waarom je je de hele tijd zo moe voelt

iets meer dan een maand geleden begon ik me meer vermoeid te voelen dan normaal. Zowat alles in mijn leven—van uit bed komen tot sporten tot schrijven tot coachen tot lezen—vereiste een aanzienlijke hoeveelheid activeringsenergie. Al deze activiteiten voelde meestal glad en naadloos. Nu waren ze veranderd in een sleur. Ik was niet depressief, of zelfs niet bijzonder verdrietig. En ik had niet het gevoel van stagnatie of leegte geassocieerd met wegkwijnen. Ik was gewoon moe.

I was-en ben-niet alleen. Ik begon deze gevoelens te delen met vrienden, collega ‘ s en buren, en velen van hen meldden ook een soortgelijk gevoel van uitputting.

” ik slaap en eet goed en woon niet naar het werk of maak me zorgen om me ’s morgens op te kleden en toch voel ik me nog altijd zo moe”, beklaagde Linda, een 40-jarige vrouw die verderop in de straat woont.

” ik ben altijd zo moe, ” zei Mark, een goede vriend. “Voor het eerst in mijn leven heb ik moeite om niet meerdere keren op de snooze-knop te drukken.”

Lees Meer: Waarom voel ik me slaperig tot ik in Bed lig?

deze strijd is niet nieuw. Ze waren een gemeenschappelijk thema in de afgelopen drie jaar in mijn verslaggeving over de praktijk van Groundedness, en ze waren een groot deel van wat me dreef om het boek te schrijven. Maar ze worden steeds intensiever. Google zoekt naar de zinsnede “Waarom ben ik de hele tijd moe?”zijn op hun historische hoogtepunt geweest tussen juli 2021 en September 2021.

er zijn natuurlijk vele redenen voor onze collectieve vermoeidheid: een pandemie van anderhalf jaar, sociale onrust en democratische terugval—om er maar een paar te noemen. Maar zelfs buiten deze voor de hand liggende drijfveren, denk ik dat er iets anders aan de hand is: we vervangen opwinding door angst.

dit verschijnsel is subtiel en verraderlijk. Ik hoop dat het beschrijven ervan zal helpen.

zelfs de rustigste, meest gelijkmoedige mensen profiteren van ten minste incidentele periodes van opwinding. Er is een reden dat “flat-lining” wordt geassocieerd met de dood. We gedijen met een zekere mate van oscillatie in ons leven. De pandemie heeft, over het algemeen, deze geprikkelde aanvallen van opwinding weggenomen.

het bijwonen van concerten, sportevenementen, films, zelfs naar restaurants gaan (laat staan een echte vakantie nemen) is niet zo eenvoudig als vroeger. Voor veel mensen met kinderen die te jong zijn om te worden gevaccineerd-ikzelf ook-zijn deze activiteiten nog steeds verboden. En zelfs voor degenen die zich comfortabeler voelen om deel te nemen aan dit soort activiteiten, zijn ze niet stressvrij. Elke avond uit gaat gepaard met een zekere mate van besluitvorming stress op de front-end (moeten we gaan of niet; is het het risico waard?) en nervositeit op de rug (is dit lichte hoofdpijn van de wijn of heb ik een geval van de zeer besmettelijke Delta variant?) Als gevolg daarvan gaan veel mensen minder vaak uit. Er is een collectief gebrek aan opwinding in ons leven.

Lees verder: u vroeg: is het slecht voor u om het nieuws voortdurend te lezen?

een chronisch gebrek aan opwinding is al moeilijk genoeg. Maar het is nog erger als we ons verlangen naar opwinding vervangen door angst, die in het moment vrij gelijkaardig kan voelen, maar een heel ander langetermijneffect heeft.

beschouw dit-maar al te vaak voorkomende voorbeeld: Je voelt je een beetje traag en verveeld, dus ga je online en check trending topics op sociale media of bezoek een van de belangrijkste nieuwssites. Je gaat niet naar deze bestemmingen om iets specifieks te leren, per se. Je gaat omdat je een schok wilt aan je anders flat-lining systeem. De schok komt in de vorm van een horrorverhaal over politiek, COVID-19, Afghanistan of een aantal andere verontrustende onderwerpen. Hoewel die schok, op zijn minst tijdelijk, kan voelen als de opwinding waar je zo wanhopig naar verlangt, is het eigenlijk angst. En herhaalde aanvallen van angst leiden tot diepe uitputting.

alles bij elkaar genomen ontbreekt het ons niet alleen aan vele bronnen van positieve en stimulerende opwinding, maar vervangen we ze ook door negatieve en uitputtende bronnen van angst. In dit licht bezien, is de vraag niet waarom we de hele tijd moe zijn? De vraag is hoe we niet de hele tijd moe kunnen zijn.

Lees meer: het geheim van succes? Het beheersen van de kunst van geduld

de oplossing vereist, geloof ik, drie stappen. Ten eerste moeten we stoppen met het vervangen van ons verlangen naar opwinding door angst. Als je de drang voelt om te verdoemen scroll, vraag jezelf dan af wat die drang voedt? Als het antwoord een vaag begrip is van goed, het is iets om te doen, dan moet je de drang weerstaan.Ten tweede moeten we al het mogelijke doen om positieve opwinding in ons leven te brengen op een manier die veilig aanvoelt. Er is een traagheid aan vermoeidheid. En hoewel fysieke vermoeidheid vaak het meest profiteert van rust, profiteert psychologische vermoeidheid—de variëteit die ik in dit stuk beschrijf—vaak het meest van actie. Met andere woorden, je hoeft je niet goed te voelen om aan de slag te gaan, je moet gaan om jezelf een kans te geven om je goed te voelen.

Ten derde moeten we geduldig zijn. Hoewel er nog veel is dat we kunnen doen dat veilig is, is het ook waar dat er veel is dat we niet kunnen. dingen zijn nauwelijks normaal, en om anders te doen is absurd. Ook al lijkt het erop, onze huidige stand van zaken zal niet eeuwig duren. Dit kan een lange winter zijn, maar het is gewoon dat—een seizoen—en seizoenen veranderen altijd. Er is een oude uitdrukking die zegt: Blijf daar niet staan, doe iets. Maar in situaties als deze, is het misschien beter om niet gewoon iets te doen, daar te staan.

Contacteer ons op [email protected].