Nationaal dier van Chili
Huemul is nationaal dier van Chili . Zijn wetenschappelijke naam is “Hippocamelus bisulcus” (Molinaal), meestal “güemul” of “gamu” l in Araucan, “shoan” in Tehuelche, “Andes hert” of “Huemul van het zuiden”. Behoort tot de klasse van zoogdieren, orde artiodactyla en familie cervidae. Deze soort is op verzoek van de Fundación Vida Silvestre Argentina uitgeroepen tot natuurmonument in alle Argentijnse provincies waar hij voorkomt . National animal of Chile is een van de meest onbekende zoogdieren van het wild. 
interessante feiten over Huemul
kenmerken
het is een hert met een donkerbruine vacht, licht gemengd met geel, dicht, dik, pneumatisch (met lucht binnenin) en enigszins olieachtig. Dit stelt u in staat om gemakkelijk te zwemmen in de koude glaciale wateren van meren, rivieren, beken en beschermt en beschermt u ook tegen het barre winterweer (en vooral de zeer sterke winden die de koelomstandigheden verhogen). De vacht wordt twee keer per jaar verschoond: in de herfst en het voorjaar. De kleur maakt het gemakkelijk na te bootsen met rotsen, aarde, scrub en logs. Het is een stevige robuuste, die een hoogte heeft, van de rug naar de grond, die bijna een meter bereikt. De grootste exemplaren kunnen ongeveer 100 kilo wegen; mannetjes zijn groter dan vrouwtjes 90 tot 100 cm groot kunnen worden en een gewei hebben.
wilt u meer weten over National animal of Canada?
gedrag
soms ontmoeten de huemules elkaar in bekende kernen. Solitaire individuen worden gewoonlijk gedetecteerd of maken deel uit van kleine groepen van niet meer dan twee of drie individuen waarvan de samenstelling variabel is. Deze groepen kunnen worden gevormd door een vrouwtje en een volwassen mannetje, soms vergezeld door een fawn van het jaar of preadult, of alleen door vrouwtjes.
het lijkt erop dat de huemul een territoriaal dier is. Een mannetje bezet plaatsen begrensd door geulen. Uit de observatie van voetafdrukken en feca ‘ s is duidelijk dat vrouwen een grotere horizontale mobiliteit hebben dan mannen, wat erop wijst dat ze naar andere gebieden kunnen passeren, terwijl mannen de voorkeur geven om in de richting van de helling te lopen, wedden op hoge plaatsen. Maar het seizoen van het jaar beïnvloedt de voorkeur van de soort voor een bepaalde habitat.
door de kou en de sneeuw is de grootte van de beschikbare habitat sterk verminderd en is de huemul beperkt tot lagere plaatsen , waarbij de voorkeur wordt gegeven aan beboste gebieden onder de sneeuwgrens, dat wil zeggen op 1000 meter hoogte. Deze plaatsen zijn steil en rotsachtig, met een groot aantal geulen en een complexe begroeiing. Dit type habitat maakt het mogelijk om hun zichtbaarheid te minimaliseren en hun kansen op ontsnapping te vergroten en dient tegelijkertijd als een schuilplaats tegen winterstormen en als een bron van voedsel. In het voorjaar worden deze plaatsen geleidelijk verlaten, verspreid op zoek naar beter voedsel en grotere hoogten. In de zomer verplaatst de huemul zich naar zones van hogere hoogte, die samenvallen met de bovenste hoogtelimiet van de bosformaties en de onderste grens van de andesweideformatie. Dus in de habitat van de centrale zone (Chillán), in de zomer de vetplanten toenemen tot grotere hoogte en zijn beschikbaar houten hellingen van lenga en eik van het zuiden expositie die hem overvloedig water en lagere temperaturen bieden. Wanneer de herfst arriveertgraduaal verminderen van het gebruik van het bos, bewegen naar de struikgewas eik en chusquea, met kruidachtige vegetatie. Wat betreft het gebied van ??Aysén, zijn habitat is bijna uitsluitend beperkt tot de ecotone van het bos met inbegrip van watervallen, met een occasionele verkeer in het bos en gebieden van scoriales verstoken van vegetatie. De thuisomgeving voor deze plaats is ongeveer 3 km2.
voeder
het Huemul dieet wordt bepaald door de beschikbaarheid van voedsel gedurende het hele jaar, wat weer afhankelijk is van het klimaat, het seizoen, de kenmerken van het land, de biologische cycli van groenten en andere variabelen, voornamelijk ecologische. Veel planten, die hun dieet vormen, drogen uit, verliezen hun bladeren en worden ten minste een paar maanden niet meer gebruikt. In de Nevados de Chillán bestaat het jaarlijkse Huemul dieet uit 46% kruiden en 31% struiken. De soorten van de kruidachtige stratum komen overeen met alstroemerias, geraniums, orchideeën, viooltjes van de berg en valeriana. Onder de struiken, maitén is zijn favoriet. Tijdens de winter neemt de beschikbaarheid van grassen en grassen af, zodat hun voedsel wordt gemaakt bossige consumerende soorten zoals maqui, maitén, eik, baccharis sp, evenals quinchamalí. In Aysén zijn volgens zomerwaarnemingen chilco , Chura en lenga renoval de voorkeurssoorten.Tussen maart en mei verschijnt het seizoen van ijver, hoewel al in februari de mannetjes gedragingen (geschillen) vertonen die de komst van die periode aankondigen. De draagtijd duurt zes tot zeven maanden, aan het einde waarvan een enkel nageslacht wordt geboren. Het broedseizoen is beperkt tot de maanden November en December. Tijdens de eerste maand van het leven, het ree is zwak en onstabiel, blijft verborgen en immobiel de meeste van de tijd, van plaats veranderen na borstvoeding, een gedrag dat is een strategie om roofdieren te vermijden. Het spenen vindt plaats rond de leeftijd van vier maanden. Vanaf de tweede maand consumeren fawns regelmatig plantaardig voedsel. De groei van de jongen is relatief snel omdat een man van een jaar de grootte van een volwassen vrouwtje bereikt.F
