door Menna Zaki, Aswat Masriya
diplomatieke banden zijn hersteld, bilaterale Coördinatie is “beter dan ooit”, zoals een Israëlische minister in April zei, en de politieke betrekkingen blijven versterken. Kunnen Egypte en Israël bijvoorbeeld een “vriendschappelijke” voetbalwedstrijd houden tussen hun nationale teams?Het idee werd in Februari geopperd door de Israëlische ambassade toen deze gebruikers vroeg om hun mening en gevoelens over zo ‘ n hypothetisch sportspel te delen.Hoewel de Israëlische suggestie werd afgewezen door het hoofd van de Egyptische voetbalbond, die Alarabiya TV-station vertelde dat het idee “onmogelijk” is, ging de kwestie zonder luid tumult door de Egyptische publieke opinie.Analisten geloven dat het Egyptische volk opnieuw ijverig was in hun verzet tegen het Israëlische beleid en tegen de normalisering van de bilaterale betrekkingen. Zij sympathiseerden met de Palestijnen en de Palestijnse zaak tegenover Israël, waarmee zij in de afgelopen eeuw, naast de oorlog van 1948, drie oorlogen hebben gevoerd. Tijdens de Tweede Intifada, die uitbrak in 2000, Egyptische jongeren werden gezien protesteren tegen Israël op straat en op universiteitscampussen te midden van oproepen tot politieke en economische boycots, ondanks het egypte-israël vredesverdrag, dat werd de eerste in zijn soort tussen Israël en een Arabisch land toen het werd ondertekend in 1979.Maar meer recentelijk is de reactie van de Egyptenaren op de tekenen van warmere banden tussen de twee regeringen minder intens geworden, en is het niveau van hun verzet tegen de betrekkingen van hun heersers met Israël afgenomen.Ahmed Abd Rabou, een Egyptische politicoloog en een gastwetenschapper aan de Universiteit van Denver, is het ermee eens dat de populaire reactie op normalisatie niet “zo intens” is als tien jaar geleden.Dit wordt toegeschreven aan een aantal redenen, waaronder het feit dat sommige Egyptenaren “onder druk, fobie en trauma van de Egyptische media” geloven dat Hamas en de Palestijnen de echte bedreiging vormen voor de nationale veiligheid in Egypte.”Some new enemies have replaced Israel on the minds of many Egyptians, including but not limited to Muslim Brothers,” voegde hij eraan toe.Sinds de afzetting van de toenmalige president Mohamed Mursi van de Moslimbroederschap in juli 2013 hebben de Egyptische autoriteiten een hardhandig optreden tegen de islamistische groep geleid.De Palestijnse beweging Hamas, een uitloper van de broederschap, werd aangevallen door Egyptische politici en door experts die de regering steunen. Hamas controleert de Gazastrook, die grenst aan Egypte ‘ s Sinaï en Israël, en het wordt vaak beschuldigd van het infiltreren van “terroristen” in de Sinaï en het richten van Egyptisch veiligheidspersoneel.Een in Egypte gevestigde Palestijn in zijn late twintiger jaren vertelde Aswat Masriya dat in de afgelopen twee jaar Egyptenaren meer geneigd waren te geloven dat Palestijnen verantwoordelijk zijn voor alle onrust in Egypte, vooral in het noorden van de Sinaï, “dankzij de Egyptische media.De Palestijns-Egyptische activist Ramy Shaath is van mening dat Hamas en de Palestijnen de schuld geven onderdeel is van een geïntensiveerde campagne om het beeld van de Palestijnen in de mentaliteit van de Egyptenaren te vervalsen.”
hoewel het lukte om dit te doen, slaagde de campagne er niet in om Egyptenaren geneigd te maken tot de zionistische entiteit, “zei Shaath, woordvoerder van Boycott, Desvestment and Sanctions (BDS) in Egypte.Toen dat mogelijk was, verzamelden tienduizenden Egyptenaren zich op het Tahrirplein in Mei 2011 met Egyptische en Palestijnse vlaggen, in de nasleep van de Opstand van 25 januari die de voormalige president Hosni Mubarak, die 30 jaar lang het land had geregeerd, ten val bracht.Maar protesten, ook voor de Palestijnse zaak, zijn schaarser geworden nadat een post-Mursi interim-regering een assembleewet had uitgevaardigd die protesten praktisch verbood, omdat daarin wordt bepaald dat de organisatoren van protesten vooraf toestemming moeten krijgen van de veiligheidsautoriteiten.
