samen met Architect RMJM en het hele ontwerpteam ontwikkelde Tony Gee het ontwerp tot een visuele incarnatie die Keltische en maritieme beelden combineert met 21st century engineering.
wij werden door de belangrijkste Staalconstructeur Butterley Engineering aangesteld om de 1300 ton staalconstructie te ontwerpen die de gondelbaden, de draaiende armen en de as vormen.
het wiel heeft een diameter van 35m, bestaande uit een paar geklauwde armen die draaien op een as met een diameter van 3,5 m. Een paar 25m lange 300 kubieke meter water gevulde gondels fungeren als containers voor het heffen van boten de 24m verticale stap tussen de kanalen. Boten die de bovenste gondel van het wiel inrijden worden, samen met het water waarin ze drijven, naar het bassin beneden laten zakken. Tegelijkertijd stijgt een gelijk gewicht op, opgetild in de andere gondel, volgens het verplaatsingsprincipe van Archimedes. De massa van de boot die in de gondel vaart verplaatst een exact proportioneel volume water zodat de uiteindelijke combinatie van ‘boot plus water’ de oorspronkelijke totale massa in evenwicht brengt.
het unieke karakter van de constructie vereiste innovatieve en onconventionele ontwerpmethoden. Er werd gebruik gemaakt van Britse ontwerpcodes voor bruggen, gebouwen en drijvende schepen, evenals Noorse, Duitse en Amerikaanse codes voor criteria als het gedrag van dunwandige cilinders, botsingen met schepen en beperkte ijsbelasting. Het wiel werd geanalyseerd met behulp van eindige-elemententechnieken, waaronder niet-lineaire vaste continuümmodellering voor bewegingsgevoelige verbindingen.De draaiing van het wiel ondergaat volledige richtingomkering tot 40 keer per dag. Hierdoor werd vermoeidheid een drijvende invloed op het ontwerp.
windeffecten en thermische bewegingen werden de belangrijkste “live” belastingen op het wiel (het is ontworpen om weerstand te bieden aan een 120-jarige retourperiode Schotse Storm en te werken in Beaufort 6 snelheden) en plaatste het buiten het toepassingsgebied van gecodificeerde aanbevelingen. Er werd dus een schaalmodel van 1:50 gebouwd en een windtunnel getest om de zekerheid te bieden dat de veronderstelde belastingen en het gedrag redelijk waren.George Fleming, voormalig ICE-President, beschreef het wiel als”een triomf voor civiele, structurele en Werktuigbouwkunde”.