Abstract
hoewel Puerto Ricaanse en andere Caribische diasporische schrijvers al meer dan een eeuw in de Verenigde Staten, met name in New York City, publiceren, is het tijdens de burgerrechtenbeweging van de jaren 1960 en 1970 dat Puerto Ricaanse literatuur in het Engels in de Verenigde Staten nationale literaire erkenning kreeg. Piri Thomas’ roman Down These Mean Streets (1967) en Nicholasa Mohr ‘ s bildungsroman Nilda (1973) zijn werken die de bezorgdheid van de Puerto Ricaanse diaspora uiten met betrekking tot adequaat onderwijs, werkgelegenheid en gezondheidsrechten.1 gedurende deze periode, schrijvers in de Verenigde Staten, zoals Thomas en Mohr, geïdentificeerd als Nuyorican, een culturele en politieke zelf-aangewezen term gebruikt door Puerto Ricanen die zijn geboren Of voornamelijk getogen in New York City, na de Tweede Wereldoorlog, toen golven van werkende klasse Puerto Ricanen begonnen te migreren van het eiland naar de VS steden in het Oosten en Midwesten op zoek naar betere kansen voor zichzelf en hun families. Volgens Marta Sánchez is het geen klein toeval dat Puerto Ricanen zoals Thomas in Harlem, New York, door de nauwe geografische nabijheid en soortgelijke sociaaleconomische omstandigheden nauwe sociale Allianties vormden met Afro-Amerikanen en daardoor sterk beïnvloed werden in taalcode, ideologische visie en bewustzijn van de sociale ongelijkheden in hun omgeving.