się nastolatek może być konieczne, aby opuścić dom dla szpitalnego leczenia zdrowia psychicznego w szpitalu lub centrum leczenia szpitalnego nie jest rzeczą łatwą do usłyszenia.

rozumiemy. I chcemy, żebyś wiedział coś jeszcze: istnieją oparte na dowodach, skuteczne metody leczenia, które mogą pomóc Twojej nastolatce. Podczas leczenia w szpitalnym ośrodku zdrowia behawioralnego nastolatek może nauczyć się identyfikować, przetwarzać i zarządzać emocjami, które prowadzą ich do angażowania się w zachowanie, takie jak cięcie.

aby dowiedzieć się więcej o skutecznym leczeniu cięcia i NSSI, przeczytaj ten artykuł:

Dlaczego moja córka się tnie? Przewodnik po przyczynach i leczeniu

leczenie zdrowia psychicznego dla nastolatków, którzy tną

teraz jesteśmy gotowi odpowiedzieć na pytanie zadane w tytule tego artykułu:

jaki poziom leczenia szpitalnego jest odpowiedni dla mojego nastolatka, który tnie?

jako zrzeczenie się odpowiedzialności, musimy powiedzieć, że artykuł taki jak ten nie może zastąpić diagnozy lub zalecenia leczenia wydanego przez specjalistę ds. zdrowia psychicznego. Tylko oni mają Kwalifikacje do postawienia diagnozy. Są wykwalifikowani, aby udzielić ci konkretnych porad dotyczących Twojego nastolatka, jego diagnozy i obecnej sytuacji. Możemy jednak podzielić się kryteriami stosowanymi przez specjalistów ds. zdrowia psychicznego przy formułowaniu tych kluczowych zaleceń.

oto pierwsza część odpowiedzi.

jeśli twój nastolatek ma teraz kryzys lub jest w bezpośrednim niebezpieczeństwie samookaleczenia, powinieneś zabrać swojego nastolatka na ostry dyżur w szpitalu. Możesz również zabrać je do centrum leczenia behawioralnego lub zakładu psychiatrycznego, który oferuje wsparcie szpitalne dla nastolatków angażujących się w NSSI.

jeśli nie masz transportu, zadzwoń pod numer 911 i uzyskaj pomoc.

oznacza to, że jeśli twój nastolatek jest w kryzysie i nieuchronnym niebezpieczeństwie, rodzajem leczenia szpitalnego, którego najprawdopodobniej potrzebują, jest leczenie szpitalne w szpitalu psychiatrycznym. Za chwilę określimy, co przez to rozumieliśmy, bardziej szczegółowo.

jeśli twoja nastolatka nie znajduje się w bezpośrednim kryzysie lub niebezpieczeństwie, a po pełnej ocenie wykwalifikowany specjalista zaleca leczenie szpitalne, wówczas rodzajem leczenia, którego prawdopodobnie wymagają, jest leczenie psychiatryczne w centrum zdrowia behawioralnego dla nastolatków.

aby wyjaśnić, oba rodzaje leczenia kwalifikują się jako szpitalne. Są zarówno intensywne, jak i wciągające. Oba dotyczą Twojego nastolatka mieszkającego w Centrum Leczenia i otrzymującego całodobowy monitoring medyczny i psychiatryczny. To sprawia, że kwalifikują się jako leczenie szpitalne. Pobyt w szpitalu oznacza, że nastolatek mieszka na miejscu, w zakładzie leczniczym, podczas gdy otrzymują leczenie psychiczne.

