op de laatste dag van de maand van de geschiedenis van de vrouw, laten we even een moment nemen om Miss A te herinneren, de eerste vrouw die medisch werd gediagnosticeerd met anorexia, en de baanbrekende arts die haar zaak gebruikte om de heersende veronderstelling van het tijdperk aan te vechten dat eetstoornissen gewoon een teken van een hysterische vrouw waren.Op 24 oktober 1873 stond Sir William Withey Gull voor de Clinical Society of London en beschreef zijn patiënt, de 17–jarige Miss A, in een artikel getiteld “Anorexia Nervosa (Apepsia Hysterica, Anorexia Hysterica).”
Gull schreef dat Miss A 5 voet 5 inches lang was en 82 pond woog. Andere artsen hadden Miss a brouwsels gegeven met kwik, jodium en andere sceptische stoffen. Toch bleef ze lomp en teruggetrokken. Gull merkte op dat haar blik vaak terneergeslagen was en haar ogen scheef waren.In tegenstelling tot veel van zijn collega ’s dacht Gull niet dat Miss A’ S toestand een teken van krankzinnigheid was. Hij geloofde dat ze een onafhankelijke ziekte had die buiten de psychiatrische inrichting kon worden behandeld. Hij geloofde dat deze ziekte, hoewel meer prominent bij vrouwen, ook mannen kon treffen.
Meeuw verzorgde twee jaar lang thuiszorg. Hij hield Miss A op een strikte hervoeding regime-een cursus van therapie die een overvloed aan voedsel (eieren, vis, oliën, Kip, room soepen) toegediend op regelmatige tijdstippen door een verpleegkundige betrokken. Uiteindelijk, Miss A bereikte 128 pond.
de casestudy van Miss A hielp bij het opstellen van de medische diagnose die nog steeds “anorexia nervosa” wordt genoemd.”Hoe zou Miss A vandaag medisch behandeld worden? Bijna 140 jaar later, verrassend genoeg, in veel opzichten hetzelfde. Het behandelingsmodel van Gull is opnieuw opgedoken met de Maudsley-methode—een familiebehandeling waarbij voedsel opnieuw als medicijn wordt behandeld. Deze keer echter, Miss A ‘ s ouders en niet een verpleegster zou haar room soepen en eieren toe te dienen. Klinische studies tonen aan dat de Maudsley methode, tot nu toe, is de meest effectieve manier om mensen te behandelen die lijden aan anorexia, met name jonge patiënten, met herstelpercentages meer dan dubbele individuele therapie.
maar veel anders zou zijn veranderd voor Miss A. vandaag onderzoeken vrouwelijke onderzoekers een groot aantal kwesties die mannelijke onderzoekers historisch over het hoofd hebben gezien. Ze bestuderen bijvoorbeeld anorexia tijdens de zwangerschap en vinden dat de ziekte blijvende, soms dodelijke, effecten kan hebben voor zowel moeder als kind. Ze richten hun aandacht op gekleurde vrouwen, een groep waarin eetstoornissen nog steeds te weinig gediagnosticeerd zijn, omdat artsen onbewust nog steeds geloven dat anorexia en boulimia’ upper-middle-class white girls ‘ -ziekten zijn. Vrouwelijke onderzoekers zijn het uitzoeken van manieren om anorexia te stoppen in zijn sporen en te voorkomen dat het steeds een levenslange ziekte. Blijf op de hoogte van de MS. Blog voor een reeks berichten waarin ik recente onderzoek en ontwikkelingen in de wetenschappelijke studie van eetstoornissen—onderzoek nu geleid door vrouwen zal delen.
Foto van Miss A. van Wikimedia Commons.