Gopal

door Sharon Gannon

toen ik dit essay van Gopal Steinberg voor het eerst las, was ik bezorgd over de verwijzingen naar koeien en boter, enz. Ik voelde dat het heel moeilijk zou zijn om langs de zuivelproducten te komen om tot een aantal verlichte, inspirerende leringen te komen. Ik vroeg mezelf af: “hoe zullen Jivamukti yogaleraren, toegewijd aan veganisme en dierenrechten, hiermee omgaan? Hoe zullen ze in staat zijn om een hele maand lessen te geven met de focus op een baby Krishna die boter steelt, wanneer we voor ons over boter zijn en al lang zijn overgestapt op aarde balans of een ander veganistisch alternatief?”Maar toen ik dieper in het essay dook, ontdekte ik dat er veel manieren waren waarop de punten die in het essay werden overgebracht, konden leiden tot een aantal zeer interessante en misschien provocerende benaderingen van het onderwijs voor deze maand.

als leraar kunt u tijdens deze maand van de gelegenheid gebruik maken om een aantal zeer controversiële kwesties met betrekking tot de Hindoe aan te pakken, evenals de yoga-traditie, die religieus het drinken van melk en het eten van andere melkproducten ondersteunt. Als yogaleraren van Jivamukti steunen we de uitbuiting van andere dieren om welke reden dan ook niet, inclusief het uitbuiten van koeien voor de melk die ze geven wanneer ze zwanger zijn of kort geleden een baby hebben gekregen. Als leraren kunnen jullie spreken over de kwestie van ware ahimsa en hoe wanneer ons bewustzijn ons mededogen uitbreidt, ons mededogen zich ook uitbreidt met een bredere perceptie van het leven dat onze aandacht, vriendelijkheid en mededogen waardig is.

als leraar kunt u bespreken hoe alledaagse gebeurtenissen en praktijken die als zo gewoon worden beschouwd dat ze niet worden uitgedaagd of zelfs in twijfel worden getrokken, in de loop van de tijd groeien en groeien, en uiteindelijk de onderliggende wreedheid en uitbuiting die voorheen ongezien was, schaamteloos duidelijk wordt. Ik herinner me dat ik als kind geobsedeerd was door het idee van het verschil dat kwantiteit en proportie kunnen maken. Ik wilde er zelfs een kinderboek over schrijven, getiteld, Dit is wat er zou gebeuren als iedereen dat deed. Op dat moment richtte een van mijn eerste onderzoeken zich op het trappen op de staart van een kat. Ja, Het is zeker onaangenaam en pijnlijk voor de kat als een onhandige mens op de staart van de kat stapt, maar dan vergeeft de kat snel en voelt de mens wroeging en zweert voorzichtiger te zijn in de toekomst. Maar wat als iedereen dat deed? Wat ik bedoel is, wat als iedereen op de staart van de kat stapte? Ik zou mezelf zulke vragen stellen en proberen de uitkomst te visualiseren. Hoe zou de wereld er dan uitzien? Toen ik die vraag meteen stelde, dacht ik aan een visioen van duizenden, miljoenen, miljarden mensen die op de staart van de kat stappen! Natuurlijk is het resultaat duidelijk. De staart van de kat en inderdaad de kat zelf zouden spoedig worden vernietigd als ze zo ‘ n spervuur van mensen die op hun staart stappen moesten verdragen. Dit is precies de situatie die we vandaag in de wereld hebben.

iets dat duizenden jaren geleden werd gedaan toen slechts een half miljard mensen op aarde rondliepen, in tegenstelling tot de 7 miljard mensen die de huidige wereldbevolking vormen, kan er nu heel anders uitzien dan toen. Met de kennis en het perspectief die we nu hebben, zouden we nooit het houden van koeien kunnen ondersteunen en ze kunnen uitbuiten voor hun melk en/of baby ‘ s op enig moment in het verleden, heden of toekomst. Maar het verleden was het verleden, en we moeten verder gaan en leren van onze fouten, in plaats van te rusten op het lamme excuus dat “zo hebben we het altijd gedaan.”

