antropometrie

illustratie uit” The Speaking Portrait “(Pearson ‘ s Magazine, Vol XI, januari-juni 1901) die de principes van Bertillons antropometrie demonstreert.

antropometrie is het meten van fysieke eigenschappen van mensen, zoals hoofdbreedte, lengte van de pink, lengte van de romp, enz. De techniek werd oorspronkelijk ontworpen om de variatie van menselijke fysieke kenmerken te bestuderen, en werd snel aangepast om een vroeg identificatiesysteem te creëren. Dergelijke praktijken evolueerden al snel in het systematisch registreren en volgen van criminelen, hoewel dit systeem later werd vervangen door het nemen van vingerafdrukken. Pogingen werden gedaan om criminele types te identificeren op basis van fysieke kenmerken met behulp van antropometrische technieken. Antropometrie werd ook gebruikt om racisme te rechtvaardigen. Ondanks deze problematische toepassingen zijn antropometrische technieken van onschatbare waarde gebleken op vele gebieden, waaronder paleoantropologisch onderzoek van pre-menselijke fossielen, en bij het identificeren van ergonomische en veiligheidscriteria voor het ontwerp van een breed scala aan apparatuur, meubels en andere items. Op deze manier heeft antropometrie bijgedragen aan het begrip van de menselijke evolutie en aan het creëren van een betere leefomgeving voor alle mensen.

ontwikkeling van antropometrie

antropometrie gedemonstreerd in een tentoonstelling van een 1921 eugenetica conferentie.

antropometrie is afgeleid van de Griekse termen ανθρωπος (mens) en μετρον (maat). Het is de standaard techniek in de fysische antropologie voor het meten van levende menselijke individuen met het oog op het begrijpen van menselijke fysieke variatie.

oorsprong

de Franse geleerde, Alphonse Bertillon, bedacht in 1883 de term “fysische antropometrie” om een identificatiesysteem op te nemen dat gebaseerd is op onveranderlijke metingen van het menselijk frame. Door middel van patiëntonderzoek vond Bertillon dat verschillende fysieke kenmerken en dimensies van bepaalde benige structuren binnen het menselijk lichaam aanzienlijk onveranderd bleven gedurende de volwassenheid.Bertillon concludeerde hieruit dat bij het systematisch registreren van deze metingen één individu perfect van een ander kon worden onderscheiden. Toen de waarde van Bertillons ontdekking volledig werd gerealiseerd, werd zijn systeem snel aangepast aan de politiemethodologie in de hoop valse identificaties en arrestaties te voorkomen.

een grafiek uit Bertillons identificatie anthropométrique (1893), die laat zien hoe hij metingen moet doen voor zijn identificatiesysteem.

Meting

Bertillon het systeem van de metingen verdeeld in elf categorieën, waaronder hoogte, strekken (zoals gedefinieerd door de lengte van het lichaam van de linker schouder naar rechts middelvinger), mislukking (zoals gedefinieerd door de lengte van de torso van het hoofd op de stoel, zittend), hoofd breedte (gemeten van tempel naar tempel), de lengte van het rechteroor, de lengte van de linker voet, de lengte van de linker middelvinger, de lengte van de linker-el (of de extensie van de elleboog tot de top van de middelvinger), de breedte van je wangen en ten slotte, de lengte van je pink.

het oorspronkelijke systeem in Parijs omvatte het verzamelen van deze gegevens op ongeveer 100.000 kaarten. Hierdoor kon een ambtenaar specifieke metingen Sorteren, totdat zij in staat waren om het bepaalde individu te identificeren. Het informatiesysteem was ondergebracht in een kast die bedoeld was om het zoeken zo efficiënt mogelijk te vergemakkelijken. De meetgegevens waren zonder individuele namen, en de definitieve identificatie werd bereikt door middel van een foto bevestigd aan de meetkaart van een individu.

toepassingen van antropometrie

criminalistiek

antropometrie werd voor het eerst geïntroduceerd in de late negentiende eeuw op het gebied van criminalistiek, waardoor individuele criminelen op basis van fysieke kenmerken konden worden geïdentificeerd. Francis Galton, een belangrijke bijdrager aan het veld, zou later fouten vinden met Bertillons systeem. Galton realiseerde zich dat variabelen die oorspronkelijk onafhankelijk werden geacht, zoals onderarmlengte en beenlengte, konden worden gecombineerd in een enkele causale variabele gedefinieerd als “gestalte.”Galton, bij het realiseren van de redundantie van Bertillon’ s metingen, had het statistische concept van correlatie ontwikkeld.

een verslag van Francis Galton, afkomstig van een bezoek aan Bertillons laboratorium in 1893.