Szpitalna opieka psychiatryczna lub leczenie stacjonarne: jaka jest różnica?

szpitalne leczenie zdrowia psychicznego w celu cięcia w szpitalu psychiatrycznym i szpitalne leczenie zdrowia psychicznego w celu cięcia w leczeniu mieszkaniowym są podobne. Ale nie są identyczne. Ogólnie rzecz biorąc, różnice są związane z:

• ostrość leczenia
• środowisko leczenia
• Typ przyjęcia
• zasady dotyczące kontaktu
• czas trwania leczenia

weźmiemy te po kolei.

koncentracja leczenia

koncentracja leczenia podczas leczenia szpitalnego w szpitalu psychiatrycznym jest dwojaka: Bezpieczeństwo i stabilność. Personel medyczny i psychiatryczny zapewnia bezpieczeństwo fizyczne i emocjonalne Nastolatka, dopóki nie minie kryzys, a wtedy prawdopodobnie przeniesie go na mniej wciągający poziom opieki, taki jak leczenie Rezydencyjne. W przeciwieństwie do tego, koncentracja leczenia w obiekcie mieszkalnym priorytetyzuje terapię i leczenie, w przeciwieństwie do natychmiastowego bezpieczeństwa i stabilności. Oczywiście w lecznictwie mieszkaniowym bezpieczeństwo jest najważniejsze, ale ponieważ nastolatki w lecznictwie mieszkaniowym nie znajdują się w aktywnym kryzysie, mają zdolność umysłową i przestrzeń emocjonalną do angażowania się w terapię. Nastolatki w leczeniu mieszkaniowym spędzają czas na nauce przetwarzania trudnych, niewygodnych i przytłaczających emocji, które mogą prowadzić do zachowań takich jak cięcie.

środowisko leczenia

środowisko leczenia w szpitalu psychiatrycznym jest tym, czego można się spodziewać: najczęściej mają one sterylne, instytucjonalne, bezosobowe odczucie. Wyglądają i czują się jak prawdziwy szpital, bo tym właśnie są. W większości szpitali psychiatrycznych wszystkie drzwi są zamknięte. Lekarze i sanitariusze kontrolują, kto idzie gdzie, dlaczego i kiedy. W przeciwieństwie do tego, środowisko leczenia w nastolatków mieszkaniowych behawioralnego zakładu leczenia jest często zupełnie inna. Wręcz przeciwnie. Nastolatków obiektów mieszkalnych są często w repurposed domów, z niewielką liczbą nastolatków otrzymujących leczenie na raz. Podczas gdy nastolatki są ściśle monitorowane, 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu, istnieje większa swoboda poruszania się, a drzwi między obszarami wspólnymi i obszarami leczenia są często odblokowane. Leczenie jest wciągające, ale odczucie jest mniej restrykcyjne, co zachęca do sukcesu terapeutycznego.

przyjęć

w niektórych przypadkach przyjęcie do szpitalnego szpitala psychiatrycznego jest mimowolne. Jeśli nastolatek jest w kryzysie, psychiatra może zalecić obowiązkową hospitalizację dla ich bezpieczeństwa. Z drugiej strony, wstęp do centrum leczenia behawioralnego jest zazwyczaj dobrowolny i uzgodniony przez rodzinę, nastolatków i zespół terapeutyczny.

Zasady kontaktu

szpitale psychiatryczne często umożliwiają pracownikom kontakt fizyczny w celu kontrolowania lub powstrzymywania Nastolatka w czasie kryzysu. Obiekty te są często znane jako hands on facilities. Ośrodki leczenia mieszkaniowego są jednak zazwyczaj urządzeniami z dala od rąk, co oznacza, że personel ośrodka nie może korzystać z bezpośredniego kontaktu fizycznego w celu kontrolowania lub powstrzymywania Nastolatka w kryzysie.

