gedeelde gedachten van Franklin Schargel, Akribos professional Associate
Charles Plumb was een Amerikaanse marine straalpiloot in Vietnam. Na 75 gevechtsmissies werd zijn vliegtuig vernietigd door een grond-luchtraket. Schietlood en parachuteerde in vijandelijke handen. Hij werd gevangen genomen en bracht 6 jaar door in een communistische Vietnamese gevangenis. Hij overleefde de beproeving en geeft nu lezingen over de lessen die hij uit die ervaring heeft geleerd!Op een dag, toen Plumb en zijn vrouw in een restaurant zaten, kwam een man aan een andere tafel en zei: “Je bent Plumb! Je vloog straaljagers in Vietnam vanaf het vliegdekschip Kitty Hawk. Je bent neergeschoten. ‘Hoe in de wereld wist je dat?’vroeg Plumb. ‘Ik heb je parachute ingepakt,’ antwoordde de man. Plumb hijgde in verrassing en dankbaarheid!
de man pompte zijn hand en zei: ‘Ik denk dat het werkte!’Plumb verzekerde hem,’ dat deed het zeker. Als je parachute niet had gewerkt, zou ik hier vandaag niet zijn.’
Plumb kon die nacht niet slapen, denkend aan die man. Plumb zegt: ‘Ik bleef me afvragen hoe hij eruit zag in een marine uniform: een witte hoed, een slabbetje in de rug en een broek met klokbodem. Ik vraag me af hoe vaak ik hem gezien heb en niet eens gezegd heb ‘Goedemorgen, hoe gaat het met je? of wat dan ook, want ik was een gevechtspiloot, en hij was gewoon een Zeeman.’Plumb dacht aan de vele uren die de ZEEMAN had doorgebracht aan een lange houten tafel in de ingewanden van het schip, zorgvuldig weven van de lijkwaden en vouwen van de zijde van elke parachute, met in zijn handen elke keer het lot van iemand die hij niet kende.
nu vraagt Plumb zijn publiek: ‘wie pakt je parachute?’Iedereen heeft iemand die voorziet wat hij nodig heeft om de dag door te komen. Hij wijst er ook op dat hij vele soorten parachutes nodig had toen zijn vliegtuig boven vijandelijk gebied werd neergeschoten – hij had zijn fysieke parachute nodig, zijn mentale parachute, zijn emotionele parachute en zijn spirituele parachute. Hij deed een beroep op al deze steun voordat hij tot veiligheid kwam.
soms in de dagelijkse uitdagingen die het leven ons geeft, missen we wat echt belangrijk is. We kunnen falen om hallo te zeggen, alsjeblieft, of dank je, iemand feliciteren met iets geweldigs dat hen is overkomen, een compliment geven, of gewoon iets aardigs doen zonder reden. Als je deze week doorloopt, deze maand, dit jaar, herken je mensen die je parachutes inpakken.
ik deel dit met u als mijn manier om u te bedanken voor uw aandeel in het inpakken van mijn parachute, en ik hoop dat u het doorstuurt naar degenen die hebben geholpen met het inpakken van de jouwe!