Peter Leithart geeft in zijn recente (en tot nu toe zeer briljante) openbaring verschillende redenen om anders te denken. In feite, stelt hij, zijn er een aantal kenmerken van de tekst die gewoon niet zinvol als de “engelen van de kerken” zijn engelachtige wezens, in tegenstelling tot—zoals de kerkvaders over het algemeen namen—menselijke leiders. Bijvoorbeeld:
1. Het praktische argument. “Als Jezus werkelijk aan Johannes verscheen, de woorden dicteerde die we in de tekst lezen, en verwachtte dat Johannes de boodschappen naar de kerken zou sturen, dan heeft het idee dat de ontvangers engelengeesten zijn weinig zin. Waarom kon Jezus niet gewoon rechtstreeks tot zijn engelenboodschappers spreken (zoals hij op andere plaatsen in Openbaring lijkt te doen)? Engelen hebben waarschijnlijk toegang tot de hemel, zodat Jezus hen kan aanspreken zonder de moeite van het verzenden van een circuit rider. Waarom de brieven naar de kerken van Azië sturen, als de boodschappen zelf gericht zijn aan engelen-geesten?”
2. Het grappige argument. “Om het provocerend, of snarkily: waar ontvangen engelen hun post? En hoe weet John de adressen? Hoe meer we proberen ons een reeks brieven voor te stellen die naar engelen-geesten worden gestuurd, hoe ongeloofwaardiger het wordt.”
3. Het grammaticale argument. In het Engels maken we geen onderscheid meer tussen enkelvoud en meervoud in de tweede persoon, dus missen we het feit dat in het Grieks veel van de sterke woorden in de brieven enkelvoud zijn, waaruit blijkt dat de engel wordt aangesproken in plaats van de kerk. Het is de engel van de Efezese kerk die is belast met het opgeven van zijn eerste liefde (2:4), De Engel in Pergamum die berouw moet tonen (2:16), en de engel in Laodicea Die lauw is (3:16). Toegegeven, het zou verrassend zijn om een menselijke leider te vinden die zo direct verantwoordelijk wordt gehouden voor de tekortkomingen van de kerk—maar het zou veel vreemder zijn als een engel-geest op deze manier verantwoordelijk wordt gehouden. “Lijden engelengeesten aan geestelijke lethargie? Hebben ze droge periodes en donkere nachten van de ziel? Ervaren ze acedia? Hoe bekeert een engel zich?”
4. Het rechtvaardigheidsargument. “Jezus dreigt de kandelaar (de kerk, 1:20) Uit Efeze te verwijderen als de engel er niet in slaagt zich te bekeren. Dat laat de toekomst van de Efezische kerk niet afhangen van het berouw van de Gemeenschap of haar leider, maar van het berouw van zijn geestelijke voogd, op wie de Gemeenschap geen invloed kan uitoefenen. Dat laat de kerk over aan de genade van engelen (die onderhevig lijken te zijn aan vluchtige stemmingswisselingen), het soort van slavernij aan overheden en machten waaruit Jezus ons bevrijdde.”
5. Het thematisch argument. “De wet wordt gegeven door engelen. Niet de boodschap van Jezus … We waren een tijdje lager dan engelen, maar nu gekroond met glorie en eer. Dit is een van de belangrijkste thema ‘ s van Openbaring: het is de laatste daad van het engelenverbond, de laatste hoera voor die betrouwbare geestelijke wezens die dingen vanaf de schepping hebben geleid. Engelen verdwijnen bijna uit het verhaal nadat Babylon valt, terwijl de wereld wordt overgedragen aan het veel minder betrouwbare ras van de mensheid.”
dat roept allerlei vragen op (waar Leithart vervolgens op ingaat) over wie deze menselijke leiders zijn, en wat (indien van toepassing) implicaties dit zou kunnen hebben voor onze ecclesiologie. Maar voor zover ik kan zien, is het een vrij overtuigend argument.