10 fakty o legendarnym poecie Mahmoud Darwish
wysłany: Gru 12, 2018
By: Cait O ’ Connor/Arab America Contributing Writer
znany jako „głos Palestyny”, Mahmoud Darwish jest jednym z najbardziej ukochanych poetów zarówno w świecie arabskim, jak i poza nim. Jako aktywista polityczny i ikona literatury pisał szeroko i cieszył się ogromnym uznaniem. Jego czytanie w Bejrucie w 2008 roku, na krótko przed śmiercią, przyciągnęło ponad 25 tys. Pisząc często o własnych doświadczeniach wywłaszczenia i wygnania, jego słowa dały głos opowieściom o cierpieniu na całym świecie.
okno w jego duszę
każdy czytelnik twórczości Darwisha może wykryć emocje, które wylewają się z jego pisania, ale temat był często głębszy niż powszechnie znany.
Darwish był przekonany, że jego rodzina go nienawidzi, zwłaszcza jego matka. Kiedy w 1965 został uwięziony za działalność polityczną, napisał „Tęsknię za chlebem mojej matki” z winy za błędne ocenianie nienawiści, którą postrzegał od matki.
wiersz, skomponowany do muzyki i wykonany przez znanego piosenkarza Marcela Khalife ’ a, cieszy się dziś ogromną popularnością. Dla Darwisha niezwykle osobisty wyraz, jego praca odbija się głęboko w Palestynie i poza nią.
wczesne więzy komunistyczne
w 1961 roku, w wieku 19 lat, Darwish dołączył do Rakah, Komunistycznej Partii Izraela. W tym czasie grupa była jedną z niewielu organizacji politycznych, które uznawały Palestyńczyków za równych sobie. Partia opublikowała również pierwszą kompilację Darwisha,” Wingless Birds ” (fragment powyżej) w swoim dzienniku, którego później został redaktorem. Jego współpraca z Partią Komunistyczną przyczyniła się do rozpoczęcia zarówno kariery redakcyjnej, jak i literackiej.
3. Mówiąc metaforycznie
czerpiąc z głębokiego związku ze swoją ojczyzną i żalu po wygnaniu z niej, Darwish używa Palestyny w swoich pracach jako metafory utraty Edenu. Rzeczywistość tego uczucia można zobaczyć w tytule jego publikacji z 2003 roku ” niestety, to był raj.”Tematy narodzin i zmartwychwstania oraz ból wygnania i usunięcia są podsumowane przez refleksję Darwisha nad jego domem. Z tego powodu otrzymał wyjątkowe wyróżnienie „poetą Narodowym”, ujawniając uczucia i emocje narodu palestyńskiego.
prawie wszystkie jego wiersze są napisane po arabsku, co doprowadziło niektórych krytyków do określenia go „Zbawicielem” języka arabskiego. W prostym, ale bardzo metaforycznym, dopracowanym języku używa swojego ojczystego języka do tworzenia zupełnie nowych obrazów, aby wyrazić swoje pasjonujące idee. Niektóre z jego pism zostały nawet nazwane „proroczymi”ze względu na ich dokładność przedstawienia.
Al-Karmel
w latach 70., po przeprowadzce do Libanu, Darwish współpracował z Organizacją Wyzwolenia Palestyny (OWP). Oprócz pisania i redagowania miesięcznika, pracował również jako dyrektor ich Centrum Badawczego. W 1980 roku założył Al-Karmel, popularne czasopismo literacko-kulturalne działające do dziś. Współpracował z dziennikiem do końca życia. W nekrologu dla Darwisha The New York Times donosił o jego poświęceniu się publikowaniu Prac Młodych Arabskich pisarzy.
kontrowersyjny głos
Darwish napisał i opublikował ponad 20 zbiorów poezji, a także kilka utworów prozą. Jego twórczość została przetłumaczona na 35 różnych języków i jest uważany za jednego z najbardziej wpływowych poetów Arabskich. Nawiasem mówiąc, większość jego krytyki zbliża się do domu. Jego prace były nawet dyskutowane i dyskutowane w Knesecie, izraelskiej legislaturze. Jego praca „ci, którzy przechodzą między ulotnymi słowami” była szczególnie dyskutowana za sugestię o żydowskim wyjeździe z Zachodniego Brzegu i gazy, opublikowaną na początku pierwszej intifady.
