Amy Lee, medeoprichter van Evanescence, is klaar om haar ‘bittere waarheid ‘ te vertellen’

in 2003 bracht de rockgroep Evanescence hun debuutalbum uit, Fallen-dat wereldwijd meer dan 17 miljoen exemplaren verkocht en twee Grammy ‘ s won, terwijl hitsingles als “Bring Me to Life” en “My Immortal” anthems blijven voor angsty teenagers. Nu, bijna tien jaar na hun laatste album met origineel materiaal, is Evanescence terug met een nieuw album, The Bitter Truth. Medeoprichter en leadzanger van de groep, Amy Lee, is meer dan klaar om de waarheid te vertellen over waarom het zo lang duurde om dit album uit te brengen.

ze sprak met NPR ‘ s Sarah McCammon over het nieuwe album en wat ze geleerd heeft sinds Fallen, waarvan je hoogtepunten hieronder kunt lezen.

over hoe de pandemie het album beïnvloedde

het duwde veel gevoelens naar de oppervlakte. De band heeft in onze tijd veel verdriet meegemaakt, vooral in de afgelopen jaren. Ik verloor mijn broer. Onze bassist, Tim, hun familie verloor een kind. En toen de pandemie toesloeg, was het alsof de hele wereld verlies leed. We voelden allemaal dat einde van de wereld gevoel. En opeens voelde ik dat de muziek belangrijker was dan ooit, niet alleen voor mij, maar voor onze fans. Het dreef ons echt en bouwde veel vuur in ons op.

op het eerste politieke volkslied van de band, “Use My Voice”

toen ik voor het eerst begon met het schrijven van dat lied, was het na het lezen van Chanel Miller ‘ s incredible impact statement, haar getuigenis aan het einde van haar proces. Ze is een overlevende van aanranding . En toen ze opstond en gewoon de woorden van haar ervaring las en hoe het voelde en wat het voor haar betekende als mens, kwam het bij me op dat woorden zoveel macht hebben dat over alles wat haar mogelijk had kunnen raken, haar woorden sterker waren. Ik heb heel wat juridische gevechten en meer achter de schermen meegemaakt met deze band alleen maar te moeten vechten voor mijn recht om mijn eigen stem te gebruiken en niet te proberen iets te vertegenwoordigen dat iemand anders ten goede komt. Mijn Reis en mijn ervaring met dit is zo gelaagd en had zo veel hoofdstukken op dit punt. Eén ding dat echt consistent is, is constant vechten… es, ik ben een meisje dat Voor me staat met al die jongens achter me. Dat betekent niet dat zij de hersens hebben en ik alleen maar zing. Ik heb het gehaald, alsof ik gevochten heb en gewonnen heb. Maar het gevecht was vermoeiend. Het is, als ik eerlijk ben, een deel van de reden dat we niet elke paar jaar een album hebben uitgebracht. Maar het gevoel dat het nu is om die last te hebben opgeheven is ongelooflijk, want Ik heb echt zoveel meer energie om me te concentreren op de muziek zelf.

On the inspiration for the sound and look of Fallen in music videos

ik herinner me mijn grootmoeder … ging zitten en liet me de film Amadeus zien. En ik was zo geobsedeerd. Ik wilde Mozart worden, ik wilde componist worden, en toen werd ik echt geraakt en geraakt door de alternatieve muziekscene in de jaren 90. van Soundgarden, Nirvana, Smashing Pumpkins, Garbage, al deze ongelooflijke rockmuziek heavy …. en eerlijk gezegd, hoe zwaarder het was, hoe meer ik overeenkomsten zag tussen DAT en de klassieke muziek waar ik van hield. Het werd een soort van experiment om die dingen te gaan stampen. Als het ging om de look, de kleren die ik zou dragen en alles, het was over het laten zien dat als een visuele, zo verdrietig Victoriaans element gemengd met iets rots, Weet je, iets edgy, Weet je, met de kettingen en de oh, toen was de trip broek van Hot Topic en dat soort dingen. Dat was allemaal om te proberen te beschrijven hoe de muziek klonk voor mij.

over hoe haar en haar band samen zijn gegroeid

het is moeilijk om dat op te sommen. Fallen kwam eruit toen ik 21 jaar oud was, en het was allemaal echt nieuw. Ik was nog steeds aan het leren hoe ik een nummer moest schrijven en elk album heeft een iets andere line-up en dat heb ik altijd willen laten zien. Ik wil dat de persoonlijkheid van elke persoon in staat is om te schitteren op het album en om door te komen. En ik denk echt van wel. Als ik terug luister, heb ik herinneringen aan de mensen waarmee ik het maakte. Snel vooruit naar nu, 10 jaar later, en we hebben een energie en we vertrouwen elkaar en we respecteren elkaar. Ik denk dat dat echt doorkomt in de muziek want je moet jezelf laten kunnen zuigen. Je moet jezelf laten verkennen wetende dat je het niet weet, je weet niet hoe het gaat klinken als je het probeert en je bent gewoon eerlijk en open tegen elkaar. En we duwen elkaar. We pushen elkaar om beter te worden omdat we allemaal van deze band houden. En ik heb het gevoel dat ik op dit moment begrijp wat het is op een heel breed verleden, heden, toekomst niveau. Dus ik weet het niet. Ik ben erg trots op de nieuwe plaat.