“The Ballad of Ira Hayes”
geschreven door Pete La Farge (1963)
uitgevoerd door Johnny Cash
de muziek
folkzanger en songwriter Peter La Farge verpakte veel in zijn vierendertig jaar op aarde. De zoon van een Pulitzer Prize-winnende romanschrijver was een Koreaanse oorlogsveteraan, een rodeo cowboy, een acteur, en een zanger die deel uitmaakte van de Greenwich Village folk music boom in de vroege jaren 1960. Hij schreef zelfs samen met Bob Dylan het nummer “As Long As the Grass Shall Grow”, dat Johnny Cash opnam. Het was Cash die ook van La Farge ‘ s “The Ballad of Ira Hayes” het beroemdste lied van de folkzanger maakte.La Farge beweerde dat hij ver afstamde van de Narragansett Indian tribe en een levenslange fascinatie had voor Indiaanse tradities. Het verhaal van een Indiaanse soldaat die de vlag hielp hijsen bij Iwo Jima leek voor hem een natuurlijk onderwerp. Johnny Cash had de hit mee, maar het nummer werd ook gecoverd door Pete Seeger, Townes Van Zandt en Bob Dylan.Ira Hayes werd geboren in 1923 in Arizona in een gemeenschap van indianen uit Pima. Na Pearl Harbor stopte de 18-jarige Hayes met school en ging in dienst bij de mariniers. Hij blonk uit in parachutetraining, en zijn vrienden in de dienst bijgenaamd hem “Chief Falling Cloud.Hayes was gestationeerd in de Stille Zuidzee en maakte deel uit van een troepenmacht die verschillende veldslagen vocht tegen het Japanse leger. Op 23 februari 1945 beklommen hij samen met vijf andere mariniers de Suribachi op het eilandje Iwo Jima om de Amerikaanse vlag te planten. Het evenement, zoals vastgelegd door fotograaf Joe Rosenthal, werd een van de belangrijkste beelden van de Tweede Wereldoorlog, een Pulitzer Prize-winnende foto die heeft doorstaan in fotografische (en later standbeeld) vorm als een symbool van oorlogstijd dapperheid. (De beroemde foto was eigenlijk de tweede vlaggenmast van de dag op Iwo Jima. De eerste werd ook op film vastgelegd, maar had niet dezelfde iconische compositie).
van de zes mannen die de vlag op Iwo Jima plantten, zouden er later drie sterven in een gevecht. De drie overlevenden keerden terug naar het thuisfront als helden, gedecoreerd door president Truman en gingen op een feestelijke tour in 32 steden.
nadat de hoopla dood was, keerden ze terug naar huis. En toen begonnen de problemen voor Ira Hayes.Hayes was altijd een rustige, introverte man geweest, en terug in het reservaat trok hij zich verder terug in zichzelf. Hij had ondergeschikte banen. En ondanks de honderden brieven die hij ontving, en de nieuwsgierige mensen die door het reservaat reden in de hoop de beroemde soldaat te ontmoeten, bleef hij op zichzelf.Nadat hij in 1949 in de John Wayne-film Sands of Iwo Jima speelde, begon de druk van zijn ongewenste roem hun tol te eisen. Hayes draaide zich om naar de fles. Hij werd meer dan vijftig keer gearresteerd voor openbare dronkenschap. Later zei hij: “Ik was ziek. Ik denk dat ik op het punt stond te flippen door te denken aan al mijn goede vrienden. Het waren betere mannen dan ik en ze komen niet terug. Laat staan terug naar het Witte Huis, zoals ik.In 1955 dronk Hayes zichzelf dood. Hij werd begraven op de Arlington Cemetery.In 1959 werd Hayes’ benarde toestand vastgelegd in een kort verhaal genaamd “The Outsider” door William Bradford Huie. Twee jaar later werd het verhaal omgezet in een film met Tony Curtis (de film, nu gezien, ziet er erg on-PC: Curtis is done up in dark make-up and dyed hair).