Alphonse Bertillon ‘ s doel was om antropometrie te gebruiken als een manier om recidivisten te identificeren, of criminelen die waarschijnlijk hun overtreding zouden herhalen. Voor het gebruik van antropometrie, vertrouwden politiefunctionarissen uitsluitend op algemene beschrijvingen en namen om arrestaties te verrichten, en waren ze niet in staat om criminelen met valse identiteiten te arresteren. Bij arrestatie was het moeilijk om vast te stellen welke criminelen voor het eerst en welke recidivisten waren. Hoewel het fotograferen van criminelen gebruikelijk was geworden, bleek het ineffectief, omdat er geen systeem was gevonden om de foto ‘ s visueel te rangschikken op een manier die gemakkelijk gebruik mogelijk maakte. Bertillon geloofde dat door het gebruik van antropometrie, alle informatie over een individuele crimineel kon worden teruggebracht tot een set van identificatienummers die vervolgens in een groot archief kunnen worden ingevoerd.Bertillon stelde zich ook voor dat zijn systeem zo georganiseerd was dat, indien de metingen beperkt waren, het systeem nog steeds zou werken om het aantal potentiële matches drastisch te verminderen door kenmerken als klein, middelgroot of groot te categoriseren. Als de lengte van de arm van een individu werd gecategoriseerd als medium, en de grootte van de voet bekend, zou het aantal potentiële records te vergelijken drastisch worden verminderd. Bertillon geloofde dat met meer metingen van onafhankelijke variabelen, een nauwkeuriger identificatiesysteem kon worden bereikt en gekoppeld aan fotografisch bewijs. Aspecten van deze filosofie zouden opnieuw verschijnen in Francis Galton ‘ s ontwikkeling van systematische fingerprinting.De vroege Italiaanse onderzoeker, Cesare Lombroso, geloofde dat criminaliteit was geërfd en gebruikte aspecten van Bertillion ‘ s antropometrie in zijn werk. Lombroso gebruikte antropometrische maatregelen om personen te vinden die passen “criminele types,” ongeacht een eerdere veroordeling.

Fingerprinting

het gebruik van antropometrie op criminologisch gebied nam uiteindelijk af, overwonnen door de ontwikkeling van systematische fingerprinting. Bertillons meetsysteem vertoonde bepaalde gebreken waardoor het in onbruik raakte. De bezwaren tegen het Bertillonagesysteem omvatten ook de exorbitante kosten van antropometrische instrumenten, de behoefte aan uitzonderlijk goed opgeleide werknemers en de aanzienlijke kans op fouten.

maatregelen die met onnauwkeurigheid zijn genomen of geregistreerd, konden zelden of nooit worden gecorrigeerd en zouden elke kans op een succesvolle zoekactie teniet doen. Bertillonage werd ook als traag beschouwd, omdat het nodig was om het antropometrische proces drie keer te herhalen om tot een gemiddeld resultaat te komen. In 1897 werd Bertillonage in heel Brits-India vervangen door de invoering van Bengaals vingerafdruksysteem. Als resultaat van een nieuw onderzoek besteld door het Ministerie van Binnenlandse Zaken, drie jaar later, Engeland volgde het voorbeeld en vingerafdrukken alleen kwam te worden gebruikt voor identificatie.

Antropologie

een” head-measurer ” tool ontworpen voor antropologisch onderzoek in de vroege jaren 1910.

in het begin van de twintigste eeuw werd antropometrie uitgebreid gebruikt door antropologen in de Verenigde Staten en Europa. Antropometrische technieken werden gebruikt in de studie van paleoantropologie te helpen bepalen pre-menselijke soorten van gefossiliseerde schedels en botten.Antropometrie werd ook gebruikt bij pogingen tot differentiatie tussen de menselijke rassen. Toen toepassingen van intelligentie testen later werden opgenomen, werden vormen van antropometrie gebruikt om fysieke kenmerken te associëren met lage intelligentie, meer primitieve culturen en crimineel gedrag, en leidde tot de verergering van racisme wereldwijd.In de jaren twintig begonnen leden van Franz Boas’ school Of cultural anthropology antropometrische benaderingen te gebruiken om het concept van vast biologisch ras in diskrediet te brengen. In latere jaren zou Nazi-Duitsland vertrouwen op antropometrische metingen om “Ariërs” van Joden te onderscheiden. Deze benaderingen werden verlaten in de jaren na de Holocaust, en het onderwijs van fysische antropologie ging in het algemeen in verval.In de jaren 40 gebruikte William H. Sheldon antropometrie om somatotypen te evalueren, die stelde dat kenmerken van het lichaam konden worden vertaald in kenmerken van de geest. Sheldon geloofde ook dat iemands criminaliteit kon worden voorspeld op basis van lichaamstype. Sheldon liep in aanzienlijke controverse toen zijn werk openbaar werd, omdat hij voor zijn studie veel vertrouwde op foto ‘ s van naakte Ivy League studenten.