głos dla każdego
pismo Darwisha konsekwentnie przedstawiało głosy i wyrażało obawy tych, którzy zostali uciszeni. W niektórych swoich utworach wyobrażał sobie zmagania innych marginalizowanych grup, w tym Afroamerykanów pod rządami kolonialnymi, oraz próby adaptacji ich głosu i zrozumienia ich bólu. Jedno z jego najsłynniejszych dzieł z innej perspektywy, zatytułowane „Speech of The’ Red Indian '” wyobraża zmagania rdzennych Amerykanów i pyta, jak żyć w zgodzie z naturą.
Ukryty Romans
postać „Rity”, która pojawia się w jego twórczości, zwłaszcza w jego wierszu” Rita and the Rifle”, została napisana dla długoletniej żydowskiej dziewczyny Darwisha, Tamar Ben Ami, z którą mieszkał w Hajfie. Ich związek był tematem filmu dokumentalnego ” Zapisz, Jestem Arabem.”
dziś wiersz został skomponowany do muzyki przez wielu arabskich artystów, co czyni go jednym z najbardziej znanych utworów Darwisha, piękną piosenką miłosną.
niespokojne serce
Darwish przez całe życie cierpiał na choroby serca i inne problemy zdrowotne. Pierwszy zawał serca miał miejsce w 1984,po którym przeszedł operację. Jego druga operacja serca w 1998 roku była doświadczeniem bliskim śmierci. To właśnie w okresie rekonwalescencji po tej operacji Darwish w dużej mierze napisał i zadedykował swój poemat epicki „Mural”, będący refleksją na temat śmierci i śmiertelności.
„dowód osobisty”
jednym z najbardziej znanych wierszy Darwisha jest utwór „Record: I Am an Arab” lub ” Identity Card.”W wierszu Darwish jako narrator przyjmuje perspektywę Palestyńczyka uciskanego przez siły syjonistyczne. Wiersz odnosi się bezpośrednio do tych oficerów. Od czasu publikacji w 1964 roku poemat stał się zarówno powodem do dumy dla Palestyńczyków, jak i celem izraelskiej krytyki za eksplorację tożsamości arabsko-Palestyńskiej. W 1965 Darwish przeczytał swój wiersz na głos w zatłoczonym kinie w Nazarecie. Było to natychmiastowe trafienie, ale Darwish został aresztowany wkrótce potem, jeden z pięciu aresztowań w latach 1961-1967.
krytyka wzrosła dopiero po tym, jak wiersz został odczytany na głos w języku hebrajskim w izraelskim programie radiowym. Przez kilka miesięcy po czytaniu Izraelscy przywódcy polityczni atakowali wiersz i oskarżali Darwisha o antysemityzm. Darwish, zawsze ostrożny w świetle reflektorów, uciekł z toksycznej atmosfery Palestyny i osiadł w Bejrucie, odmawiając przeczytania wiersza na głos. Rozczarowało to wielu jego zwolenników, jednak poemat pozostaje zbiorowym wołaniem o sprawiedliwość i tożsamość, zawsze przypomnieniem o Nakbie i jej okropnościach. Darwish jako pierwszy opisał i podważył „zwycięskiego wroga” pozbawionego tożsamości. Ten wróg jest bezkształtny i bezforemny w swoich nadużyciach i zwycięstwach, ale brakuje mu bogactwa i głębi Palestyńskiej tożsamości, którą uciska. Ten aspekt może przemawiać za potężnym urokiem poematu.
Palestyńska Deklaracja Niepodległości
w 1988 roku Darwish napisał Palestyńską Deklarację Niepodległości, ogłoszoną owacją na stojąco przez Yassera Arafata na XIX Palestyńskiej Radzie Narodowej. Dokument wzywa do utworzenia niepodległego państwa palestyńskiego, otwartego dla „Palestyńczyków, gdziekolwiek się znajdują”, ze stolicą w Jerozolimie. W utworze Darwish ponownie apeluje o Hart tożsamości arabsko-Palestyńskiej, mówiąc, że arabsko-Palestyńczycy ” zatriumfowali nad planem wyrzucenia nas z historii.”