What you see is what you get, daar laten mensen zich weleens opstaan. Ze bedoelen ermee dat ze geen verborgen agenda hebben, dat ze zo zijn zoals ze zich presenteren.
Tja, is dat nu positief of niet vraag ik me weleens af. Natuurlijk is het makkelijk wanneer mensen voorspelbaar zijn, maar het is ook wel een beetje saai.
Pas in gesprek leer je mensen beter kennen en kom je dingen tegen die je niet verwacht had, en dan meestal in positieve zin.
Neem nu de sportschool, de plek om al je vooroordelen en aannames kwijt te raken.
What you see, is meestal een bundel spieren compleet met tatoeages en in een daarbij passende uitrusting. Je weet bijna zeker dat je, gezien het postuur, met iemand te maken hebt die of in de bouw werkt of ander fysiek zwaar werk doet. Blijkt ie ‘gewoon’ bioloog te zijn en dan ook nog gespecialiseerd in vissen.
Of neem een van mijn boksmaatjes, jonge vrouw, hoofddoek en lang trainingsshirt met lange broek. Is een bedrijfskundige die vanwege haar hoofddoek moeilijk aan de bak komt. En ook nog getrouwd, terwijl ik dacht dat ze heel jong was.
Zelf heb ik ook meerdere gedaantes, maar ik blijf wel dezelfde persoon. Op het werk netjes gekleed, maar in de sportschool tekeer gaan tijdens de boksles. Toen dat toevallig ter sprake kwam bij enkele projectmedewerkers van het project dat ik leid, vielen ze van hun stoel. Ze dachten dat ik tenniste of zo. Nou daar viel ik weer van mijn stoel; balsport is niet echt mijn ding om het populair te zeggen. Ooit wel geprobeerd hoor dat tennis, maar toen ik of de bal op meters miste of hem op het nabijgelegen voetbalveld wist te slaan, wilde mijn echtgenoot niet meer met mij tennissen.
Zo zie je maar weer, laat je verrassen door mensen en de dag wordt veel leuker.
Pia van Vulpen