Egyptenaren ‘eigen” catastrofes “
een Palestijn op de Westelijke Jordaanoever, die anonimiteit vroeg, vertelde Aswat Masriya in een online gesprek dat hoewel ze niet groot is op politiek, ze gelooft dat er veel “catastrofes” gaande zijn over de hele wereld, vooral in Egypte, wat het te moeilijk maakt voor mensen om iets anders te geven dan hun eigen problemen.
voor een jonge Egyptenaar, die ook liever niet geïdentificeerd werd, is het Israëlisch-Palestijnse conflict in latere jaren eerder “een gegeven” geworden, ook al hebben de Egyptenaren hun sympathie voor de Palestijnse zaak niet verloren.
Egyptenaren zijn verteerd met hun eigen dagelijkse problemen en problemen, voegde hij eraan toe.Hij en anderen marcheren niet langer in woedende protesten tegen Israël, terwijl een derde “intifada” woedt in Jeruzalem.Door de huidige hardhandig optreden tegen de veiligheid en de protestwet, is het beste wat Egyptische jongeren nu kunnen doen een bericht op Facebook Delen of een status schrijven om hun frustratie te ventileren, zei hij.
regering die naar normalisatie streeft
zowel de Shaath van BDS als de politicoloog Abd Rabou geloven dat de Egyptische regering naar normalisatie streeft. Shaath noemde een aantal incidenten die plaatsvonden in de afgelopen maanden signaleren opwarming banden tussen Egypte en Israël.Het meest prominente is de ontmoeting tussen de Voormalige parlementariër Tawfiq Okasha en de Israëlische ambassadeur Haim Koren in Februari, die Okasha uiteindelijk zijn positie als wetgever heeft gekost.In oktober stemde Egypte voor het eerst sinds 1948 voor het lidmaatschap van Israël in het Comité van de Verenigde Naties voor het vreedzaam gebruik van de ruimte.Een ander belangrijk incident was het bezoek van de Koptisch-Orthodoxe Paus Tawadros II aan Jeruzalem in November om de begrafenisgebeden voor metropoliet Abraham van Jeruzalem en het Nabije Oosten te leiden. Het bezoek kreeg zware kritiek omdat het het eerste was sinds een besluit van de Heilige Synode in 1980 Kopten verbood Jeruzalem te bezoeken. De paus beschreef zijn bezoek echter als een”humane plicht”.Tot slot zijn De Egyptisch-Israëlische diplomatieke betrekkingen volledig hersteld in 2016 na een onderbreking van drie jaar, die begon in 2012 toen Mursi de Egyptische ambassadeur terugriep uit protest tegen een Israëlische aanval op Gaza.
vandaag hebben de twee landen een ongekende inlichtingencoördinatie, zoals een hoge IDF-ambtenaar onlangs zei.Abd Rabou is van mening dat de regering “het geleidelijk en met een zeer laag profiel beleid doet, gezien het feit dat de steun aan al-Sisi gestapeld is tegen Israël en het zionisme.”
Shaath uitte echter zijn scepsis dat pogingen om relaties te normaliseren erin zullen slagen om de twee volkeren in de toekomst nader tot elkaar te brengen.Abd Rabou denkt dat het kan gebeuren, ook al zal het nooit gebeuren zonder moeilijkheden of weerstand van het Egyptische publiek, gezien het feit dat Egyptenaren humeurig zijn en elk moment kunnen schommelen.