czas trwania leczenia

czas trwania leczenia – tj. długość pobytu – w stacjonarnym szpitalu psychiatrycznym jest zazwyczaj krótki. Większość nastolatków w kryzysie pozostanie minimum trzy dni lub maksymalnie dziesięć dni. Wyjątki są określane przez personel medyczny i podyktowane bezpieczeństwem i stabilnością. Kiedy nastolatek nie jest już w bezpośrednim kryzysie i gotowy do podjęcia terapii, lekarze wypisują je na mniej wciągający poziom opieki. W leczeniu szpitalnym w ośrodku leczenia mieszkaniowego, choć, czas trwania leczenia może być dłuższy. Większość nastolatków pozostanie minimum trzy tygodnie do trzydziestu dni, a maksymalnie dziewięćdziesiąt dni lub więcej. Długość pobytu jest określana przez klinicystów i podyktowana postępem leczenia. Kiedy nastolatek ma umiejętności niezbędne do zarządzania swoimi emocjami i powrotu do domu-bez niebezpieczeństwa angażowania się w Cięcie/NSSI-wtedy personel ośrodka terapeutycznego je rozładuje.

jaki poziom leczenia psychiatrycznego potrzebuje Moja Nastolatka Do Cięcia?

eksperci behawioralni najczęściej zalecają najmniej restrykcyjny poziom opieki, który zapewnia bezpieczeństwo i stabilność pacjenta. W tym przypadku pacjentem byłby twój nastolatek.

jeśli twój nastolatek angażuje się w cięcia i jest w aktywnym kryzysie – co oznacza, że są teraz zagrożeniem dla siebie – Specjalista ds. zdrowia psychicznego najprawdopodobniej zaleci leczenie szpitalne w szpitalu psychiatrycznym. Pobyt w szpitalu może być konieczny do zakończenia kryzysu. Lekarz określi, kiedy twój nastolatek jest wystarczająco bezpieczny i stabilny, aby zaangażować się w terapię i leczenie.

jeśli dowiesz się, że twoja nastolatka zaangażowała się w cięcie – ale nie jest w aktywnym kryzysie i nie stanowi bezpośredniego zagrożenia dla siebie – to prawdopodobnie Specjalista ds. zdrowia psychicznego zaleci leczenie szpitalne w ośrodku leczenia dla nastolatków.

w tym momencie musimy powtórzyć zastrzeżenie z góry. Oto, na wypadek, gdybyś go przegapił: ten artykuł nie może zdiagnozować ani zalecić poziomu leczenia dla Twojego dziecka.

podane powyżej Informacje mogą być przydatne. Może pomóc w podjęciu świadomej decyzji w oparciu o zalecenia dotyczące leczenia otrzymane od dostawcy Nastolatka. Możesz przejrzeć podobieństwa i różnice powyżej. Dają one lepsze zrozumienie dwóch głównych rodzajów leczenia szpitalnego zdrowia psychicznego dla nastolatków.

podsumowując, te typy to hospitalizacja psychiatryczna w szpitalu psychiatrycznym i leczenie mieszkaniowe w ośrodku leczenia behawioralnego. Hospitalizacja obraca się wokół bezpieczeństwa i stabilności. Leczenie mieszkaniowe (które oczywiście priorytetowo traktuje bezpieczeństwo jako punkt odniesienia) obraca się wokół terapii i leczenia. W szpitalu psychiatrycznym celem wsparcia jest zapewnienie twojemu nastolatkowi bezpieczeństwa. Podczas gdy w leczeniu rezydencyjnym wsparcie koncentruje się na nauczaniu nastolatków umiejętności niezbędnych do zarządzania różnymi destrukcyjnymi emocjami, które mogą prowadzić do cięcia.

w obu przypadkach ważne jest, abyś jako rodzic zrozumiał, że leczenie działa. Dla nastolatka, który jest cięcia, leczenie szpitalne-z obu typów-jest często niezbędnym pierwszym krokiem w kierunku gojenia i powrotu do zdrowia.

aby dowiedzieć się więcej o poziomach opieki w leczeniu zdrowia psychicznego, przeczytaj ten artykuł:

wybór odpowiedniego programu zdrowia behawioralnego dla nastolatka: Szpital Psychiatryczny, szpitalny, rezydencyjny lub ambulatoryjny

Angus jest pisarzem z Atlanty, GA, który pisze o zdrowiu behawioralnym, Rozwoju Młodzieży, Edukacji i praktykach uważności, takich jak joga, tai chi i medytacja.