de Hindoe verhalen gevonden in geschriften zoals het Srimad Bhagavatam werden duizenden jaren geleden geschreven toen de meeste mensen niet het bewustzijn hadden om te beseffen hoe iets dat goedaardig lijkt, zoals het melken van een koe, kon leiden tot de situatie die we in de wereld van vandaag hebben—een van intense dierlijke slavernij, uitbuiting en wreedheid. Zoals we allemaal weten, belandt elke melkkoe in het slachthuis als ze niet langer de hoeveelheid melk kunnen produceren om ze een rendabel product te maken. We zouden er goed aan doen om onze geschiedenis te onderzoeken vanuit het oog van de wijsheid die met de tijd is opgedaan en te zien waar de dingen toe kunnen leiden en in plaats van iets te blijven goedkeuren omdat het al duizenden jaren wordt gedaan, de moed te vinden om te veranderen, om de gewoonte, de praktijk los te laten, die nu geen enkel positief doel dient.Hoewel Bhagavan, de Allerhoogste kosmische persoon, zo ‘ n vijfduizend jaar geleden als cowboy is geïncarneerd en met koeien en andere menselijke cowboys en cowgirls heeft geleefd, moeten we dan de verhalen in de Schrift letterlijk nemen en ze gebruiken om het drinken van melk vandaag de dag op religieuze gronden te vergoelijken? Het essay suggereert dat we de verwijzingen naar melk en melkproducten symbolisch zouden kunnen nemen. Deze manier van zien vereist dat we diep graven om in staat te zijn om de essentie—de essentiële nectar, de geheime leringen—diep verborgen onder de buitenste lagen van waarneming te kunnen absorberen. Als we het risico lopen om zo diep door het oppervlak van de verhalen te kijken, zien we dat Gopal, net als wij als yogi ‘ s, een radicaal was—hij verwierp de cultureel gesanctioneerde praktijken die hij om zich heen waarnam; hij doorzag ze naar hun essentie en creëerde een leven gebaseerd op liefde, vriendelijkheid en mededogen. De bijzonderheden van de verhalen-de melk, de boter en vele andere dingen—moeten worden gezien binnen de context van hun specifieke cultuur en tijd. Maar ze bekijken in termen van hun diepere symbolische betekenissen maakt ze relevant door de tijd heen en voor alle culturen, ook voor ons vandaag.Denk aan een andere grote avatar, Jezus, die incarneerde als timmerman—als we de Bijbelse verhalen letterlijk lezen, zouden we ze kunnen opvatten als betekent dat we allemaal onze tijd moeten besteden aan het zagen van hout, het bouwen van huizen en het maken van meubels. Het punt is dat in plaats van de dingen letterlijk te nemen, we deze verhalen van de vroege kinderjaren van een geïncarneerde avatar in een arbeidersfamilie zouden kunnen nemen om te betekenen dat God verschijnt waar hij/zij wil—God is niet gebonden aan culturele conventies, rijkdom of status. Ook moeten we de dingen in hun culturele context plaatsen. Volgens het hindoeïsme zijn avatars niet altijd in menselijke vorm verschenen, maar ook in de vorm van andere dieren. Dit is een eeuwigdurende leer die ons eraan herinnert dat godsvrucht overvloedig aanwezig is in de hele schepping. In de Bhagavad Gita vinden we de leer: wanneer er een afname is in rechtvaardigheid en het kwaad in opkomst is, verschijn ik (vers IV.7). Misschien verschijnt God als de baby Gopal in een koehoedende familie om de boterpot omver te werpen om de onbetwiste culturele conventie van het hoeden van koeien te verstoren, en de volledige leer is niet in staat om te worden begrepen en zo geopenbaard tot nu toe. Denk er eens over na—duizend jaar geleden, honderd jaar geleden of zelfs dertig jaar geleden zouden niet veel mensen zelfs maar twee keer nadenken over het bespreken van de negatieve implicaties die inherent zijn aan deze oude schriftuurlijke verhalen waar koeien, melk en boter zo ‘ n centrale rol Spelen, en toch zijn we hier vandaag bezig het te onderzoeken en in twijfel te trekken.