moderne antropometrie

Antropometrisch onderzoek wordt nog steeds uitgevoerd voor verschillende doeleinden. Academische antropologen onderzoeken vaak de evolutionaire betekenis van verschillende fysieke proporties tussen populaties, die afkomstig zijn van voorouders uit verschillende omgevingsomgevingen. De hedendaagse antropometrie heeft aangetoond dat menselijke populaties vergelijkbare klimaatvariaties vertonen als andere zoogdieren met een groot lichaam. Deze bevinding is in lijn met Bergmanns regel, dat individuen in koudere klimaten de neiging hebben groter te zijn dan individuen in warmere klimaten, en met Allen ‘ s regel, die stelt dat individuen in koude klimaten de neiging zullen hebben om kortere, dikkere ledematen te hebben dan die in warme klimaten.Antropologen hebben ook antropometrische variatie gebruikt om kleinschalige populatiegeschiedenis te reconstrueren. In een studie van het ierland van de twintigste eeuw toonde John Relethford ‘ s verzameling antropometrische gegevens geografische patronen van lichaamsverhoudingen die samenvielen met historische invasies van Ierland door de Engelsen en de Noormannen.Behalve de academische wereld worden antropometrische studies uitgevoerd door wetenschappers die werken voor particuliere bedrijven en overheidsinstellingen om te bepalen welke kledingmaten moeten worden vervaardigd. Gewichtstrainers vertrouwen vaak op de fundamentele antropometrische afdelingen, afgeleid door Sheldon, als een manier om het lichaamstype te categoriseren. Tussen 1945 en 1988 werden meer dan 40 antropometrische onderzoeken uitgevoerd onder Amerikaanse militairen, waaronder een 1988 Army Anthropometric Survey (ANSUR) van leden binnen de 240 maatregelen.

ontwikkelingen in de technologie hebben het mogelijk gemaakt antropometrische metingen te verrichten met behulp van driedimensionale scanners. Een driedimensionaal aftasten van het lichaam van een individu maakt het mogelijk om metingen uit het aftasten te halen in plaats van rechtstreeks van het individu.

antropometrische ethiek

antropometrie heeft gediend bij het bestuderen van lichaamsmetingen zoals grootte, vorm, sterkte en werkcapaciteit. Deze hebben de ontwikkelingen in klinisch onderzoek, forensische identificaties en modern design vormgegeven. Ondanks deze waardevolle bijdragen, heeft het gebied van de antropometrie ook een geschiedenis van misbruik ervaren.Hoewel Cesare Lombroso ‘ s vroege misbruik van criminele profilering diende om sociaal racisme te bestendigen, vond het meest beruchte misbruik van antropometrisch onderzoek plaats in de jaren voorafgaand aan en rond de Tweede Wereldoorlog. Antropometrische studies uitgevoerd door Duitse nazi ‘ s werden gebruikt in de classificatie van Ariërs en niet-Ariërs, en leidden tot de decimering van talloze individuen die niet in gevestigde categorieën pasten.

na de gebeurtenissen van de Tweede Wereldoorlog werd het gebruik van fysische antropometrie voor raciale categorisering op grote schaal opgegeven. Antropometrisch onderzoek werd al snel aangepast aan studies van de menselijke biologie, met inbegrip van groeiveranderingen in de tijd en objectieve tekenen van gezondheid. Antropometrische technieken zijn ook van onschatbare waarde gebleken in paleoantropologisch onderzoek.

antropometrische studies worden gebruikt bij het ontwerp van moderne vliegtuigen, de voorbereiding voor cosmetische chirurgie, schattingen van de algemene gezondheid, en meer. Daarnaast is antropometrie ook gekoppeld aan ergonomie, het wetenschappelijk ontwerp van apparatuur, ambachtelijke kantoorwerkplekken, cockpits voor vliegtuigen en meubels voor thuis. Antropometrie wordt ook gebruikt in veiligheidsontwerp, specifiek voor zuigelingen en kinderen. In zijn brede expansie heeft het gebied van de antropometrie zich hersteld van een controversiële geschiedenis die discriminatie bestendigde.

ReferencesISBN links ondersteunen NWE via verwijzingskosten

• Bertillon. 1893. Instructions signalétiques pour l ‘ identification anthropométrique.
• Ministerie van Defensie. 1991. Military Handbook: Anthropometry of U. S. Military Personnel. Geraadpleegd Op 28 December 2007.
• Ferri. 1881-1882. Studi comparati di antropometria. 2 vols.
• Fürst. 1902. Indextabellen zum anthropometrischen Gebrauch.Heyward, Vivian H. en Lisa M. Stolarczyk. 1996. Toegepaste Beoordeling Van De Lichaamssamenstelling. Champaign, IL: Human Kinetics Publishers. ISBN 0873226534
• Livi. 1900. Antropometrie.
• Lombroso, Cesare. 1872. Antropometria di 400 delinquenti.
• Lombroso, Cesare. 1890. Rughe anomale speciali ai criminali.
• Relethford, John H. 1999. The Human Species: An Introduction to Biological Anthropology. Westview Press. ISBN 0767411714
• Roberts. 1878. Manual of Anthropometry.
• Ulijaszek, Stanley J., ed. 1994. Antropometrie: het individu en de bevolking. Cambridge, Engeland. Cambridge University Press. ISBN 0521019974

alle links opgevraagd op 30 oktober 2021.

• antropometrie ergonomisch onderzoek.