Door Tim Lammers
Helena Bonham Carter is terug en geven iedereen een stuk van haar zeer grote gedachten weer als de Rode Koningin, Iracebeth, in Alice Through the Looking Glass, de fel geanticipeerde follow-up van Disney ‘ s blockbuster live-action bewerking van Alice in Wonderland in 2010. In de film speelt Bonham Carter opnieuw met Mia Wasikowska (Alice), Johnny Depp (the Mad Hatter), Anne Hathaway (The White Queen) en wijlen Alan Rickman (stem van Absolem, the caterpillar-turned-butterfly), en wordt vergezeld door haar Sweeney Todd en Les Misérables co-ster Sacha Baron Cohen, die tijd speelt.In een exclusief online interview met D23 besprak Bonham Carter haar opwinding over haar terugkeer in de headspace van de Red Queen en haar samenwerking met enkele van haar wonderbaarlijke medewerkers.
Tim Lammers (TL): Was er een zekere mate van reconditionering, vocaal, sinds je schreeuwde ” weg met hun hoofden!”nogal wat in Alice In Wonderland?Helena Bonham Carter (HBC): het bleek erg vermoeiend op de eerste dag van de productie. Ik dacht bij mezelf, ‘Ik weet nog hoe ik dit moet Spelen,’ en tegen lunchtijd had ik geen stem meer omdat ik al een uur aan het schreeuwen was (lacht). Het was leuk voor een tijdje, toen realiseerde ik me, “Ik kan niet meer doen en nu ben ik stom.”
TL: en was het vermoeiend, fysiek?
HBC: het was veel vermoeiender. De Rode Koningin is een vermoeiend personage om te spelen. Ik had veel meer te doen en ik denk dat mijn rol eigenlijk groter is in deze film. En ze is ongelukkiger. Kun je het geloven? En ze is nog bozer.
TL: De Rode Koningin werd meegenomen om gevangen te worden genomen aan het einde van Alice In Wonderland. Waar vinden we haar in Alice Through the Looking Glass en wat zijn haar motivaties?
HBC: wanneer we haar ontmoeten is ze verbannen naar de Outerlands en het enige wat ze heeft is tijd, en de notie van tijd wordt gepersonifieerd door het karakter van Sacha Baron Cohen. Ik hou van hem en hij houdt van mij, maar ik hou alleen echt van hem omdat hij een object heeft dat ik wil—de Chronosphere—die je kunt gebruiken om door de tijd te reizen en de tijd terug te keren. Ik wil dat het terug in de tijd reist om mijn kroon weer te krijgen, maar Alice wil dat het de Hoedenmaker en zijn familie helpt… We komen er ook achter waarom ze zo ‘ n groot hoofd heeft.
TL: ik kan me niet voorstellen dat iemand goed reageert op een zwelling van haar hoofd tot twee keer zo groot.
HBC: In de film zul je je realiseren waarom het helemaal niet mijn schuld was. Zoek uit waarom het zo groot is en wie de schuld heeft. De Rode Koningin heeft een enorm minderwaardigheidscomplex vanwege haar grote hoofd. Dat heeft veel te maken met haar zus (De Witte Koningin), die een perfect hoofd heeft en overal perfect is. De tweede film onderzoekt de relatie tussen hen. Ik wil koningin zijn omdat ik de oudste ben, maar Mirana komt en steelt mijn troon en mijn kroon.
TL: Hoe kon je een personage spelen met zo ‘ n groot hoofd?
HBC: Toen ik voor het eerst werd benaderd om de rol te spelen, sprak ik met Linda Woolverton en we spraken over de Rode Koningin met een groot hoofd en hoe boos ze was. Ik speelde haar op de leeftijd van mijn dochter, die toen twee was. Ze had driftbuien de hele tijd en had geen remming met haar emoties. Dus op die manier was het leuk om iemand te spelen die helemaal egoïstisch was en een groot hoofd heeft, net als elke peuter.
TL: aan wie doet Iracebeth je denken in Alice Through the Looking Glass?
HBC: het is erg leuk omdat er een beetje van Miss Havisham verpakt in de Rode Koningin. Ze is verbannen naar nowherville en ze denkt nog steeds dat ze koningin is. Er is een beetje waanidee bij betrokken. Er zit ook een beetje Sunset Boulevard in. Ze is een beetje verloren in de tijd, zich vastklampend aan een illusie.
TL: Alice Through the Looking Glass markeert je zevende film met Johnny Depp. Ik kan het niet helpen, maar denk dat een deel van de reden waarom je blijft doen films samen—een deel van de intrige is benieuwd welke creatieve nieuwe ideeën deze man gaat brengen aan de tafel.
HBC: ik vraag me altijd af hoe hij gekleed gaat komen. Ik ben jaloers op z ’n kostuums en z’ n Accessoires. Hij heeft altijd tonnen accessoires en is nooit minimaal in zijn smaak geweest en ik ook niet, eerlijk gezegd. Johnny is volledig excentriek in zijn keuzes, dus het is altijd leuk om te zien wat hij gaat doen. Hij is volledig onvoorspelbaar, en dat is natuurlijk, als je kunt zien waar hij is, want meestal is hij volledig onherkenbaar.
TL: natuurlijk herenigt de film je ook met Mia Wasikowska. Voelde je verschillen in Mia tussen de eerste en tweede film?HBC: ze was niet veel veranderd tussen de eerste en de tweede film, zelfs niet met al het succes dat ze had. Ze is zo onuitwisbaar lief en wijs. Het is een slimme en interessante mix, hoe ze zo wijs is en een oude ziel heeft, maar ongelooflijk, Een naïviteit heeft, en een bescheidenheid. Mia is zo goed aangepast. Ze heeft zo ‘ n echte waarheid. Ze is gegroeid, maar ziet er niet veel ouder uit. Wat de rest van ons betreft, we hadden zo veel make-up op dat je niet kon zeggen of we ouder werden of niet (lacht), maar Mia was niet echt veel veranderd, behalve dat ze korter haar had.
tl: helaas is Alice Through the Looking Glass de laatste film van Alan Rickman. Wanneer heb je hem voor het laatst gezien?
HBC: het was ongeveer 18 maanden geleden in een restaurant en hij zat met zijn vrouw, Rima, en we hadden een dikke knuffel. over zijn vlinderfiguur dat ik tegen zijn vrouw zei dat ik aangrijpend voelde. Er was een gezegde dat ik las, ‘net toen de rups dacht dat het overal was werd het een vlinder.’Ik hou van dat gezegde en ik dacht dat dat van toepassing was. Ik hou van het idee dat hij misschien een vlinder is geworden, niet fysiek, maar in dat het gaat over een transformatie. De dood verandert. Ik denk niet dat het het einde is, maar helaas is het het einde dat we Alan in zijn gebruikelijke vorm zien.
TL: ik kan niet zonder te vermelden dat een van mijn favoriete filmliedjes in het afgelopen jaar was uw “Bibbidi Bobbidi Boo” als de Goede Fee aan het einde van de aftiteling van Cinderella. Dat was zo geweldig.
HBC: daar is een grappig verhaal over. Ken Branagh wilde dat ik het lied opnam toen ik in Shepperton Alice door de spiegel filmde. Aan het einde van de opnames op een dag ging ik naar het kantoor van componist Patrick Doyle in volledige Red Queen Make-up te zingen “Bibbidi Bobbidi Boo” . Het was gewoon om te kijken naar de sleutel waar ik het in zou zingen, en hier had ik een volledige meezinger in mijn volledige Red Queen outfit. Patrick, die ik al jaren ken, was in absolute hysterie. Er is ergens een video van.