hoe dan ook, voor mij is er geen reden om de baby met het badwater weg te gooien. Ik denk dat we nog steeds dierenrechten kunnen zijn, veganistische activisten en toegewijd zijn aan Krishna. Naast koe betekent het Sanskriet woord go ook “zintuigen”, dus Gopal kan worden geïnterpreteerd als degene die onze zintuigen vangt en ze naar liefde trekt of veegt. Krishna betekent de al-aantrekkelijke—Krishna is onvoorwaardelijke liefde, en als baby Gopal leidt hij onze zintuigen naar ons uiteindelijke doel: Allerhoogste liefde. Wanneer we de naam van God reciteren of zingen als Gopal, openen ons hart en worden we geleid door een charmante jonge jongen in de rijken van hemelse verrukking.Janmastami is een belangrijke heilige dag die in augustus in India wordt gevierd als de verjaardag (of verschijningsdag) van Krishna. Als leraar kun je deze maand tijd doorbrengen met het chanten van Sanskriet liedjes of het spelen van opgenomen versies die zich richten op de kindertijd naam van God als Gopal. Er zijn kirtan chants in het Jivamukti Chant boek waar je uit zou kunnen putten om deze feestelijke verjaardagsstemming te helpen creëren.

een andere invalshoek die u deze maand als leraar zou kunnen verkennen is het concept van het waarnemen van God als een kind. Buiten India zien veel van de religieuze systemen in de wereld van vandaag, met inbegrip van het jodendom, het christendom en de Islam, God als een oordelende Oude man, een vaderfiguur die klaar is om u te straffen voor uw zonden. Om God te zien als een ondeugend klein kind is nogal een afwijking van die notie. Het kan heel schokkend zijn, omdat het de rollen omdraait en de toegewijde in de plaats zet van de verantwoordelijke ouder of op een meer gelijk niveau als de vriend van God. Om dit soort onderwijs te delen met studenten deze maand kan leiden tot een verschuiving in de perceptie en ertoe leiden dat mensen diep gehouden veronderstellingen met betrekking tot wie ze zijn en welke mogelijkheden het leven zou kunnen houden in vraag stellen. Als God niet alleen een oude vaderfiguur kan zijn, maar ook een baby en een ondeugend kind, dan kan God misschien ook een varken, een lam, een kip of een tonijn zijn…en als dat zo is, dan kan God misschien zelfs een mier, een vlieg of een kakkerlak zijn…en als dat zo is, dan kan God misschien zelfs een berg, een rivier, een tarweveld of een rots zijn … De mogelijkheden zijn onbegrensd wanneer we onze diepgewortelde geloofssystemen loslaten, en in de onbegrensde mogelijkheden wonen is bij God wonen. Asana praktijk kan ons voorzien van een directe ervaring van dit als we beginnen te zien dat we fysiek in staat zijn tot veel meer dan we dachten. En dat besef leidt er onvermijdelijk toe dat we onderzoeken waartoe we emotioneel, mentaal en zelfs spiritueel in staat zijn.Focussen op Gopal, de kinderlijke vorm van God, heeft het potentieel om onze vooropgezette opvattingen over onszelf, anderen en God op zijn kop te zetten als we ons openen voor nieuwe ontdekkingen met een kinderlijke nieuwsgierigheid, een gevoel van avontuur en verwondering. Om die reden zou het goed kunnen zijn om deze maand te focussen op omkeringen—hoofdstand, handstand, onderarmstand en schouderstand—vanwege hoe deze asana ‘ s ons bewustzijn beïnvloeden. Ze stimuleren de meesterklieren in het lichaam en resulteren daardoor in een meer uitgestrekt, meer inclusief gevoel van bewustzijn. Zoals we bijvoorbeeld al weten, activeren we door de beoefening van shirshasana de Sahasrara (kroon) chakra en zijn zo in staat om toegang te krijgen tot onze karmische relatie met God. Inversies bieden krachtige mogelijkheden om percepties te verschuiven van hoe je God, de wereld, anderen en jezelf ziet. Zoals het bijbelse gezegde luidt:”een kind zal hen leiden…”